Ήθελα να σχολιάσουμε, μα δεν μας δόθηκε η ευκαιρία λόγω της επικαιρότητας και της καθημερινότητας όσα δίδαξε στο ποίμνιό του ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος. Να μην ακούει, δηλαδή, ότι υπάρχουν κι άλλοι πλανήτες στο σύμπαν εκτός της γης! Να μη ακούει ότι ο άνθρωπος έχει πάει στο φεγγάρι! Του το είπε, ανέφερε, ένας επιστήμονας που δεν θυμάται το όνομά του.
Αναρωτιέμαι δεν σκέφτηκε αυτός ο ιερωμένος (που θέλει να έχει λόγο ακόμη και για την εξωτερική πολιτική του τόπου ή πως θα γράφονται τα βιβλία του σχολείου), τι θα συμβεί αν το ποίμνιό του στρέψει το βλέμμα στον ουρανό και δει το φεγγάρι και τον ήλιο; Αν στρέψει το βλέμμα στον ουρανό και τον δει κατάφωτο με πλανήτες και αστέρια; Αν ακούσει για κάποια… ΝΑΣΑ; Τι θα σκεφτεί; Ότι όλα αυτά είναι κινηματογραφικά εφέ; Το λογικό είναι να σκεφτεί ότι κάποιος τον δουλεύει…
Όσα είπε ο Άνθιμος, δεν τα είπε κάποιος αστοιχείωτος παππάς κάποιου χωριού περασμένων δεκαετιών. Υποτίθεται ότι πέραν των άλλων είναι μορφωμένος άνθρωπος, απόφοιτος της Φιλοσοφικής σχολής. Κι αν τα λέει αυτά ένας μορφωμένος άνθρωπος, τι θα πει στο δικό του κήρυγμα ο παπά Βαγγέλης στην κάτω Κερασιά ή ο πάπα Λάμπρος στην δώθε Μουριά;
Κι από την άλλη πλευρά, δεν νομίζετε ότι ο Άνθιμος στην προσπάθειά του να τεθεί απέναντι στην επιστήμη, που δεν της αρκεί μόνο το «πίστευε» αλλά προχωρά και στο «ερεύνα», μπαίνει απέναντι στην ίδια τη θρησκεία και σε όσα διδάσκει; Εκεί δεν μας διδάσκουν ότι ο Θεός την τέταρτη ημέρα της δημιουργίας έφτιαξε τα φωτεινά σώματα; Δηλαδή, τον ήλιο, τη σελήνη και τ’ αστέρια; Αλλάζουμε τώρα; Πάμε σε άλλη εκδοχή από αυτή που περιέγραψε ο Μωυσής στη Γέννεση της Αγίας Γραφής; Αμφισβητείται και από την εκκλησία ο θείος λόγος;
Η ιστορία αυτή μου θυμίζει πόσο η εκκλησία και οι ταγοί της στάθηκαν διαχρονικά απέναντι από την εξέλιξη, την επιστήμη, την έρευνα. Θυμίζει πόσο η εκκλησία πολέμησε τον διαφωτισμό, την επιστήμη, την αστρονομία, τα μαθηματικά. Που έριξε στην πυρά ακόμη και φωτισμένους ιερείς επειδή υπέπεσαν στο ανοσιούργημα να διδάσκουν μαθηματικά! Όπως τον Μεθόδιος Ανθρακίτη, τον Θεόφιλο Καϊρη, τον Ευγένιο Βούλγαρη, τον Ιώσηπο Μοισιόδακα, τον Βενιαμίν το Λέσβιο. Ή που χαρακτήριζε τον μέγα φιλόσοφο Βολταίρο, αμαθή ιστορικό, συγκεχυμένο λογοποιό, χυδαιότατο φρονηματία, ασυλλόγιστο γεωγράφο, χρονολογικό ταραξία, αναιδέστατο ψεύτη, ασύνετο, φλύαρο, ψευδώνυμο φιλόσοφο, βδελυρό αδολέσχη, πάντολμο τολμητία, κακεντρεχέστατο και πολλά άλλα. Μόνο και μόνο επειδή έγραφε και δίδασκε ότι ο άνθρωπος για να γίνει ευτυχισμένος, οφείλει να είναι απαλλαγμένος από τον φανατισμό της εκκλησίας σε ότι αφορά τη μεταφυσική θεώρηση των πραγμάτων και επειδή χαρακτήριζε την εκκλησία πηγή δυστυχίας για τους ανθρώπους, εξ αιτίας των δογμάτων, της κληρικοκρατίας των λειτουργών κάθε θρησκείας . Ή ακόμη ακόμη πόσο η εκκλησία αντιτάχθηκε στο τρίπτυχο του διαφωτισμού που ήταν «Ελευθερία – Ισότητα- Αδελφότητα», αφού αυτό θεωρήθηκε διαβολικό!
Όπως και νάναι, δεν θ’ αργήσει η στιγμή που θ’ ανοίξει η μεγάλη συζήτηση περί θρησκειών, εκκλησιών, λογικής κι επιστήμης. Διανύουμε την δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα και όσα γράφηκαν πριν 20 χιλιάδες χρόνια δεν είναι πια πειστικά ούτε καν στη μεταφυσική τους ανάγνωση και προσέγγιση. Δεν θ’ αργήσει η στιγμή που η ίδια η εκκλησία θα αναθεωρήσει πολλά δεδομένα. Σε κάποια σύγχρονη Οικουμενική Σύνοδο.
Ίσως αναθεωρηθεί και η αγαμία των υψηλόβαθμων κληρικών…
