Σκέφτομαι ότι ο Μηταράκης που αποπέμφθηκε από τον Μητσοτάκη, ίσως τελικά να είναι τυχερός μπροστά σε όσους ακολουθήσουν. Είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν. «Όποιος δεν μποράει, σπίτι του να πάει», έλεγε κάποτε ο σοφός γέροντας στην πλατεία της Ακράτας, κάτω από τον ίσκιο της μουριάς.
Ο Πατούλης προκάλεσε. Τώρα, χωρίς επιστροφή! Για μια ακόμη φορά, φόρεσε το γαμπριάτικο κοστούμι του και χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης, πήγε και χόρεψε ζεϊμπέκικο μπροστά στα πόδια της Στανίση, την ώρα εθνικού πένθους κι οδυρμού για τους δυο νεκρούς αξιωματικούς, αλλά και την ώρα που καιγόταν η Ελλάδα! Καταραμένο ζεϊμπέκικο. Στα 9/8 γκρέμισε μια προσπάθεια δεκαετιών. Έριξε μια κλωτσιά και πάει ο κουβάς με το γάλα.
Η πραγματικότητα αναφέρει ότι ο Πατούλης είχε επιβάλλει με εκβιαστικό τρόπο την παρουσία του και δη χωρίς συνεννόηση με κανέναν, στην περιφέρεια Αττικής, το 2019. Προηγουμένως απειλούσε ότι θα είναι απέναντι στον Μπακογιάννη στην Αθήνα. Πολλοί, τα ανέσυραν αυτά από τις μνήμες τους. Όπως και πολλά άλλα… δηλαδή το κρυφτό του σε μεγάλες κρίσεις….
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Πατούλης ήταν κι είναι ένα υπερφίαλο «εγώ» που διαφήμισε ακόμη και το χρυσό σαλόνι του σπιτιού του! Πάντα τα βήματά του ήταν υπολογισμένα, πάντα σκόπευσαν κάπου. Ακόμη και τα πρόσωπα που επέλεγε να τους μοιράσει καρέκλες, τα επέλεγε στη βάση άμεσων ή μακροπρόθεσμων οφελημάτων του.
Ήταν παντού, όπου υπήρχαν κάμερες, όταν δεν τις καλούσε ο ίδιος. Ήξερε, ξέρει καλά το παιγνίδι της επικοινωνίας. Μάλλον θα ήταν στην περιφέρεια μέχρι το 2027, έστω κι αν πολλοί ψηφοφόροι τον ψήφιζαν με φανερή ενόχληση, όπως έγινε και το 2019, με αντίπαλο τη Δούρου. Κυρίως για τους φανφαρονισμούς και την αισθητική του. Άλλωστε, από την αισθητική της Στανίση παρασύρθηκε και διονυσιάστηκε… και μάλιστα μέσα στο Ζάππειο, που η παρέα του μετέτρεψε σε σκυλάδικο!
Προσέξτε όμως: Ουδείς μπορεί ν’ αμφισβητήσει την προσφορά του Πατούλη στην αυτοδιοίκηση. Η δε απόφασή του να μην κατέβει σε «αντάρτικο» απέναντι στον Μητσοτάκη, μάλλον δείχνει πολιτική σύνεση και συνειδητοποίηση του μέγιστου λάθους του.
Η αλήθεια είναι ότι ο Μητσοτάκης έδειξε πάλι, ότι η ανοχή είναι μηδενική κι ότι δεν λαμβάνει αποφάσεις στηριγμένος σε οποιαδήποτε πολιτική ισορροπία ή ανεχόμενος καταστάσεις που δεν συνάδουν με το ύφος της εξουσίας του. Όποια κηλίδα… καθαρίζεται. Κι ο ίδιος διαμορφώνει τα γεγονότα, δεν σέρνεται από αυτά.
Από την άλλη πλευρά, ο Νίκος Χαρδαλιάς, ασφαλώς κι έχει τα απαραίτητα χαρακτηριστικά για να γίνει ένας πολύ καλός περιφερειάρχης. Καλύτερος του νυν. Πρωτίστως έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία, είναι καθημερινά μπροστά στα μεγάλα προβλήματα, έχει υψηλό ποσοστό αποδοχής στη βάση της ΝΔ και σημαντικότατη διεισδυτικότητα σε άλλους πολιτικούς χώρους. Χώρια ότι γνωρίζει την αυτοδιοίκηση.
Τώρα, είναι δεδομένο ότι η κοινωνία θα χορέψει ταγκό με τον Χαρδαλιά.
Άδικο ίσως για τον Πατούλη, μα δίκαιο για την πολιτική κουλτούρα του Μητσοτάκη.
