Το ΚΚΕ και μια χώρα ξέφραγο αμπέλι – Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Τρία συμβάντα που δείχνουν ότι εκτός της έλλειψης αγωγής, γνώσης και σεβασμού, η χώρα μας είναι ένα ξέφραγο αμπέλι που όποιος θέλει κάνει ότι θέλει.

Σακελλαρόπουλος Γ. Νίκος
Γράφει ο συνεργάτης του Έμβολος δημοσιογράφος Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
  1. Κάποιοι νεαροί της ψεκασμένης παρέας του Καμμένου στην Ικαρία, φόρεσαν φανέλες του Ολυμπιακού και ξεκίνησαν να «καρφώνουν» σημαίες σε όποια βραχονησίδα του Αιγαίου έβρισκαν μπροστά τους.

Το κάνουν, σε μια περίοδο που οι σχέσεις με την Τουρκία είναι απολύτως τεταμένες και χωρίς να καταλαβαίνουν τι σπίθα μπορεί ν’ ανάψει.

  1. Διαδηλωτές  από τον στρατό του ΚΚΕ, που ενοχλήθηκαν από τους βομβαρδισμούς των ΗΠΑ στη Συρία (σιωπούσαν, βεβαίως, όταν βομβάρδιζαν οι Ρώσοι κι οι Τούρκοι), πήραν αλυσοπρίονα και λοιπά εργαλεία κι άρχισαν να πριονίζουν για να γκρεμίσουν το άγαλμα του Τρούμαν.
  2. Διαδηλωτής -συνδικαλιστής του ΚΚΕ, επιτίθεται, ρίχνει στο έδαφος και κτυπά με μίσος αστυνομικό.

Δεν συλλαμβάνεται! Αν είχε συμβεί το αντίθετο το ΚΚΕ θα καταλάμβανε την Αθήνα με τον στρατό του… Φυσικά, δεν ακούγεται το παραμικρό!

Τρία περιστατικά που δείχνουν ότι η χώρα είναι ξέφραγο αμπέλι.

Στην πρώτη περίπτωση, ουσιαστικά ουδείς γνωρίζει τι ακριβώς συνέβη και για ποιον λόγο οι Τούρκοι –δια στόματος του πρωθυπουργού και του υπουργού τους Εξωτερικών-  δήλωσαν ότι έκαναν επέμβαση με κομάντος και κατέβασαν τις ελληνικές. Ούτε για ποιον λόγο ο αναπληρωτής του Καμμένου, Φώτης Κουβέλης, δήλωσε επισήμως (!!!) ότι η χώρα είναι σε ακήρυκτο πόλεμο με την Τουρκία, σε μια εποχή που έχουν αρχίσει να καταφθάνουν καραβάνια τουριστών.

Η ουσία είναι ότι σε μια περιοχή που η ένταση είναι στην κορύφωσή της, κάποιοι ιδιώτες αποφάσισαν ν’ ασκήσουν εξωτερική πολιτική! Χωρίς κανένας να τους ελέγξει και να προφθάσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Έκαναν ότι έκανε αυτός ο ηλίθιος δήμαρχος κι ένα τηλεοπτικό κανάλι, πριν 22 χρόνια στα Ίμια, που για κάποια ψηφάκια και λίγη τηλεθέαση, υποκατέστησαν την αρμόδια κυβέρνηση, με τραγικό επίλογο τον θάνατο τριών αξιωματικών και το επίσημο «γκριζάρισμα» της περιοχής από τους Τούρκους. Ας μη ξεχνάμε ότι τα Ίμια μέχρι τότε «γκρίζα ζώνη» μόνο στα λόγια…

Ποιος έδωσε άραγε το δικαίωμα στα ψεκασμένα μυαλά των φουσκωτών του Αιγαίου, να παίζουν με τη χώρα; Ποιος τους εμπόδισε;

Πολύ περισσότερο σε μια περίοδο που, πλην της έντασης με την Τουρκία, η χώρα απαιτεί σταθερότητα ΚΑΙ δεν διαθέτει σταθερή κυβέρνηση;

Μπορεί να κάνει κάποιος ότι γουστάρει;

Θα πει κάποιος, ότι σ’ ελληνικό έδαφος πήγαν και σήκωσαν τη σημαία. Σύμφωνοι. Μα δεν γνωρίζουν τις παραμέτρους και τις ιδιαιτερότητες; Δεν γνωρίζουν ή δεν σκέφθηκαν ότι οι Τούρκοι φραστικά έχουν «γκριζάρει» ΚΑΙ τη συγκεκριμένη περιοχή και δεν θέλουν πολύ να το πράξουν κι επισήμως και να βρεθούμε από μια ανοησία μπροστά σε δεύτερη «επίσημη» «γκρίζα ζώνη»;

Να πούμε και κάτι άλλο; Όποιος γουστάρει να κάνει ότι έκαναν οι τρεις ψεκασμένοι νέοι με τη σημαία, έχει υποχρέωση να κάτσει εκεί και να τη φυλάει. Να κάνει έπαρση το πρωί, υποστολή το βράδυ, να της αποδίδει τιμές. Κι όχι να την παρατήσει εκεί και μετά να κοκορεύεται στο facebook.

