Είχα πάντα στο μυαλό μου ως το καλύτερο παιγνίδι που είχα παρακολουθήσει σε Μουντιάλ, αυτό ανάμεσα στην Ιταλία και τη Βραζιλία, το 1982. Όπου με τρία γκολ του Πάολο Ρόσι νίκησαν οι Ιταλοί, 3-2, πέρασαν στα ημιτελικά και τελικά κατέκτησαν το τρόπαιο. Ήταν ένα παιγνίδι που ανήγαγε το ποδόσφαιρο σε υψηλή τέχνη. Κάτι ως συμφωνική μουσική ή ως ζωγραφική επιπέδου Ελ Γκρέκο. Εκείνη η Ιταλία των Τζοφ, Σιρέα, Κολοβάτι, Ταρντέλι, Κόντι, Αντονιόνι και Ρόσι έδωσε υπέροχη παράσταση απέναντι στην καλύτερη Βραζιλία όλων των εποχών, που διέθετε μεσαία γραμμή ανώτερη κι από την ομάδα του 1970. Ομάδα με Όσκαρ, Λουιζίνιο, Ζούνιορ, Τονίνιο Σερέζο, Σόκρατες, Έντερ, Φαλκάο, Ζίκο, Σερζίνιο…
Μα αυτό το παιγνίδι μπαίνει πια στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και των αναμνήσεων, επισκιασμένο από τον προχθεσινό τελικό του Κατάρ. Το παιγνίδι ανάμεσα στην Αργεντινή και τη Γαλλία, δεν ήταν μόνο ο καλύτερος τελικός της ιστορίας των Μουντιάλ, αλλά ίσως και το καλύτερο παιγνίδι. Ήταν το πιο συναρπαστικό παιγνίδι, το πιο ανατρεπτικό, ο τελικός που θα μείνει στην ιστορία κι όσοι τον παρακολούθησαν θα τον μνημονεύουν εσαεί. Ο τελικός των προσωπικοτήτων! Των μεγάλων μορφών του ποδοσφαίρου. Των πρωταγωνιστών.
Θεός εναντίον θεού! Με happy αλλά και bad end. Μέσι κι Εμπαπέ.
Μόνο ο ένας θα χαμογελούσε. Πολλοί είπαν ότι ήταν δίκαιο που πανηγύρισε ο Αργεντινός. Θα ήταν άδικο μια τέτοια πορεία στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο να τελειώσει χωρίς το μεγαλύτερο τρόπαιο. Η ιστορία φάνηκε μεγαλόψυχη μαζί του. Κι η τύχη το ίδιο. Ο Μέσι δικαιώθηκε στο Κατάρ. Όλη του η πορεία ήταν συναρπαστική, πέρασε διαστήματα στα οποία χρεωνόταν μονίμως την αποτυχία της χώρας του να κατακτήσει Μουντιάλ, ενώ αποδοκιμάστηκε κιόλας από συμπατριώτες του! Μέχρι και λιπόψυχο τον έλεγαν. Πώς θα μπορούσε να θεωρηθεί κορυφαίος της ιστορίας, χωρίς Μουντιάλ;
Ε, αναμφισβήτητα πια, είναι ο πρώτος. Ο μοναδικός. Ο καλύτερος στην ιστορία και δη σε μια εποχή που το ποδόσφαιρο δεν έχει καμιά σχέση με το ποδόσφαιρο της εποχής του Πελέ, του Μαραντόνα ή και του Κρόιφ.
Ο Μέσι από αποτυχημένος σε εθνικό επίπεδο, κατάφερε μέσα σ’ ενάμιση χρόνο να καταστεί το κορυφαίο πρόσωπο της ποδοσφαιρικής ιστορίας.
Από την αποβολή στο πρώτο επίσημο παιγνίδι του με την εθνική Αργεντινής (2005 σε παιγνίδι με την Ουγγαρία), τις τρεις ηχηρές σφαλιάρες από τους Γερμανούς (Μουντιάλ 2006, 2010, 2014)που σταμάτησαν την πορεία της Αργεντινής, την ήττα από τους Γάλλους στον ημιτελικό του 2018, μέχρι πέρυσι που επιτέλους νίκησε τη Βραζιλία στον τελικό του Κόπα Αμέρικα, η διαδρομή είχε κόλαση και παράδεισο.
Στο Κατάρ ο Μέσι έγραψε το τέλος μιας συναρπαστικής διαδρομής. Μιας διαδρομής που αν ήταν βιβλίο ή ταινία θα προκαλούσε ντελίριο. Όπως αυτό που έπαθε ο ίδιος την ώρα που σήκωνε στον ουρανό του Κατάρ το μοναδικό τρόπαιο που του έλειπε.
