Η άποψη που εξέφρασε προ ημερών ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμμανουέλ Μακρόν περί ΝΑΤΟ δεν μπορεί να μην εκφράζει τους νουνεχείς Ευρωπαίους. Τι είπε ο Μακρόν; Είπε ότι «Αυτό που ζούμε είναι ο εγκεφαλικός θάνατος του ΝΑΤΟ», αποδίδοντάς τον στην αμερικανική αποδέσμευση και στη συμπεριφορά της Τουρκίας. Πόσο δίκιο έχει.
Για σκεφτείτε: Τώρα και χωρίς τον ψυχρό πόλεμο, ποια είναι η αναγκαιότητα ύπαρξης του ΝΑΤΟ; Ποιο είναι οι στρατηγικοί του στόχοι; Πόσο μπορεί να έχει ισχύ σήμερα το καταστατικό του, όταν δεν μπορεί να επέμβει σε διενέξεις μεταξύ μελών του; Πόσο ανίσχυρο και γελοίο είναι όταν δεν μπορεί καν ν’ αντισταθεί στις θελήσεις ενός μέλους του που πάει κι αγοράζει όπλα από αλλού;
Η κυνική πραγματικότητα «λέει» ότι αν το ΝΑΤΟ ήταν κανονικός συνασπισμός, θα είχε πετάξει εκτός των τάξεών του την Τουρκία από το 1974. Τότε που επιτέθηκε σε άλλο μέλος του και κατέλαβε μέρος του εδάφους του. Δεν το έκανε. Κι ουσιαστικά, σε συνδυασμό με την κατάρρευση του κομμουνιστικού παραπετάσματος, έχασε πια το νόημά του.
Σήμερα ένα μέλος του ΝΑΤΟ δείχνει να θεωρηθεί την Μόσχα φίλη και σύμμαχο παρά απειλή. Άλλωστε με τη Ρωσία συνεργάστηκε προσφάτως στην εισβολή στη βόρεια Συρία και αγόρασε ρωσικό σύστημα αεράμυνας, το οποίο θα μπορούσε υπό συνθήκες να κατασκοπεύει – ή ακόμη και να σαμποτάρει – τον αμυντικό εξοπλισμό του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένων των αμερικανικής κατασκευής μαχητικών αεροσκαφών. Υπό την ανοχή των ΗΠΑ του ανόητου κι επικίνδυνου Τραμπ.
Προσέξτε: Αν τα ανωτέρω κινούνται στη σφαίρα της στρατιωτικής σχέσης, είναι πολλά άλλα που κινούνται πια σε επίπεδο εχθρικών ενεργειών. Οι Τούρκοι κάνουν έρευνες για υδρογονάνθρακες στη Μεσόγειο. Αγνόησαν τις αντιρρήσεις της ΕΕ η οποία έχει – μέσω κρατών-μελών της – νόμιμα συμφέροντα στα ίδια ύδατα. Ενώ στο εσωτερικό της χώρας τους, η πολιτική κατάσταση απέχει πολύ από τη δημοκρατία. Με περιορισμό του Τύπου, της Δικαιοσύνης, της κοινωνίας των Πολιτών, φυλακίσεις μη αρεστών κλπ.
Γιατί λοιπόν το ΝΑΤΟ δεν πετάει εκτός της Τουρκία που από σύμμαχος έχει μεταβληθεί στον απρόβλεπτο και ασταθή τρελό του χωριού; Φοβάται κάτι; Φοβάται μη τυχόν η Τουρκία αντιδράσει «πυρηνικά» – και όχι με τη μεταφορική, αλλά με την κυριολεκτική έννοια του όρου;
Προσέξτε: Η ψυχρή πραγματικότητα είναι ότι το ΝΑΤΟ κι η Δύση βρίσκονται μπροστά σε δυο κυνικές αλήθειες.