Στη δεύτερη περίπτωση, με την επιχείρηση του στρατού του ΚΚΕ να γκρεμίσει το άγαλμα του Τρούμαν, μπορεί η επιστήμη με την ανοησία τους να σηκώνει τα χέρια ψηλά, αλλά πρέπει επιτέλους να δούμε το «ζήτημα του ΚΚΕ» κατάματα. Δεν μπορούν πια οι θλιβερές μειοψηφίες να κάνουν πολιτική στους δρόμους – και δη σε βάρος όλων μας- και να ονειρεύονται τους κομμουνιστικούς παραδείσους τους. Δεν μπορεί το ΚΚΕ να θεωρείται νόμιμο τη στιγμή που το ίδιο δεν έχει αποκηρύξει την ιδέα της επανάστασης για την εγκαθίδρυση ης δικτατορίας του προλεταριάτου. Δεν μπορεί ν’ απολαμβάνει τα αγαθά της αστικής δημοκρατίας (κι εκατομμύρια ευρώ επιδοτήσεις) και να μη δέχεται κανέναν έλεγχο στα οικονομικά του ή να τελεί σε μόνιμη ασυλία των πράξεών του. Ας μη ξεχνάμε ότι το ΚΚΕ στη χώρα μας –πλην του θλιβερού εμφυλίου που προκάλεσε- συνετέλεσε στο να κλείσουν βιομηχανίες, άλλες να φύγουν από την Ελλάδα, έστειλε και στέλνει με τις πράξεις του χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία και κάθε δυο και τρεις καταλύει την τάξη και την ομαλή λειτουργία της οικονομίας και της κοινωνίας με τις μισαλλόδοξες κι ολοκληρωτικές πράξεις του στους δρόμους. Ούτε μπορεί να θεωρείται πια στη χώρα μας το ΚΚΕ ως …προοδευτικό κόμμα, τη στιγμή που ομνύει στον απάνθρωπο σταλινισμό και την βαθιά συντήρηση. Δεν γίνεται πια να καθαγιάζεται η Αριστερά και το ΚΚΕ.

Κι αν όλα αυτά είχαν αποδοχή στην κοινωνία, θα σκεφτόταν κάποιος… ας πάει και το παλιάμπελο. Μα αυτά δεν έχουν τη λαϊκή αποδοχή. Το δείχνουν τα επί δεκαετίες εκλογικά αποτελέσματα που το έχουν καθηλωμένο σε μονοψήφια ποσοστά, λίγο επάνω ή γύρω στο 5%.

Ναι, σεβαστό αυτό το 5%.

Αλλά, οφείλουμε κι εμείς ν’ απαιτούμε σεβασμό από αυτό, στους κανόνες της Αστικής δημοκρατίας που αποφάσισαν οι πολλοί ότι επιθυμούν να ζουν.

Στην τρίτη περίπτωση τα σχόλια περιττεύουν. Έχουμε πει ότι το ΚΚΕ απολαμβάνει ασυλίας. Δεκάδες χρόνια τραμπουκίζει, καταλαμβάνει δρόμους, επιχειρήσεις κι εργοστάσια, τρομοκρατεί ιδεολογικά και δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Κι όποιος έχει διαφορετική γνώμη από αυτό, του κοτσάρουν την ταμπέλα του φασίστα.

Χώρια που ηρωοποιήθηκαν –με την ανοχή των αστικών κομμάτων- δολοφόνοι σαν τον Βελουχιώτη ή σαν τον καπετάν Ερμή στον οποίο «έψαλε» ύμνους προχθές ο περιφερειάρχης της Στερεάς Ελλάδας!

Όλα αυτά, είναι ανεπίτρεπτα και για τη δημοκρατία και για τη νοημοσύνη μας.

Όμως, η  χώρα δεν μπορεί να είναι ξέφραγο αμπέλι κανενός…

Κι ειδικά των δυο άκρων και μερικών ανεγκέφαλων ψεκασμένων.

Ή και βουλευτών σαν τον Φωκά…

Δυστυχώς έχουμε κι άλλο δρόμο να φθάσουμε ως τον πάτο.

 

Προηγούμενο άρθροΒασικοί πρωτοσέλιδοι τίτλοι ημερησίων εφημερίδων της Τετάρτης 18 Απριλίου 2018
Επόμενο άρθρο«Παγίδα» τα τεκμήρια διαβίωσης – Γράφει ο Δημήτρης Χριστούλιας
*Ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας («Hellas Special Άφιλτρο», «Ο Γέρος του Βοριά» που αποτελεί τη λαϊκή βιογραφία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, «Οι Μύθοι και το Παραμύθι»). Θεωρείται εκ των πρωτεργατών της «ελεύθερης ραδιοφωνίας» και επί χρόνια ασχολήθηκε με την πολιτική αρθρογραφία και ανάλυση σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνα και τηλεοπτικούς σταθμούς. Για πολλά χρόνια συνδύασε την εργασία με τα χόμπι του (αθλητισμός) , με την ιδιότητά του ως Γενικός Διευθυντής της εφημερίδας «Sportime» και της «Αθλητικής Ηχούς», ενώ έχει γράψει στίχους σε τραγούδια σημαντικών Ελλήνων δημιουργών και τραγουδιστών.