Ο Εμπαπέ
Δίπλα του τον έβλεπε δακρυσμένος κι άφωνος ο έτερος Θεός του τελικού. Εκείνος που ήταν ήδη παγκόσμιος πρωταθλητής από τα 20 χρόνια του (2018 Ρωσία), εκείνος που ήδη θεωρείται ότι δεν θ’ αργήσει να χαρακτηριστεί πρώτος των πρώτων και να του πάρει τα σκήπτρα του καλύτερου στον κόσμο. Άλλωστε είναι ο μοναδικός σήμερα που μπορεί να πλησιάσει και προσπεράσει τον Μέσι.
Ο Εμπαπέ, πέτυχε τρία γκολ σε τελικό παγκοσμίου κυπέλου, ισοφάρισε ένα στοιχειωμένο ρεκόρ (από το 1966, Τζεφ Χαρστ, Αγγλία – Γερμανία), πήρε από το χέρι την εθνική του ομάδα κι έδωσε μια κορυφαία παράσταση. Για να είμαστε δίκαιοι, ανώτερη παράσταση από του Μέσι. Μα προδόθηκε από δυο στραβοκλοτσιές συμπαικτών του στα πέναλτι….
Σήμερα, μπορούμε να λέμε για τον 24χρονο Γάλλο, ότι εκτός όλων των άλλων κατέστη ο κορυφαίος σκόρερ σε τελικούς Παγκοσμίου Κυπέλλου με 4 γκολ (είχε πετύχει και ένα γκολ στο 4-2 επί της Κροατίας το 2018) αφήνοντας στη δεύτερη θέση τους Ζιντάν, Πελέ, Τζεφ Χερστ και Βαβά που σταμάτησαν στα τρία γκολ. Βαθύ πέρασμα στην ιστορία είναι κι αυτό το γεγονός.
Είπαν ότι ο Εμπαπέ τα έβαλε με το Θεό! Μα λησμόνησαν να πουν ότι κι ο ίδιος είναι ο Θεός. Πέρασε ξυστά από την κατάκτηση Μουντιάλ για δεύτερη φορά, έκανε ότι μπορούσε γι αυτό, μα ένα θηλυκό, η θεά τύχη, είχε αποφασίσει Μέσι…
Ασέβεια Νο1
Μαζί με τη θεά τύχη που αποφάσισε Μέσι, έβαλε το χεράκι του κι ο Πολωνός διαιτητής με το αστείο πέναλτι που σφύριξε υπέρ της Αργεντινής, από το οποίο προηγήθηκαν οι μετέπειτα νικητές. Ένας διαιτητής που ουδείς μπορούσε να φανταστεί ότι θα σφύριζε τον τελικό, αλλά άλλες οι βουλές του Ινφαντίνο… Ευτυχώς για το ποδόσφαιρο που οι δυο Θεοί του δεν του επέτρεψαν να βεβηλώσει τη δική τους παράσταση…
Ασέβεια Νο2
Ο τερματοφύλακας της Αργεντινής Εμιλιάνο Μαρτίνες, ανακηρύχτηκε καλύτερος τερματοφύλακας του Μουντιάλ. Μόλις έλαβε το βραβείο του, προέβη σε μια απίστευτη χειρονομία που είδε όλη η υφήλιος. Έφερε το βραβείο του μπροστά στα γεννητικά του όργανα, προφανώς για να μας δείξει την τεστοστερόνη του. Αλητεία ολκής, που δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητη.
Ασέβεια Νο3
Είναι ντροπή για την FIFA και τον ίδιο τον πολιτισμό, το γεγονός της απονομής. Όπου αυτός ο περίεργος εμίρης του Κατάρ φόρεσε στον Μέσι ένα σύμβολο του Κατάρ, μια βασιλική τήβεννο, που έκρυψε ακόμη και τη σημαία της Αργεντινής. Ασέβεια στον …Θεό, από το καθεστώς του αυταρχισμού, των αμέτρητων νεκρών στη διάρκεια προετοιμασίας του Μουντιάλ αλλά και της διαφθοράς που αποκαλύπτεται τις τελευταίες ημέρες…
Ασέβεια Νο4
Την ώρα της απονομής των αναμνηστικών στους διαιτητές, ο περίεργος εμίρης δεν χαιρέτησε δια χειραψίας την αμερικανίδα διαιτητή. Όχι επειδή ήταν αμερικανίδα, αλλά επειδή ήτα γυναίκα! Κι έδειξε σ’ όλη την υφήλιο τι σημαίνει γυναίκα στο Ισλάμ. Φυσικά η FIFA δεν είδε και δεν άκουσε…
