Αλγεινή εντύπωση προκαλεί ο τρόπος που αντιμετώπισε η ελληνική κυβέρνηση το θέμα του θανάτου του Κωνσταντίνου, πρώην βασιλέα των Ελλήνων. Τα πιο ταπεινά αισθήματα και τον χειρότερο αρρωστημένο ψυχισμό τους εξεδήλωσαν αφενός ο κ. Μητσοτάκης και αφετέρου πλήθος αριστερομπολσεβίκων εναντίον ενός νεκρού, που διετέλεσε ανώτατος άρχων αυτού του τόπου για 9 χρόνια.
Ο πρώτος φοβικός και κατώτερος των περιστάσεων αποφάσισε να συμπεριφερθεί στον εκλιπόντα ως κοινό πολίτη αρνούμενος μια δημόσια κηδεία και την απόδοση τιμών αρχηγού κράτους. Η ενέργειά του αντίκειται στο τυπικό και στην εθιμοτυπία που αφορά την εξόδιο ακολουθία σε θανόντες επικεφαλής του κράτους, οι οποίοι εκτέλεσαν τα καθήκοντά τους με νόμιμες διαδικασίες και υπό την έγκριση της τότε ελληνικής βουλής. Το άτοπο της αποφάσεως του πρωθυπουργού μεγιστοποιείται και από τις κατά καιρούς αποφάσεις παρελθόντων ελληνικών κυβερνήσεων για την τέλεση κηδειών δημοσία δαπάνη σε τρίτα και άσχετα πρόσωπα. Υπενθυμίζουμε την απόφαση της ΝΔ, το 2005, να τελεστεί η κηδεία του Χαρίλαου Φλωράκη δημοσία δαπάνη, στην οποία παραβρέθηκε και ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Πιθανόν ο κ. Μητσοτάκης να ελπίζει να τον ψηφίσουν στις εκλογές κεντρώοι ή ακόμα και κάποιοι αριστεροί ψηφοφόροι, θεωρώντας τους δεξιούς δεδομένους. Ίσως να φοβάται αντιδράσεις, αλλά εάν τρέμει κάποιους «αναρχοκομμουνιστές» μήπως ορμίσουν στο φέρετρο και διαμελίσουν τον εκλιπόντα, όπως πιθανόν να επεδίωκαν, τότε πως θα μπορεί να αντιμετωπίσει πραγματικές και ουσιαστικές απειλές, όπως τους «φίλους μας» τους Τούρκους. Όπως και να έχει επέδειξε μικρότητα, εν αντιθέσει με άλλα πολιτισμένα κράτη που τίμησαν τους πρώην βασιλείς τους, ακόμα και αν είχαν δοκιμαστεί από την κομμουνιστική λαίλαπα (Ρουμανία).
Για τους συμπατριώτες μας που διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους επιτιθέμενοι με κάθε τρόπο σε ένα νεκρό, καλό θα ήταν να μάθουν να σέβονται πρώτα τον άνθρωπο και δεύτερον τους θεσμούς. Βέβαια οι αριστερόστροφοι «Έλληνες» απευθύνονται στα κατώτερα ένστικτα και συναισθήματα του ανθρώπου. Για αυτούς το μίσος προς κάθε τι το ελληνικό, την ορθοδοξία, την σημαία, την ελληνική φυλή, τις ηθικές αρχές, τον ίδιο τον άνθρωπο και την φύση αποτελεί την κορωνίδα της ιδεολογίας τους. Το ψεύδος, η μνησικακία, η διαστρέβλωση της αλήθειας και η εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων είναι η καθημερινή τροφή τους. Αποτελούν το δεκανίκι και την πέμπτη φάλαγγα στην Ελλάδα του Ερντογάν, των Σκοπίων και του Ράμα. Είναι αυτοί που έκαναν τα πάντα για να ηττηθεί ο ελληνικός στρατός στην Μικρά Ασία και να προκληθεί η μικρασιατική καταστροφή το 1922, επιδίωξαν τον διαμελισμό της χώρας με τις αποφάσεις της 5ης ολομέλειας του ΚΚΕ το 1949, σχετικά με το Μακεδονικό Ζήτημα και αυτοί που επιδιώκουν με κάθε μέσο την αλλαγή της πληθυσμιακής σύνθεσης της Ελλάδος, ώστε σε λίγες δεκαετίες να μετατραπεί σε ισλαμική χώρα.
