Είναι δεδομένο και καταγεγραμμένο πλέον στην παγκόσμια ιστορία, ότι οι τρομοκρατικές οργανώσεις –όλες με Αριστερές/κομμουνιστικές ρίζες- αντιμετωπίστηκαν από τις κοινωνίες ως εγκληματικές κι όχι… λαϊκών συμφερόντων ή επαναστατικές. Όλες μα όλες, από αυτές της Νοτίου Αμερικής, έως τη RAF και τις Ερυθρές ταξιαρχίες ή την ΕΤΑ και τον ΙΡΑ. Φυσικά κι οι «δικές» μας 17 Νοέμβρη, Επαναστατικός αγώνας, Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς και η Σέχτα Επαναστατών Τα κοινά χαρακτηριστικά των οργανώσεων αυτών ήταν ο αριστερός ιδεολογικός προσανατολισμός, ο αντι-αμερικανισμός, ο αντι-δυτικισμός και ο αντι-ιμπεριαλισμός.
Σήμερα στη Δύση, η τρομοκρατία αποτελεί παρελθόν, μαζί με την Αριστερά της οποίας κατέρρευσαν τα ιδεολογήματα. Σήμερα, τρομοκρατία ασκούν οι Τζιχαντιστές και κι εκείνοι που θέλουν να πάνε στον … ισλαμικό παράδεισο να τρώνε πιλάφια και να απολαμβάνουν τις παρθένες…
Στη χώρα μας όμως, άρχισαν να σκάνε πάλι βόμβες! Την πρώτη φορά στην έδρα των ΜΑΤ, τη δεύτερη στο υπουργείο Εργασίας. Αναβιώνει η τρομοκρατία; Ποιος ξέρει; Η ουσία είναι ότι οι ιστορίες αυτές πρέπει αν εξιχνιαστούν. Όσο κι αν αυτό δεν είναι το πιο απλό πράγμα. Η τρομοκρατία, πέραν του ότι δεν έχει θέση στη ζωή μας, μπορεί και να αποτελεί και μέγα κίνδυνο, ακόμη και για αποσταθεροποίηση της χώρας, αλλά και παντού. Στον τουρισμό, στην αίσθηση της ασφάλειας, στην επιχειρηματικότητα, στην καθημερινότητα όλων.
Πρέπει να βρούμε τι είναι και ποιοι είναι οι νέοι (;;;) τρομοκράτες;
Είναι καμένα μυαλά που θέλουν να ξεκινήσουν την επανάσταση βάζοντας βόμβες εδώ κι εκεί; Μυαλά που δεν κατάλαβαν το παραμικρό από την εξέλιξη της ζωής και την κατάρρευση των ιδεών τους; Μυαλά που ζητάνε δια της βίας κάτι που δεν υπάρχει;
Είναι μια ακόμη «επιχείρηση» του Πούτιν (μετά τις παρεμβάσεις παντοιοτρόπως) σε εθνικές εκλογές χωρών της Δύσης, προκειμένου να αποδυναμωθεί η Δύση;
Είναι μια ακόμη «επιχείρηση» με ρούβλια, όπως εκείνες της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης στο δυτικό φιλειρηνικό κίνημα;
Είναι μια «επιχείρηση» ισλαμιστών;
Όπως και νάναι έχουμε κάθε δικαίωμα να είμαστε καχύποπτοι. Μετά το ουκρανικό αλλά και τον πόλεμο στη Γάζα, πολλά μπορεί να σκεφτεί κάποιος.
Ας έχουμε, όλοι τα μάτια και τ’ αυτιά μας ανοιχτά;
