Το Πράσινο Κίνημα για την Ημέρα της Γυναίκας: Η χώρα μας παραμένει στην τελευταία θέση της Ευρώπης στην Ισότητα των φύλων
Σε πρωτόγνωρες συνθήκες τιμάται φέτος η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και το Πράσινο Κίνημα δίνει μεγάλο βάρος στον συμβολισμό της και στην ουσία της.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, με αφορμή τη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση που έκαναν οι γαντούδες και καπελούδες του Σικάγο το 1857. Τιμάται ως ημέρα μνήμης του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών και σηματοδοτεί τους αγώνες, τις θυσίες και τα επιτεύγματα των γυναικών σε όλον τον κόσμο.
Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων: Στην τελευταία θέση η Ελλάδα
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την Ισότητα των Φύλων, το οποίο εκδίδει ετησίως (ανά δύο έτη παλαιότερα) δείκτη σύγκρισης των διαφορετικών χωρών της Ευρώπης σε πολλά πεδία ενδιαφέροντος για την ισότητα των φύλων, η Ελλάδα από το 2013 βρίσκεται στην τελευταία θέση του γενικού δείκτη. Ειδικότερα, σε σχέση με τους τομείς της εργασίας, οικονομίας, εκπαίδευσης και υγείας, η διαφορά μας από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη, ενώ εκεί που εντοπίζεται η μεγαλύτερη διαφορά είναι στον τομέα της εξουσίας, όπου η Ελλάδα έχει τη μισή βαθμολογία σχεδόν από τον μέσο όρο της ΕΕ.
Η βία κατά των γυναικών είναι φαινόμενο που, δυστυχώς, είναι εδώ και επηρεάζει τις γυναίκες όλων των ηλικιών. Η άσκηση σωματικής βίας παρατηρείται σε όλες τις κοινωνικές και πολιτισμικές ομάδες. Αποτελεί παράβαση του ανθρώπινου δικαιώματος της γυναίκας στην ελευθερία, την ασφάλεια, την αξιοπρέπεια και, τελικά, στη ζωή.
Είναι τρομακτικός ο αριθμός των γυναικοκτονιών που σημειώθηκαν στη χώρα μας τα προηγούμενα έτη.
Το ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΙΝΗΜΑ θεωρεί ότι είναι χρέος όλων μας, κάθε συνειδητοποιημένου και ευαισθητοποιημένου πολίτη, να κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να σταματήσουμε αυτό το επικίνδυνο φαινόμενο. Είναι η ώρα να φωνάξουμε «ως εδώ» στις πράξεις βίας, να ανιχνεύσουμε τις γενεσιουργές αιτίες του φαινομένου, να δράσουμε αποτρεπτικά και να προστατεύσουμε αποτελεσματικά τα θύματα.
Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να αναλάβουν συγκεκριμένες δράσεις και σειρά πρωτοβουλιών που θα συμβάλουν στην προσπάθεια αντιμετώπισης της βίας σε όλες τις μορφές της. Θα πρέπει να χρηματοδοτηθούν ξενώνες και συμβουλευτικά κέντρα για την υποστήριξη γυναικών θυμάτων βίας.
Ο ΟΗΕ, ήδη από τον Ιούνιο του 2020, προειδοποίησε για μια ακόμη πανδημία, εκτός από αυτή του κορωνοϊού: την παγκόσμια αύξηση των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας.
Σύμφωνα με την πρόσφατη εκστρατεία ενημέρωσης της Διεθνούς Αμνηστίας, σε όλον τον κόσμο, έχουν αυξηθεί σημαντικά οι αναφορές περιστατικών βίας κατά γυναικών και κοριτσιών κατά τη διάρκεια της καραντίνας και των άλλων περιοριστικών μέτρων, τα οποία ανάγκασαν πολλές γυναίκες να παραμείνουν παγιδευμένες στο ίδιο σπίτι με τους καταπιεστές τους ή δεν τους επέτρεψαν να έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες στήριξης και ασφάλειας.
Σύμφωνα με έρευνα του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, μία στις τρεις γυναίκες έχει υποστεί σωματική βία, σεξουαλική βία, ή και τις δύο μορφές βίας από την ηλικία των 15 ετών και έπειτα.
Το 55% των γυναικών έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με μία ή περισσότερες μορφές σεξουαλικής παρενόχλησης ενώ το 11% έχει υποστεί ψηφιακή παρενόχληση.
Μία στις είκοσι έχει βιαστεί.
Στοιχεία για την Ελλάδα:
-υπόθεση ενδοοικογενειακή- το 68% των γυναικών που υπέστησαν κακοποίηση είναι έγγαμες
-υπόθεση διεθνής -το 16% των γυναικών που απευθύνονται στα Συμβουλευτικά Κέντρα είναι αλλοδαπές
-όχι ταξική – 70% των θυμάτων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ή και ανώτερης ή ανώτατης εκπαίδευσης και πάνω από το 50% των δραστών δευτεροβάθμιας ή ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης.
Ειδικότερα, η Συμπρόεδρος του Πράσινου Κινήματος Ρία Ακρίβου δήλωσε: «Σε ολόκληρο τον κόσμο, όπως και στη χώρα μας, η ισότιμη θέση της Γυναίκας στην κοινωνία είναι ακόμη ζητούμενο. Σε πείσμα των επίσημων διαβεβαιώσεων και διακηρύξεων, η Γυναίκα εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται ως υπολειπόμενο μέλος στην καθημερινότητά της, στην εργασία της, στην πολιτική, ενώ αποτελεί και τον εύκολο στόχο για κάθε είδους επιθέσεις.
Η πραγματική ισότητα των φύλων προϋποθέτει όμως πάνω από όλα την αλλαγή της κοινωνίας και την αλλαγή της πολιτικής μας κουλτούρας για τον τρόπο που πραγματώνουμε την ισότητα των φύλων στην καθημερινή πολιτική, οικονομική, επιχειρηματική, αλλά και κοινωνική ζωή μας.
Προϋποθέτει ένα περιβάλλον που δεν θα αναπαράγει σεξιστικές αντιλήψεις και μισογυνικές πρακτικές, ένα περιβάλλον που δεν θα ανέχεται το ρατσισμό και οποιαδήποτε μορφή βίας κατά των γυναικών.
Ολοένα και περισσότερο, αναγνωρίζεται καθημερινά η ανάγκη για μεγαλύτερη ποσοστιαία συμμετοχή και παρουσία των γυναικών στην επαγγελματική, κοινωνική, και οικονομική ζωή. Η δυσαναλογία είτε ως «εικόνα» είτε αριθμητικά -στατιστικά είναι εμφανής. Διότι μπορεί να μην υπάρχουν «άβατες» περιοχές όμως υπάρχουν γκρίζες ζώνες, όπου είτε τα στερεότυπα του παρελθόντος, είτε η «εθιμική» ή καθιερωμένη τάξη πραγμάτων δημιουργεί εμπόδια, δυσκολίες, ή πρόσθετες δυσχέρειες στην διακριτή – συμμετοχή των γυναικών σε ανάλογη ποσόστωση με αυτή των ανδρών.»