Αυτοί είναι εκείνοι που διατυμπανίζουν ότι ο Κωνσταντίνος δεν ήταν Έλληνας, εν αντιθέσει με όλους τους Πακιστανούς, Αφγανούς και λοιπούς οι οποίοι κατά την αριστερά είναι γνήσιοι Έλληνες. Η μικροψυχία και ο πνευματικός αυτισμός σε όλο τους το μεγαλείο. Τουλάχιστον ο εκλιπών γνώριζε ελληνικά καλύτερα από πολλούς ονομαζόμενους Έλληνες, ήταν φορέας του ελληνικού πολιτισμού, γεννήθηκε στην χώρα μας, μορφώθηκε σύμφωνα με την ελληνική παιδεία, εκπαιδεύτηκε στις στρατιωτικές σχολές και το κυριότερο αγαπούσε αυτήν την χώρα, σε αντίθεση με αρκετούς «΄Ελληνες» που απεχθάνονται την πατρίδα τους και κατ΄ επέκταση και τον εαυτό τους.
Το παρόν άρθρο δεν φιλοδοξεί να αποτιμήσει το έργο και την προσφορά του θεσμού της βασιλείας. Είναι βέβαιο ότι στην διάρκειά της παρουσιάστηκαν σοβαρά προβλήματα και δυσλειτουργίες. Μερικοί βασιλείς ήταν κατώτεροι των περιστάσεων και ο ρόλος τους δημιουργεί ερωτηματικά. Αυτό όμως είναι σύνηθες στους περισσότερους ηγέτες και ο ρόλος του καθενός εξετάζεται από τους ιστορικούς. Εκείνο που καυτηριάζουμε είναι η υποκρισία, η κακία και το μίσος των περισσοτέρων πολιτικών κομμάτων και μιας μεγάλης μερίδας του ελληνικού λαού εναντίον ενός νεκρού. Εάν ο «πολιτικό κόσμος» φοβάται τόσο πολύ ένα νεκρό πρώην βασιλεία, τότε είναι άξιος της μοίρας του. Εκτός και εάν νομίζουν ότι μπορεί να αναστηθεί και να τους πάρει την εξουσία, με συνέπεια να απολέσουν ότι πολυτιμότερο έχουν κατακτήσει «την διανομή του εθνικού πλούτου προς όφελός τους». Οι άρρωστοι ψυχικά άνθρωποι καλλιεργούν και αναπτύσσουν άρρωστες σκέψεις.
Τελειώνοντας δεν θα πρέπει να μην αναφέρουμε την άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα λεγόμενα βασιλικά μνήματα και το πρώην «Ανάκτορο στο Τατόι». Τα «Ελληνικό Μπάκιγχαμ» αποτελεί μέχρι και σήμερα ένα εγκαταλελειμμένο και βανδαλισμένο οικοδόμημα μέσα στα αγριόχορτα, ενώ το κοιμητήριο σου δημιουργεί το αίσθημα της ντροπής που είσαι κάτοικος αυτής της χώρας. Η πλήρης απαξίωση της ιστορίας και παντελής έλλειψη πολιτισμού. Μπορεί κανείς να διαπιστώσει την αγριότητα, το μίσος και τη στενοκεφαλιά των πολιτικών ηγεσιών και μεγάλου τμήματος του «μορφωμένου» ελληνικού λαού. Καλά θα είναι να επισκεφτούν τα ανάκτορα και τους τάφους των βασιλέων όχι κρατών που μέχρι και σήμερα έχουν βασιλεία, αλλά πρώην κομμουνιστικών χωρών για να αντιληφθούν τι εστί πολιτισμός και σεβασμός στην ιστορία. Δυστυχώς παραμένουμε ένα κρατικό μόρφωμα περιορισμένης κυριαρχίας, δημιούργημα κλεφτών και αρματολών. Ελπίζουμε να έλθουν και στην χώρα μας τα φώτα του πολιτισμού, που δυστυχώς τα χάσαμε πριν από αιώνες.
