Υπογράφεται σήμερα στις Πρέσπες η συμφωνία –εθνικό βατερλό που παραδίδει ασμένως στους γείτονες όνομα, «μακεδονική» γλώσσα κι εθνικότητα.
Με τέσσερις υπογραφές.
Τσίπρας, Κοτζιάς, Καμμένος, Παυλόπουλος.
Κι αν για τους πρώτους τρεις είναι καταγεγραμμένος ο πολιτικός καιροσκοπισμός, δεν είχε συμβεί το ίδιο με τον Προκόπη Παυλόπουλο, μέχρι τουλάχιστον να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας και να συμπορεύεται έκτοτε με την κυβέρνηση.
Λαλίστατος επί παντός επιστητού, πρωτεργάτης στο κυνήγι του… Μινώταυρου, γκαφατζής στην επίσκεψη Ερντογάν αλλά και περιηγητής της Ελλάδας για να αναγιγνώσκει εκθέσεις ιδεών, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας σιωπά στο πιο κρίσιμο πεδίο και σημείο της προεδρίας του.
Ο Προκόπης Παυλόπουλος, γνωρίζει άριστα τι συμβαίνει.
Γνωρίζει ότι …από το πουθενά, οι Τσίπρας, Κοτζιάς και Καμμένος, παρέδωσαν στα Σκόπια «μακεδονική» γλώσσα και εθνότητα. Δηλαδή, τα βασικά σημεία του αλυτρωτισμού τους και της επανάστασης του Ίλιντεν.
Κι όμως, σιωπά.
Το μόνο που ψέλλισε χαμογελώντας, αμέσως μόλις του ανακοίνωσε την συμφωνία ο Τσίπρας ήταν: «Είναι σαφές», ανέφερε, «ότι η ευθύνη εναπόκειται στη γειτονική χώρα, εάν εννοεί την τήρηση των προϋποθέσεων που έχουν τεθεί. Από το αν θα κάνει πράξη τις δεσμεύσεις της (η κυβέρνηση των Σκοπίων) θα κριθεί»!!!!!!
Δηλαδή, την ευθύνη τώρα έχουν τα Σκόπια!!!!!
Άρα, όσα έκανε η ελληνική κυβέρνηση είναι καλώς καμωμένα…
Άρα, ο πρόεδρος συμφωνεί.
Άρα, πετά στον κάλαθο των αχρήστων τις αποφάσεις Κωνσταντίνου Καραμανλή – Ανδρέα Παπανδρέου – Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, από τις 13 Απριλίου 1992.
Άρα, αυτός ο στενός συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αποδέχεται ασμένως όσα ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε απορρίψει.
Επιπλέον, πετά στον κάλαθο των αχρήστων όσα έκανε η κυβέρνηση, στην οποία ο ίδιος ήταν μέλος, στο Βουκουρέστι. Όπου, Κώστας Καραμανλής και Ντόρα Μπακογιάννη, χάραξαν συναινετικά με τα άλλα κόμματα την εθνική γραμμή, αντιστάθηκαν σθεναρά στις τεράστιες πιέσεις από το εξωτερικό και δεν συζήτησαν καν την παράδοση «μακεδονικής» γλώσσας κι εθνότητας.
Τι βιολί, λοιπόν, παίζει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας;
Δεν γνωρίζει ότι η εσωκυβερνητική διαφωνία για το ζήτημα, καθιστά μη νομιμοποιημένη την κυβέρνηση να προσφέρει στο πιάτο τα πάντα στους γείτονες;
Είναι προφανές ότι ο πρόεδρος Παυλόπουλος είναι άτολμος κι ίσως κατώτερος των περιστάσεων. Όπως ήταν κι ως υπουργός της κυβέρνησης Καραμανλή, όταν έβλεπε τους μπαχαλάκηδες να καίνε την Αθήνα. Όπως ήταν και σ’ όλη την πολιτική του διαδρομή.
Συνεπώς, ούτε συνταγματική κρίση θέλει να προκαλέσει ούτε να φτάσει στην ακρότατη λύση της παραίτησης για να οδηγηθεί η χώρα σ’ εκλογές και να σωθεί ότι σώζεται.
Είτε στο συγκεκριμένο εθνικό θέμα, είτε στην ίδια την κοινωνία.
Όμως, υπάρχει ένα λεπτό σημείο, αναφορικά με την συνταγματική κρίση.
Όταν υπογράφεται μια διεθνής συνθήκη με την οποία δημιουργούνται τετελεσμένα , ουδείς ζητά από τους εμπλεκομένους εξουσιοδότηση από πρωθυπουργούς, υπουργούς, διπλωμάτες κλπ. Θεωρείται de facto ότι ενεργούν συλλογικά εκ μέρους της εκλεγμένης κυβέρνησης.
