Συζητώ με φίλους αναφορικά με την επιχείρηση …αγάπης Τραμπ και Πούτιν, υπό τα ευήκοα ώτα Κινέζων και άλλων αυταρχικών ηγετών. Τα ερωτήματα είναι πολλά, μα κυριαρχεί αυτό αναφορικά με το αν ξαναμοιράζεται ο κόσμος, αν έχουμε να κάνουμε με μια νέα Γιάλτα.
Ακολουθούν κι άλλα, εξόχως ανησυχητικά αναφορικά με τις υποβαθμισμένες από το λαϊκισμό και τον έρποντα αντισυστημισμό αξίες του νέου κόσμου. Φυσικά, ερωτήματα και προβληματισμοί υπάρχουν και για τη χώρα μας, όπως αν ο Τραμπ, με την ίδια ευκολία που θέλει να κάνει τη Γάζα … Ριβιέρα της Μεσογείου, μπορεί να μοιράσει ετσιθελικά το Αιγαίο. Κι από πάνω να ζητήσει για την υπηρεσία του, να εκμεταλλευθεί ότι υπάρχει κάτω από το βυθό του…
Ξέρετε κάτι; Όντως ζούμε ανησυχητικές στιγμές. Πολύ περισσότερο αφού η Ευρώπη δεν φρόντισε ποτέ να γίνει ενιαία δύναμη, με δικό της λόγο, στρατό για την ασφάλειά της, ενιαίες πολιτικές και συμφέροντα.
Από την άλλη πλευρά όμως, η Ευρώπη στάθηκε στο ύψος της, όταν ο Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία. Στάθηκε στο ύψος της κορυφαίας liberal δύναμης του πλανήτη, τις περισσότερες φορές πιο πολύ κι από τις ΗΠΑ. Είπε «όχι» στη βίαιη προσάρτηση εδαφών μιας χώρας από άλλη (κάτι που δεν έκανε και δεν κάνει στην Κύπρο), στήριξε την ελεύθερη βούληση των Ουκρανών και έβαλε πλάτη στον αγώνα τους. Εν ολίγοις στάθηκε στη σωστή πλευρά της ιστορίας, παρά το γεγονός ότι στους κόλπους της έχει δυο κράτη με αυταρχικές κυβερνήσεις κι ηγεσίες που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν…κανίς του Πούτιν.
Κι αυτό συνέβη σε βάρος των οικονομικών της συμφερόντων, αφού σχεδόν όλη η Ευρώπη επλήγη σε επίπεδο ενεργειακό, με τη Ρωσία να κλείνει τις κάνουλες ενέργειας προς όλες τις χώρες της Ευρώπης, με αποτέλεσμα σοβαρά προβλήματα και καίριες αυξήσεις (με ότι αυτό συνεπάγεται για κυβερνήσεις και λαούς) στις οικονομίες.
Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε τον υπόδουλο πουτινισμό που παρεπιδημεί στην Ευρώπη και πιο πολύ στη χώρα μας. Δεν ξεχνάμε τα πουτνικάκια που προέβλεπαν τον περίπατο Πούτιν στο Κίεβο και την περιφανή νίκη του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε διάφορους…έγκυρους αναλυτές και διαμορφωτές της κοινής γνώμης που προέβλεπαν καταστροφή της Ευρώπης, ενώ υπήρξε και τηλεοπτικό δίκτυο στην Ελλάδα, που αποτελούσε τη φωνή του Πούτιν…
Ε, λοιπόν, τρία χρόνια μετά, η Ρωσία έχει ηττηθεί ουσιαστικά, ενώ για λογαριασμό της πολεμούν πια … βορειοκορεάτες στρατιώτες του δικτάτορα/κομμουνιστή Κιμ. Η δε Ουκρανία, έχει φτάσει στο σημείο να διαθέτει ισχυροτατο προγεφύρωμα επί ρωσικού εδάφους, στο Κουρσκ.
Κι όχι μόνο αυτό. Ο Πούτιν έχει χάσει τον Άσαντ και τη Συρία, έχασε τη συνεργασία με τη Χεζμπολάχ που εξουδετέρωσαν οι ισραηλινοί, αποσύρθηκε αναγκαστικά ηττημένη από την Λιβύη, ενώ οι συμφωνίες με τον Σι Τζινπίνγκ και τους Κινέζους, φαίνονται απολύτως προβληματικές, αν όχι ταπεινωτικές για τη Ρωσία.
