Χρονογραφούμαι σήμερα.
Να σας πω την αλήθεια, ούτε που θυμάμαι πόσα χρόνια είχα να τρέξω– ίσως και δεκαετίες-. Μια με πονούσε η τομή του χιαστού στο δεξί γόνατο, μια η τομή του μηνίσκου στο αριστερό, μια ο αχίλλειος, μια ο αστράγαλος, μια το ένα μια το άλλο. Πρωτίστως βαριόμουν ή μου άρεσε ν’ αναπολώ εκείνα τα χρόνια που έτρεχα από το πρωί ως τα άγρια μεσάνυχτα με μια μπάλα. Ακόμη και περασμένα τα τριάντα, εγώ έπαιζα μπάλα. Ποδόσφαιρο, μπάσκετ, πόλο, με τις ώρες. Προπόνηση ακόμη και για το πρωτάθλημα Τύπου. «Κανάλι 1, 90,6», προπονητής ο θρυλικός Μίμης Κωνσταντινίδης και πλάι του, λέμε τώρα, αστέρια! Ο Καπράνος, ο Υφαντής, ο Στέρπης, ο Κλάδης, ο Πάολο που ήταν κι ερωτικός μετανάστης στον Πειραιά, ο Μελάς, ο Μπούτσικας, τερματοφύλακας ο Κοτόφωλος μεταγραφή από την «Καθημερινή», ο Γκαραβέλας, ο Μανόλο ο Παυλής, ο Δημητρουλάκος ή «άλογος» που κάλπαζε, η αφεντιά μου και τόσοι ακόμη… Μετά, μπαλίτσα 5χ5 με τον Πέτρο Ξανθόπουλο, τον παλιό αρχηγό του Ολυμπιακού, αλλά και τον αείμνηστο Γιάννη Κυράστα… Ακόμη πιο μετά, μπάσκετ με τον Ιτούδη στο Χαλάνδρι… Και τόσα ακόμη… Μετά, παύση. Κι ας άρχισαν να φορτώνουν τα κιλά το σώμα.
Ώσπου έσκασε μούρη ο ιός. Κλειδωθήκαμε μέσα, αρχίσαμε να βλέπουμε ταινίες, να διαβάζουμε, να τακτοποιούμε ντουλάπες κι ο καθείς γενικά να κάνει ότι κατεβάζει η γκλάβα του ή έχει ξεχάσει.
Ε, εγώ που είχα ξεχάσει το τρέξιμο, είπα να βγάλω βόλτα τα δεκάδες κιλά μου και να τα τρέξω. Άλλωστε στα Μελίσσια- Πεντέλη που είναι το σπίτι μου, έχουμε δίπλα ολόκληρο βουνό. Βρήκα που λέτε μια φόρμα που σχετικά μου έκανε (αν και ξηλώθηκε από το τράβηγμα προς τη μέση μου) τη φόρεσα, ξέθαψα και τα αθλητικά παπούτσια, έστειλα στον Χαρδαλιά το sms που έφτιαξε ο Πιερρακάκης και βγήκα στο βουνό.
Ένιωσα ότι είναι βράδυ στην παραλιακή! Κόσμος και κοσμάκης. Γνωστοί και άγνωστοι της γειτονιάς. Οι περισσότεροι σαν κι εμένα, ήταν ολοφάνερο ότι είχαν να τρέξουν –ίσως και να περπατήσουν- ολόκληρα χρόνια! Ουδέν κακό αμιγές καλού. Οι πολλοί ανακάλυψαν – ανακαλύψαμε το τρέξιμο αυτές τις ημέρες κι εξ ανάγκης.
Να η Κατερίνα! Ο Παναγιώτης ο αρχιβάζελος τρέχει τρία μέτρα μακριά από τον Λάμπρο τον προποτζή, τον πιστοποιημένο …γαύρο και τσακώνονται εξ αποστάσεως… Να κι Μαρία με τα ωραιότερα μάτια του σύμπαντος μα κι η Φλώρα με τα μπαλκόνια της αιωρούμενα δεξιά κι αριστερά αναλόγως του ρυθμού που τρέχει. Κι ο Βαγγέλης ο δικαιώρος που έλεγε κι η Βασιλειάδου. Κι ο Χρηστάρας ο Βαζέχα! Κι ο Βάντσικ για να διαψεύδει τη ρήση… βουνό με βουνό δεν σμίγει…
Παρατήρησα ότι οι περισσότεροι άνδρες ήταν ντυμένοι λες και βγαίνουν βόλτα στα χιόνια. Οι δε περισσότερες γυναίκες σαν να βγαίνουν βόλτα στην παραλία. Όμως, ειδικά με τις δεύτερες, πιστέψτε με, αυτό ουδόλως με ενοχλεί.
