Ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας κι ας λέμε επιτέλους την αλήθεια σε ότι αφορά την οικονομία και τις επενδύσεις. Το ότι είμαστε Σοβιετία στον τομέα αυτό δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν το γνωρίζει. Φαινόμενο που κορυφώθηκε μετά την Μεταπολίτευση, τόσο στα χρόνια της «σοσιαλίζουσας» Νέας Δημοκρατίας των Καραμανλήδων, όσο κυρίως στα χρόνια του ΠαΣοΚ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Όλοι γνωρίζουμε ή έχουμε διαβάσει για προτάσεις τεράστιων επενδύσεων που έμειναν στα συρτάρια γραμματέων των υπουργείων Οικονομικών ή Ανάπτυξης ή Βιομηχανίας παλαιότερα ή Ναυτιλίας και πάει λέγοντας… Επενδύσεις μπλοκαρισμένες επειδή τα απαιτούσε ο οικολόγος για χάρη της κόκκινης ελαφίνας ή ο πρασινοφρουρός της γειτονιάς για να μη του χαλάσει η μανέστρα από την δραστηριότητα άλλων ανθρώπων που θα παρήγαγαν χρήματα. Επενδύσεις που χάθηκαν επειδή δεν κατέστη εφικτό να κοπούν πέντε πεύκα η επειδή ο δασοφύλακας ή ο αρχαιολόγος ασκούσαν με ιδιαίτερη θέρμη την επιστήμη τους και νόμιζαν ότι στην Κάτω Παναγιά της Δώθε Ραχούλας θα βρεθεί κάτω από το πεύκο με τα τρία κλαριά, ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ας μη ξεχνάμε ότι προσφάτως, επί ΣΥΡΙΖΑ, ο δασάρχης του… Πειραιά γνωμάτευε ότι υπάρχει… δάσος στο… Ελληνικό!
Όσο συνέβαιναν αυτά, τα λεφτόδεντρα των δανεικών παρήγαγαν λεφτά κι όλα ήταν καλώς καμωμένα. Μα μετά την κρίση, όταν όλα άλλαξαν, ουδείς πήρε χαμπάρι τι πρέπει να αλλάξει, τόσο στην αυτοδιοίκηση όσο και στην κεντρική διοίκηση. Κι όσοι πήραν και φώναζαν ότι πρέπει ν’ ανοίξει ο δρόμος των επενδύσεων, ήταν γραφικοί …. νεοφιλελεύθεροι!
Τα συζητάμε αυτά επειδή οσονούπω θα βρεθούμε μπροστά στη διάθεση των κονδυλίων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης σε μεγάλα έργα αλλά και της αναγκαίας στήριξης μικρότερων επενδύσεων σε τοπικό επίπεδο που θα βοηθήσουν τα μάλα τοπικές κοινωνίες να μειώσουν την ανεργία. Ακόμη κι επενδύσεις που θα προσφέρουν δουλειά σε 20-30 άτομα, είναι κρίσιμης σημασίας.
Ο Σκυλακάκης, είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Ξέρει τι του γίνεται, γνωρίζει την αγορά, δεν είναι γιαλατζί φιλελεύθερος και έχει μελετήσει την αδυναμία της ελληνικής διοίκησης (κατά τα άλλα μας κοστίζει 90 δις ετησίως) να δημιουργήσει ένα πλαίσιο επενδύσεων με συγκεκριμένους κανόνες που δεν έχουν να κάνουν με τις διαθέσεις κάθε αυτοδιοικητικού ή τοπικού άρχοντα.
Ναι, είναι σαφές ότι δεν είναι δυνατόν να γίνονται τα πάντα θυσία στον βωμό των επενδύσεων. Μα πρέπει να πάει η χώρα παρακάτω… Πρέπει να ζούμε μόνοι μας… Πρέπει να δημιουργήσουμε τις συνθήκες μιας κανονικής χώρας!
Όμως, μόλις τελειώσει όλη αυτή η πανδημία κι επανέλθει η κανονικότητα πρέπει να ξεκινήσει ένα συνεχόμενο σπριντ απορρόφησης των κεφαλαίων του ταμείου Ανάκαμψης , προκειμένου να αποφύγουμε το εφιαλτικό σενάριο μιας πιθανής διαρκούς ύφεσης. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Σκυλακάκης με το επιτελείο του στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, επιχειρούν να δημιουργήσουν μηχανισμούς που θα ξεπερνούν τα εμπόδια του Κράτους, προκειμένου να μη μένουν στα συρτάρια επιχειρηματικά κι επενδυτικά σχέδια που θα φέρουν δουλειές.
Μπορούν να τα καταφέρουν; Δύσκολα πράγματα. Όχι μόνο με την πολυνομία, τη γραφειοκρατία και την άρνηση διαφόρων παραγόντων, αλλά και την εν γένει πολιτική κουλτούρα που δεν πολυσυμπαθεί τις επενδύσεις. Ας μη ξεχνάμε ότι τα επιδοματάκια είναι μέρος του ελληνικού dna και κυρίαρχη πολιτικής της μίζερης Αριστεράς.
Άρα; Άρα ας κλείσουν τ’ αυτιά, ας σηκώσουν τα μανίκια κι ας κάνουν δουλειά που δεν έγινε ποτέ… Η νοήμων κοινωνία είναι στο πλευρό τους.