Άρα, η Ρωσία χάνει παντού κι ας μη το φωνάζουν τα ελληνικά ΜΜΕ και οι εν Ελλάδι πουτινιστές πολιτικοί.
Τονίζω και πάλι, ότι Ευρώπη κι Ελλάδα, στάθηκαν στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Η ελευθερία κι το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των λαών, αποτελούν αξίες που προκειμένου να κατακτηθούν, χύθηκε πολύ αίμα. Ειδικά εμείς, αν πράτταμε όπως ζητούσε η αντιπολίτευση (ουδετερότητα κλπ ), κι όχι όπως έπραξε ο Μητσοτάκης, θα ήταν σαν να δίναμε πισώπλατη μαχαιριά, τόσο στις φιλελεύθερες αξίες της χώρας μας, όσο και στην Κύπρο, που υπέστη ότι κι η Ουκρανία.
Κι έρχεται τώρα ένας πολιτικόςο ανεκδιήγητος Τραμπ, που βλέπει τα πάντα ως χρήμα και κέρδος, πετάει στα σκουπίδια αξίες, αρχές, δίκαιο, ηθική και πραγματικότητα και βάζει πλάτη σ’ εκείνον που επετέθη, που έχει άδικο και κυρίως έχει χάσει στα πεδία του πολέμου. Ο Τραμπ για δικό του όφελος και μεγάλα οικονομικά οφέλη, ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ ΤΟΝ ΕΙΣΒΟΛΕΑ!!
Ευτυχώς, αυτό συμβαίνει χωρίς να τον ακολουθεί η Ευρώπη. Μπορεί σχεδόν όλες οι χώρες της Ευρώπης να παρακολουθούν με αμηχανία τις εξελίξεις ( κι εμείς φυσικά, εξ εξαιτίας των ιδιαιτεροτήτων μας και των κακών γειτνιάσεών μας), μα εξακολουθούν να στέκονται στην ίδια πλευρά, τη σωστή, της ιστορίας.
Κι ας σκούζουν οι ρωσόφιλοι πολιτικάντηδες. Κι ας σκούζουν κάποιοι καλόγεροι στο Άγιος Όρος, που έχει αλωθεί από τα ρούβλια του Πούτιν. Που, παρεμπιπτόντως, είναι άγνωστο πού και πώς διοχετεύονται, ειδικά μέσω… μη κερδοσκοπικών εταιρειών…
Είναι οι ίδιοι που φώναζαν ότι αποδυναμώνεται η Ελλάδα, επειδή δώσαμε βοήθεια στην Ελλάδα, είναι οι ίδιοι που γέμιζαν -ακόμη το κάνουν συστηματικά- την Ελλάδα με θεωρίες συνωμοσίας, είναι οι ίδιοι που είχαν/έχουν αναλάβει τον ρόλο αποσταθεροποιητή της χώρας… Είναι οι πατριδέμποροι Δεξιάς κι Αριστερής προέλευσης.
Κι όμως, αν είχαν εφαρμοστεί όσα έλεγαν, δεν θα είχαμε πάρει φρεγάτες, δεν θα είχαμε αναβαθμίσει τα F16, δεν θα είχαμε πάρει τα F35, δεν θα είμαστε η ισχυρή κι ασφαλής Ελλάδα που δρομολόγησε ο Μητσοτάκης.
Ναι, όντως, Τραμπ και Πούτιν μπορούν με την κολεγιά τους να αλλάξουν τα πράγματα στην Ουκρανία. Μα την ιστορία δεν μπορούν να τη γράψουν από την αρχή. Ούτε να καταργήσουν συνθήκες και συμφωνίες. Ας μη ξεχνάμε άλλωστε ότι στις ΗΠΑ υπάρχουν ισχυρά αναχώματα περί του διεθνούς δικαίου, ακόμη κι αν ελέγχει προς το παρόν τα πάντα ο «πορτοκαλής διάβολος»…
Άρα, ας παρακολουθούμε τις εξελίξεις με σύνεση και κυρίως με κλειστά ώτα σ’ εκείνους που αναθάρρησαν από τη νίκη Τραμπ κι ο καθείς δηλώνει … άνθρωπός του στην Ελλάδα…