Τι γίνεται, όμως, όταν μια κυβέρνηση, όπως των ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ, είναι διχασμένη, άλλα πιστεύει ο ένας εταίρος κι άλλα ο άλλος;
Έχει νομιμοποίηση να δεσμεύσει τη χώρα και να κυρώνει συνθήκες ένας πρωθυπουργός ή υπουργός που δεν διαθέτουν την αναγκαία και κρίσιμη κοινοβουλευτική μάζα;
Έχουν πολιτική εντολή της Βουλής οι Τσίπρας και Κοτζιάς, αφού ο κυβερνητικός εταίρος διαφωνεί μαζί τους;
Τι θα γίνει με την εξής υπόθεση εργασίας;
- Κυρώνεται η συνθήκη με τα Σκόπια με την υπογραφή Κοτζιά.
- Τα Σκόπια, κάνουν δημοψήφισμα, αλλάζουν σύνταγμα, ψηφίσουν τη συνθήκη στο κοινοβούλιό τους.
- Όμως, η ελληνική Βουλή καταψηφίζει τη συνθήκη – συμφωνία.
Υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι οι Τσίπρας και Κοτζιάς θα έχουν σύρει τη χώρα σε διεθνή απομόνωση; Η οποία για να μην υπάρξει θα πρέπει η όποια Βουλή να συρθεί αναγκαστικά σε μια …υπερψήφιση της συνθήκης –συμφωνίας;
Αυτή την απλή υπόθεση εργασίας δεν την γνώριζε ο πρόεδρος Παυλόπουλος;
Δεν γνώριζε ότι εφόσον δεν υπάρχει ομονοούσα κυβέρνηση στη Βουλή, πρέπει η τελευταία να έχει λόγο και να δώσει κοινοβουλευτική ειδική εντολή πριν να συνομολογηθεί η συνθήκη – συμφωνία; Δεν γνώριζε ότι το πολίτευμά μας είναι Κοινοβουλευτική δημοκρατία κι όχι πολίτευμα … ΣΥΡΙΖΑ – Τσίπρα- Κοτζιά;
Η αλήθεια είναι ότι πρόεδρος της Δημοκρατίας, όντως δεν έχει μεγάλες αρμοδιότητες.
Είχε φροντίσει να τις ψαλιδίσει ο Ανδρέας Παπανδρέου, το 1985, μόνο και μόνο για να ξεφορτωθεί τον Καραμανλή, όπως απαιτούσαν οι έξαλλοι του κόμματός του.
Έχει, όμως, μια σημαντική. Την οποία δεν χρησιμοποίησε.
Έχει τη δυνατότητα να συγκαλεί τη Βουλή, όταν εκείνος κρίνει ότι οι περιστάσεις το απαιτούν. Συμφώνως με το άρθρο 40 του Συντάγματος.
Όπως είχαν ζητήσει, πριν την υπογραφή της συμφωνίας με τα Σκόπια, τόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης όσο κι ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Μα, είπαμε, σιώπησε.
Συναίνεσε ουσιαστικά στο εθνικό Βατερλό.
Μπορούσε να κάνει και κάτι ακόμη.
Να συγκαλέσει συμβούλιο πολιτικών αρχηγών –όπως είχε κάνει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής- προκειμένου να υιοθετηθεί κοινή εθνική γραμμή.
Πολύ περισσότερο αφού έβλεπε κι ήξερε ότι Τσίπρας και Κοτζιάς ενεργούσαν μόνοι τους, χωρίς καμιά ενημέρωση κανενός.
Μα δεν το έκανε.
Δεν το έκανε ούτε όταν του έδωσε την δυνατότητα ο πρόεδρος των Σκοπίων, ο Ιβανόφ, όταν βγήκε κι είπε ότι δεν θα υπογράψει τη συμφωνία.
Κι αφού είχε ο πρόεδρος Παυλόπουλος, είχε πει ότι «η ευθύνη εναπόκειται στη γειτονική χώρα» κι έβλεπε ότι στη γειτονική χώρα γίνεται … μύλος, εκείνος σιώπησε πάλι.
Δεν θυμήθηκε καν τα λόγια του…
Όπως δεν θυμήθηκε το δάκρυ του Κωνσταντίνου Καραμανλή…
Είναι βέβαιο ότι ο ιστορικός του μέλλοντος, όπως έχει καταγράψει αυτό το δάκρυ, θα καταγράψει και τα χαμόγελα του Προκόπη Παυλόπουλου την ώρα που υποδεχόταν τον Τσίπρα για να του ανακοινώσει την επαίσχυντη συμφωνία και την παράδοση στους Σκοπιανούς της «μακεδονικής» γλώσσας κι εθνότητας.
