Ο Χρήστος Ράμμος, παλιός δικαστής και τότε αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας, είναι ο άνθρωπος που έχει προκαλέσει τριβές. Κυρίως ως πρόεδρος της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ), όπου ενεπλάκη σε κομματικές ατζέντες κι επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά στην περίοδο των υποκλοπών, όπου απαιτούνταν αυστηρότητα κι αντικειμενικότητα. Τότε, έγινε σάλος με την επιστολή του στον Τσίπρα, όπου του έδινε στοιχεία. Τότε, έλεγαν ότι κινήθηκε στα όρια της θεσμικότητας.
Κάνει όμως το ίδιο τώρα; Ο Χρήστος Ράμμος, ως πρόεδρος μιας ανεξάρτητης αρχής, αποδέχτηκε την πρόταση της «Νέας Αριστεράς» για να είναι υποψήφιος πρόεδρος της Δημοκρατίας. Πράξη unfair κατά της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου, που παραμένει πρόεδρος και ενδέχεται να προταθεί η ανανέωση της θητείας της. Πράξη κι εναντίον της λογικής αφού αποδέχεται την εργαλειοποίηση που η Νέα Αριστερά προσδίδει στον θεσμό της προεδρίας. Πράξη που αν μη τι άλλο, σε συνδυασμό και με το …ηθικό πλεονέκτημα, θα έπρεπε ήδη να έχει προκαλέσει την παραίτησή του από την ανεξάρτητη αρχή.
Η αλήθεια είναι ότι η πρωτοβουλία για την πιθανή υποψηφιότητα Ράμμου δεν είναι της Νέας Αριστεράς και του Χαρίτση. Είναι του του στελέχους του ΠαΣοΚ Μαργαρίτη που την είπε πρώτος δημοσίως, μα το ρεπορτάζ αναφέρει ότι ήταν της Ζωής Κωνσταντοπούλου που …υπεκλάπη κι ιδιοποιήθηκε. Κι εν συνεχεία, ο Χαρίτσης, αφού απέσπασε τη σύμφωνη γνώμη του Ράμμου, έστειλε επιστολή στους αρχηγούς του ΠαΣοΚ και των άλλων κομμάτων της Αριστεράς (Φάμελο, Κουτσούμπα, Κωνσταντοπούλου) για να συναντηθούν και να επιλέξουν πρόεδρο!!! Τακτικισμός και unfair του αισχίστου είδους, από ένα ανύπαρκτο στην κοινωνία κόμμα, προκειμένου να το δει ο …ήλιος της δημοσιότητας και της πολιτικής επικαιρότητας. Στον τακτικισμό συμμετέχει κι ο πρόεδρος της ΑΔΑΕ, εναντίον της εν ενεργεία Προέδρου της Δημοκρατίας!
Υπό αυτή την έννοια λοιπόν κι αφού ο Χρήστος Ράμμος έχει αποδεχτεί το κομματικό χρίσμα που του προσέφερε η Νέα Αριστερά για να είναι υποψήφιος πρόεδρος της Δημοκρατίας, θα έπρεπε να είχε την ευαισθησία να κινηθεί όπως απαιτεί η περίσταση. Δηλαδή να παραιτηθεί και να περιμένει την ετυμηγορία της Βουλής στην υποψηφιότητά του. Μα δεν το έπραξε κι ακόμη δεν το πράττει. Μα είναι ξεκάθαρο: Και πρόεδρος ανεξάρτητης αρχής και κομματικός υποψήφιος πρόεδρος της δημοκρατίας ΔΕΝ συμβιβάζονται.
Να σημειώσουμε ότι Ανδρουλάκης ανέφερε ότι η συζήτηση είναι πρόωρη και δεν χρειάζονται βεβιασμένες κινήσεις, η δε πλευρά Φάμελου δήλωσε ότι ναι μεν δεν είναι αρνητική στο διάλογο, αλλά όλα πρέπει να γίνουν στον κατάλληλο χρόνο. Ουσιαστικά, δηλαδή, απέρριψαν την πρόταση και το πρόσωπο. Που όμως παραμένουν στο τραπέζι.
Κι από την άλλη πλευρά, τι σόι μέτωπο απαιτεί ο Χαρίτσης να φτιάξουν Ανδρουλάκης και Φάμελος που τσακώθηκαν επειδή ο πρώτος τόλμησε να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό;
Να ξακαθαρίσουμε λοιπόν, ότι η υποψηφιότητα του περί ου ο λόγος δεν ανταποκρίνεται σε τίποτα περισσότερο από μια κίνηση πολιτικού ακτιβισμού διανθισμένη από μπόλικο λαϊκισμό κι εντυπωσιασμούς. Είναι μια κουτοπόνηρη, μικροκομματική κι ιδιοτελής Αριστερή ανοησία, που η προφανής ματαιοδοξία του προέδρου της ανεξάρτητης αρχής δεν του επιτρέπει να την αντιληφθεί…