Α. Ο Ερντογάν μπορεί να γεμίσει μετανάστες την Ευρώπη και δη σε αριθμό που θα υπερβαίνουν τους πληθυσμούς ορισμένων χωρών – μελών της ΕΕ. Στην Τουρκία έχουν καταφύγει περίπου 3,8 εκ. Σύροι πρόσφυγες και εκατομμύρια άλλοι από κάθε γωνιά της Ασίας και της Αφρικής. Θα μπορούσε να τους ωθήσει να περάσουν στα ελληνικά νησιά, όπως έκαναν περίπου 200 χιλιάδες άνθρωποι κάθε μήνα στο απόγειο της μεταναστευτικής κρίσης του 2015. Κι ένας λόγος για τον οποίο οι διελεύσεις αυτές σχεδόν εκμηδενίστηκαν τον επόμενο χρόνο ήταν ότι οι δύο πλευρές κατέληξαν σε μια συμφωνία: η Τουρκία συμφώνησε να παίρνει πίσω τους πρόσφυγες που έφταναν στην Ελλάδα, με αντάλλαγμα πολλά χρήματα και άλλες μορφές βοήθειας από την ΕΕ. Η εγκατάλειψη της συμφωνίας αυτής θα έβλαπτε την Τουρκία. Ωστόσο, αντιμέτωπος με την ταπείνωση μιας αποβολής από το ΝΑΤΟ, ο Ερντογάν θα μπορούσε να αποφασίσει ότι αξίζει τον κόπο να κινηθεί με αυτόν τον τρόπο. Η ΕΕ, εν τω μεταξύ, δεν έχει καταφέρει να μεταρρυθμίσει το νομοθετικό και ρυθμιστικό πλαίσιό της για το μεταναστευτικό από το 2015. Άρα, σε τέτοια περίπτωση, θα εισερχόταν σε μια νέα κρίση.
Β. Μια εξαιρετική πιθανότητα σε ενδεχόμενη ν αποπομπή του από το NATO , είναι να κατασκευάσει δικά του πυρηνικά όπλα. Σίγουρα το επιθυμεί και το έχει στο πρόγραμμα. «Η Δύση λέει ότι η Τουρκία δεν μπορεί να έχει πυρηνικά», είπε προσφάτως (Οκτώβριο) ο Ερντογάν. «Αυτό δεν μπορώ να δεχτώ», συμπλήρωσε.
Προσέξτε: Για την παγκόσμια κοινότητα η διασπορά πυρηνικών όπλων είναι ένα κορυφαίο και ζωτικό ζήτημα. Η συνθήκη που υπήρχε ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία αναφορικά με τις «πυρηνικές δυνάμεις μεσαίου βεληνεκούς», έληξε προσφάτως. Απομένει άλλη μια συνθήκη, η «New Start», που λήγει το 2021 και δεν πρόκειται να ανανεωθεί. Η δε τρίτη συνθήκη, αυτή της «Μη Διάδοσης των Πυρηνικών Όπλων» συμπληρώνει τα 50 της χρόνια τον Μάρτιο του 2020 και θεωρείται ήδη παρελθόν.
Τι συμβαίνει, λοιπόν, τώρα; Συμβαίνει ότι από το Ιράν μέχρι τη Βόρεια Κορέα του Κιμ και το Πακιστάν, οι λάθος άνθρωποι έχουν ή είναι σε θέση να αποκτήσουν τα λάθος όπλα. Άρα, αν υπάρξει και τουρκική πυρηνική βόμβα θα είναι ένα καταστροφικό γεγονός για τις παγκόσμιες ισορροπίες. Καθώς είναι βέβαιο ότι θα έμπαινε στο παιγνίδι και η Σαουδική Αραβία. Τουτέστιν Αρμαγεδδών!
Προσέξτε κι αυτό: Αξιωματούχος του ΝΑΤΟ μας έλεγε προσφάτως ότι η συμμαχία δεν μπορεί να επιτρέψει να συμβεί κάτι τέτοιο. Κι όταν αντιτείναμε ότι δεν μπορεί ν’ αποσιωπεί τις πολιτικές και στρατιωτικές συνέπειες μιας πιθανής στροφής ενός κράτους-μέλους του ενάντια στους υπόλοιπους συμμάχους, απάντηση δεν πήραμε.
Εν κατακλείδι. Ο Μακρόν έχει δίκιο όταν λέει ότι το ΝΑΤΟ είναι εγκεφαλικά νεκρό. Εξ ου κι έρχεται πάλι στην απόλυτη επικαιρότητα η ανάγκη δημιουργία Ευρωπαϊκού στρατού. Το λέει και το ζητά –και αυτό- εδώ και καιρό ο Μακρόν. Είναι μονόδρομος απέναντι στον κάθε Τραμπ αλλά και στον κάθε τριτοκοσμικό πειρατή της διεθνούς νομιμότητας.
