Το ψαροκόκαλο του Σεπτεμβρίου – Γράφει ο Γιάννης Καφάτος

Ο Σεπτέμβρης είναι σαν τις Δευτέρες που ξεκινάς δίαιτα. Μέσ’ στον προγραμματισμό και αποτέλεσμα μηδέν εις το πηλίκον.

Γιάννης Καφάτος
Γράφει ο συνεργάτης του Έμβολος δημοσιογράφος Γιάννης Καφάτος

Έτσι κι αυτόν τον όμορφο και λίγο δροσερό και βροχερό Σεπτέμβρη που διανύουμε από χθες, εμείς, και οι πολιτικοί μας έχουμε καταστρωμένα σχέδια που ίσως κάποιοι καταφέρουν να τα κάνουν και πραγματικότητα. Οι περισσότερο πάντως … από Δευτέρα…

Την ώρα που στο Βόλο η ψαρίλα καλύπτει τα πάντα και ένα χρόνο μετά τις καταστροφές του Ντάνιελ, ο Πρωθυπουργός, αντιπολιτευτικά ανενόχλητος, ετοιμάζει να δει τι θα μας υποσχεθεί ότι θα κάνει στη Θεσσαλονίκη. Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με διάλειμμα για τον γάμο του, συνεχίζει τον «πόλεμο μ’ ανύφες και μ’ αγγόνια» και το κόμμα μυρίζει μπαρούτι ενώ οι δημοσιογράφοι των μέσων που ανήκουν στο κόμμα είναι απλήρωτοι και με άδηλο το μέλλον τους. Στο ΠΑΣΟΚ ετοιμάζονται να ομονοήσουν στην αυριανή γιορτή «3 του Σεπτέμβρη να περνάς και τσικουδιά στους καφενέδες τα παλικάρια / τα παλικάρια να κερνάς» και μετά να συνεχίσουν την αγωνιώδη κούρσα να κερδίσουν το κόμμα για να πραγματώσουν το όραμα της κεντροαριστεράς.

Στο Χαλάνδρι μετράνε τα καμένα, γιατί φέτος με τον επιτελικό σχεδιασμό καταφέραν να φτάσει η φωτιά στον αστικό ιστό.

Και όλοι μας, όπου ζει ο καθένας, απλώς πληρώνουμε ακριβά την καθημερινόητά μας είτε στη λαϊκή, είτε στο σούπερ μάρκετ. Παντού!

Μας έχει κάτσει λοιπόν το ψαροκόκαλο της ακρίβειας στο λαιμό, μας πνίγει και νομίζουμε ότι με μια μπουκιά ψίχα ψωμάκι θα τα καταφέρουμε να μην πνιγούμε.

Αν κλείσω τα μάτια και το παίξω Κάλχας, βλέπω ότι η αποχή στις επόμενες εκλογές θα είναι μεγαλύτερη, όσο η απογοήτευση μας μεγαλώνει.
Ακυρωνόμαστε καθημερινώς ακούγοντας πολιτικές μπαρούφες από ανθρώπους που έχουν πολλά χρόνια να νιώσουν τα άγχη της καθημερινότητας και έχουν μπερδέψει το ρόλο τους με εκείνον των σχολιαστών.
«Αυτοί» τρέμουν μην τυχόν και αντιδράσουμε. Εμείς παραμένουμε «χαλαροί» ενώ βράζουμε γιατί; Γιατί δεν έχουμε κάτι να περιμένουμε, κι αυτό γιατί δεν έχουμε κάποιον να πιστέψουμε ότι μπορεί και θέλει να μας βοηθήσει.
Άντε και καλό … (εδώ ότι και βάλεις θα βρεις κάποιον να διαφωνήσει – οπότε για να μην φαγωθουμε με τα «καλό χειμώνα / σεζόν / αποκαλόκαιρο / φθινόπωρο» κλπ, το αφήνω κενό!)

Άντε ας πούμε καλή εβδομάδα, καλό μήνα – δε φαντάζομαι να διαφωνήσουμε κι εδώ…;

Γιάννης Καφάτος

Προηγούμενο άρθροΆννα Κορακάκη: Η ανασφάλεια από τα μάτια μου
Επόμενο άρθροΣτέφανος Κασσελάκης: «Αν κάποιοι θεωρούν ότι ήλθε η ώρα για μία ακόμη προεδρική εκλογή ας το θέσουν στην Κ.Ε»