Δεν ήθελα να γράψω για το Πολυτεχνείο εν θερμώ, τις ημέρες του εορτασμού των πενήντα χρόνων. Η εξέγερση εναντίον της χούντας είναι αλλιώς αποτυπωμένη στη ψυχή μου. Πάντως όχι συμφώνως με την καπηλεία της Αριστεράς και του ΚΚΕ που χρησιμοποιούν την επέτειο κατά το δοκούν. Μέχρι και …εκτροπή της πορείας έγινε προχθές και από την αμερικανική πρεσβεία κατέληξε στην… Ισραηλινή.
Είναι βέβαιο στην πορεία των πενήντα χρόνων, ότι ο εορτασμός εκφυλίστηκε από την ίδια την Αριστερά. Είναι, επίσης, βέβαιο ότι το Πολυτεχνείο δεν υπέφερε από εκείνους που το αρνούνται αλλά από τους υπερασπιστές του. Αυτοί το κατέστησαν πολιτικό τους εργαλείο και τελικά το απομυθοποιούν χρόνο με το χρόνο.
Για σκεφτείτε: Μερίδα της Αριστεράς και δη αυτής που κυβέρνησε υπήρξε υπερασπιστής εκείνων των αλητών/τρομοκρατών που κίβδηλα και προβοκατόρικα χρησιμοποιούσαν την ονομασία «17 Νοέμβρη»! Μέχρι και διαδηλώσεις υπέρ του Κουφοντίνα διοργάνωνε.
Κι όχι μόνο αυτό. Αντί να αφήνουν την ιστορία, τη ζωή, την ίδια την ίδια τη δημοκρατία να τρέχει και να προβάλλει ως μήτρα της την εξέγερση, η Αριστερά πριν ή και μετά την διακυβέρνησή της (με την Ακροδεξιά, παρακαλώ), μετατράπηκε για μια ακόμη φορά δύναμη εκτόξευσης μίσους για το αστικό πολίτευμα: « Η χούντα δεν τελείωσε το ‘73» κραύγαζαν κι ενίοτε επαναλαμβάνουν.
Κάποιοι το εκμεταλλεύτηκαν και θησαύρισαν. Κι ακόμη και σήμερα, θλιβερά γερόντια πια, περιφέρονται σε σαλόνια με χρυσές μοκέτες και επιδίδονται στην … επανάστασή τους.
Κάποιο άλλοι, στον Περισσό, προκλητικά κι ανιστόρητα διεκδικούν την κληρονομιά της εξέγερσης! Χωρίς ντροπή! Χωρίς αυτοκριτική που η ΚΝΕ έκανε τα πάντα, τότε, για να εμποδίσει την εξέγερση… ωε προβοκατόρικη!
Προσέξτε: Διαβάζουμε από το φύλλο Νο 8 της Πανσπουδαστικής, τον Φεβρουάριο του 1974: «Σαν υπεύθυνη Συντονιστ. Επιτρ. Αγώνα του Πολυτεχνείου» (μια πρώτη παραχάραξη, μια και οι Κνίτες είχαν δική τους Συντονιστική Επιτροπή, διαφορετική από την εκλεγμένη των φοιτητών) «καταγγέλλουμε… τις αφηνιασμένες προσπάθειες της χουντικής ΚΥΠ και των πληρωμένων πραχτόρων της να διαστρέψουν… την πορεία και το περιεχόμενό της». «Καταγγέλλουμε τη προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολ/χνείου τη Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πραχτόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο των Ρουφογάλη-Καραγιαννόπουλου, με βάση τις εντολές του παραμερισμένου τώρα τέως πρωτοδικτάτορα Παπαδόπουλου και της αμερικανικής CIA…».
Συνεχίζουν: Και «Το σχέδιο όμως των Ρουφογάλη, Καραγιαννόπουλου, Παπαδόπουλου, CIA απέτυχε παταγωδώς. Το οργανωμένο φοιτητικό μας κίνημα… απομόνωσε και συνέτριψε τους προβοκάτορες. Η επίθεση του συρφετού των χαφιέδων και των ψευτοεπαναστατών που σαν τα κοράκια πολιορκούν χρόνια τώρα να διαβρώσουν τις αντιδικτατορικές, φοιτητικές ιδιαίτερα, δυνάμεις (όχι χωρίς επιτυχία πρέπει να ομολογήσουμε εκεί όπου η απειρία, ο ανυπόμονος υπερενθουσιασμός και ο κάλπικος υπερεπαναστατισμός τούς ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες), βρήκε αντιμέτωπο το σπουδαστικό κόσμο…».