Οι αξιολάτρευτες γειτόνισσές μου μα και οι επισκέπτριες της περιοχής τα έχουν όλα πεταμένα έξω. Σιγά μην αναγκαστούν να δέσουν το φούτερ στη μέση όταν ανέβουν οι παλμοί κι εμφανιστούν κάποιες σταγονίτσες ιδρώτα. Να οι μίνι φόρμες, να τα κορμάκια χωρίς ύφασμα στην πλάτη, να και τα άλλα χωρίς ύφασμα και στην κοιλιά. Να έξω οι πισινοί και τα στήθη κι όλα τα ελέη του Θεού! Μερικές φορές νιώθω ότι είμαι στην Ιατρική και κάνω μάθημα ανατομίας…
Παρατήρησα και κάτι ακόμη: Αρκετούς σφίχτουλες! Για τους αδαείς σφίχτουλας είναι αυτός ο υπερβολικά γυμνασμένος, με ξυρισμένο το στήθος κι ενίοτε πασαλειμμένος με λάδι, που το καλοκαίρι περπατά πάνω-κάτω στην παραλία και κυρίως κοντά σε ομπρέλες γυναικών. Αυτοί λοιπόν, έχουν αρχίσει να εμφανίζονται όπου τρέχουν κορίτσια και γυναίκες. Συνήθως φορώντας ένα φανελάκι που αναδεικνύει τα «μούσκουλα» τους…
Στην Πεντέλη, μέσα στο δάσος, είτε προς την πλευρά των Μελισσίων και της Κηφισιάς είτε προς το Ντράφι και τη Νέα Μάκρη, υπάρχουν αναρίθμητα μονοπάτια κάτω από τα δέντρα. Αμέτρητες διαδρομές! Κι οι διασταυρώσεις με άλλα άτομα δεν είναι πολύ συχνές. Εκτός αν το επιδιώκεις. Έστω και στην απόσταση των δυο μέτρων που επιβάλλουν πια οι κανόνες.
Σκέφτομαι ότι αυτός ο ιός είναι μεγάλος δυνάστης και θέλει παντοιοτρόπως το κακό της ανθρωπότητας. Δεν φτάνει ο οδυρμός για τους νεκρούς, δεν φτάνει ο φόβος για το αύριο στην οικονομία, είναι και τα μπαλκόνια της Φλώρας. Η ζωή άλλωστε είναι κυνική και συνεχίζεται. Άντε, λοιπόν, να έχεις δίπλα σου τα μπαλκόνια της Φλώρας και να τα κοιτάς από τα δυο μέτρα. Ή τις ματάρες της Μαρίας και να μην μπορείς να τις πλησιάσεις να χωθείς μέσα στο απέραντο γαλάζιο τους…
Να μην τα πολυλογώ, τρέχω καθημερινά εδώ και δυο εβδομάδες. Κι ύστερα κάνω και ποδήλατο μπροστά στην τηλεόραση αφού ανακάλυψα ότι τελικά αυτό που είχα στην κρεβατοκάμαρα δεν ήταν καλόγερος αλλά αυτό το σημαντικό όργανο γυμναστικής. Είμαι πιασμένος, δεν μπορώ να κουνηθώ, αλλά όλα καλά!
Πάντως, είναι σπουδαία ιστορία αυτή με τους νέους δρομείς. Είτε τρέχουν κανονικά, είτε τρέχουν πίσω από τα μπαλκόνια της κάθε Φλώρας, είτε τρέχουν με το σκυλί τους. Μερικές φορές βγαίνουν κι απίστευτα παγκόσμια ρεκόρ! Όπως αυτό που ανακοίνωσε στο Ίνσταγκραμ η … Britney Spears (φωτό άνω), που είναι κι εκείνη νέα δρομέας και μάλιστα ταχύτητας. Ανακοίνωσε λοιπόν ότι αφού έκανε κάποιες προπονήσεις κατάφερε να τρέξει τα 100 μέτρα σε 5,97΄΄. Μιλάμε για το θαύμα της φύσης!
Προσέξτε: Η περί ου ο λόγος αοιδός με τον χρόνο που ανακοίνωσε ότι έκανε, ουσιαστικά μας είπε ότι έσπασε το μεγάλο ρεκόρ του Μπολτ κατά τρεισήμισι ολόκληρα δευτερόλεπτα! Κι ότι έγινε το δεύτερο ταχύτερο είδος του ζωικού βασιλείου αφού την προσπερνά μόνο η τσίτα που κάνει τα 100 σε 5,95΄΄. Είπαμε, θαύμα λίγο πριν το Πάσχα!
Έτσι, έχω ελπίδες! Με λίγη προπόνηση να μπορώ να προλαβαίνω την Φλώρα, τη γειτόνισσα… Χώρια που σκέφτομαι και την επιστροφή στην ενεργό δράση και στα γήπεδα για να μη κάνει τον … fit και τον …exercised ο Ανδρέας Λοβέρδος…
