Στην Αριστερά που πνέει πια τα λοίσθια, είναι σαφές ότι δεν έχουν αντιληφθεί το πιο απλό: Ότι για όλα όσα συμβαίνουν οφείλονται στο πρόσωπο που τους πήγε ευκαιριακά ψηλά, αλλά εκεί, γυμνώθηκαν οι ανεπάρκειες συνολικά κι η έλλειψη σχέσης με την πραγματικότητα και την εποχή.
Ο Αλέξης Τσίπρας απομειώθηκε πρώτος και μαζί του σχεδόν όλοι. Δεν υπάρχει στέλεχος της Αριστεράς που να μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι κάνει «κλικ» στην κοινωνία.
Όλοι, μαζί με τον Τσίπρα, είπαν ψέματα στην κοινωνία, επιχείρησαν να διεμβολίσουν τη δημοκρατία (επιχειρήσεις Παππά, με γνωματεύσεις κάποιου… ινστιτούτου από τη Φλωρεντία), παρενέβησαν χυδαία στη δικαιοσύνη για να εξαφανίσουν πολιτικούς τους αντιπάλους, έφεραν στην πρώτη γραμμή την τοξικότητα και τη χυδαιότητα των trolls, έφεραν τις σοβιετικές ουρές στην Ελλάδα με το κλείσιμο των τραπεζών και τόσα άλλα.
Αυτά είναι έργο Τσίπρα και γι αυτά απομειώθηκε στην κοινή γνώμη. Μαζί του κι όσοι δεν είπαν ποτέ κουβέντα, ζεσταίνοντας απλώς κάποια υπουργική καρέκλα.
Υπό αυτά όλα και μετά τη νέα ήττα του περασμένου καλοκαιριού, όλα μοιραία πήραν το δρόμο τους. Ο Τσίπρας θεώρησε ότι οι «γκάγκαροι» νεοκομμουνιστές τον υπονόμευσαν, αλλά ο ίδιος δεν είχε δύναμη να τους διώξει. Πάλι μπήκαν κάτω από το χαλί οι κορυφαίες προσωπικές του ευθύνες και εμφανίστηκε ένας χαρωπός άνθρωπος να το κάνει. Μαζί του συντάχθηκαν αμέσως όλοι οι προεδρικοί, όλοι οι άνθρωποι του Τσίπρα. Με μπροστάρη τον Πολάκη, ότι πιο τοξικό υπήρχε στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Κι όταν ο χαρωπός ελληνοαμερικανός νεοεφοπλιστής , πήρε το κόμμα με εκθέσεις ιδεών και στήριξη του Τσίπρα, οι νεοκομμουνιστές έπαθαν πολιτικό σοκ κι έφυγαν. Ουσιαστικά, εντέχνως τους έδιωξαν κι έγινε πράξη η θέληση Τσίπρα. Ασχέτως αν δημοσκοπικά ο ΣΥΡΙΖΑ, λίγο απέχει πια από την κάθοδο σε μονοψήφια ποσοστά.
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, δεν ήταν διόλου παράξενο που ο Τσίπρας πήγε στη συνεδρίαση της αποδεκατισμένης Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, διαλέγοντας κι επισήμως στρατόπεδο. Ουσιαστικά επιβεβαίωσε όσα λέγονταν, ακούγονταν, γράφονταν. Άλλωστε, δεν θα μπορούσε να πάει με τους φευγάτους, που ο ίδιος ήθελε να κάνει …φευγάτους, μα δεν μπορούσε. Άρα, αποδέχθηκε για τον εαυτό του τη ρήση «ανθ’ ημών Γουλιμής» κι έσπευσε στη συνεδρίαση της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, υπό τον Κασσελάκη.
Τώρα, στο περιβάλλον του Τσίπρα έχουν αρχίσει να προβληματίζονται για τον απρόβλεπτο Κασσελάκη. Όχι μόνο με τη συνεχή πτωτική τάση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως επειδή έχει αρχίσει σε κάποια πράγματα να αυτονομείται σε σχέση με το «τσιπρικό» παρελθόν του κόμματος.
Ποια θα είναι η επόμενη κίνηση Κασσελάκη; Ουδείς γνωρίζει ακριβώς, αν κι ήδη υπάρχουν ψίθυροι για το ενδεχόμενο να έχει ήδη προταθεί στον Τσίπρα να τεθεί επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ.
Λογικά και με ρεαλιστικούς όρους, κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να το αποδεχτεί ο Τσίπρας. Όμως, ήδη οι του περιβάλλοντός του σκέφτονται μη τυχόν κι ο Κασσελάκης κτυπήσει την «αχίλλειο πτέρνα» του ΣΥΡΙΖΑ, την απαξίωση του Τσίπρα από την κοινωνία, προκειμένου να αυτονομηθεί πλήρως.
Όπως και νάναι, με την πολιτική στην Ελλάδα δεν πλήττει ποτέ κανένας. Πολύ περισσότερο με την Αριστερά, ακόμη κι αν βρίσκεται στην διαδρομή της παρακμής της.