Επονείδιστη θέση. Που με τη γνωστή μέθοδο της στρογγυλοποίησης επιχείρησε το ΚΚΕ να αμφισβητήσει εκ των υστέρων. Α. μη ξεχνάμε ότι έφτασαν στο σημείο να ψελλίσουν ότι η εφημερίδα ήταν… προβοκάτσια της χούντας.
Προσέξτε: διαβάζουμε κι αντιγράφουμε από τις αποφάσεις της 4ης Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, τον Ιούλιο του 1976, στην Έκθεση και συμπεράσματα για τα γεγονότα του Νοέμβρη 1973·(Εκδόσεις Οδηγητής, Αθήνα 1983):
«…τονιζόταν, και μάλιστα έντονα (κάτι που ουσιαστικά ήταν σωστό), ότι θα έπρεπε να αποφευχθούν οι περιπτώσεις ξεκομμένων ενεργειών του φοιτητικού κινήματος –και ειδικά με τη μορφή κατάληψης κτιρίων… Τονιζόταν (σωστά): “όχι απρογραμμάτιστες ενέργειες, όχι καταλήψεις….”… η κατάληψη (του Πολυτεχνείου) αποτέλεσε αιφνιδιασμό για τις καθοδηγήσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ. (…) μια επικίνδυνη περιπλοκή στην ανάπτυξη της αντιχουντικής πάλης. Η σκέψη τους ήταν κυρίως να πάρουν μέτρα για την άμεση απαγκίστρωση των φοιτητών από το Πολυτεχνείο…»… «Το Γραφείο του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ έμαθε τα γεγονότα σχεδόν τυχαία την Πέμπτη το πρωί…. Πρώτη του εκτίμηση ήταν ότι τα γεγονότα αποτελούν ανεύθυνη, ως ένα βαθμό, ενέργεια, έξω από τη γραμμή της οργάνωσης…» «.. εκτιμήθηκε ότι πρόκειται για μια ανεύθυνη και βιαστική κίνηση με έντονο το αριστερίστικο στοιχείο, που ήταν, ως ένα βαθμό, έξω από τη γραμμή της οργάνωσης, η οποία εκείνο τον καιρό, γενικά ήταν κατά των καταλήψεων…» κ.λπ. κ.λπ.
Καταλαβαίνετε; Στην αρχή, επειδή οι ίδιοι δεν ήταν διοργανωτές, επιχείρησαν να το αμφισβητήσουν και κατηγορήσουν. Μετά έκαναν το άσπρο μαύρο. Κι από εκεί που ήταν αρνητές του Πολυτεχνείου και το χαρακτήριζαν …προβοκάτσια πρακτόρων της χούντας, ξαφνικά εμφανίστηκαν ως .. πρωτεργάτες του!
Κάτι ακόμη: Μέχρι και ψεύτικο μνημείο, σε σχέση με το Πολυτεχνείο, έχουμε και τιμάμε την εξέγερση. Μνημείο του κομμουνιστή γλύπτη Μέμου Μακρή, που μαζί με το ΚΚΕ επιχείρησαν βιαίως να προσαρτήσουν την Ελλάδα στο Σοβιετικό στρατόπεδο. Μνημείο που έχει τη μορφή του κεφαλιού του καθηγητή Νίκου Σβορώνου, επίσης κομμουνιστή Έλληνα καθηγητή, που κι αυτός σήκωσε τα όπλα εναντίον της χώρας.
Καταλαβαίνετε; Στη χώρα που έχουμε …μνημείο των νεκρών της ΕΡΤ, τιμάμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου σε κάλπικο μνημείο!
Μα είμαστε λαός που δεν διαβάζει, δεν μαθαίνει, δεν αντιλαμβάνεται. Θεωρεί ακόμη το κομμουνιστικό κόμμα δημοκρατική δύναμη και σχεδόν το 10% (πρόσφατες δημοσκοπήσεις) της ελληνικής κοινωνίας, το υποστηρίζει με μοναδική αφέλεια.
Έχουμε πει: Λαός των λωτοφάγων!
