Θα επανέλθουμε στην υπόθεση του εξοντωτικού για τους ελεύθερους επαγγελματίες και αφόρητο για τους συνταξιούχους Ασφαλιστικού νόμου, το οποίο έφερε η κυβέρνηση δια χειρός Κατρούγκαλου το 2016 και το ΣτΕ έκρινε αντισυνταγματικό.
Πριν σχολιάσουμε οτιδήποτε, πρέπει να πούμε τα εξής.
Όποιος τα δει προσεκτικά, ακόμη κι αν αδαής, πείθεται αυτομάτως ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά. Προσέξτε:
Η δαπάνη του κράτους (2018) για κύριες και επικουρικές συντάξεις υπερβαίνει τα 17 δις ευρώ, ήτοι το 9, 5% του ΑΕΠ!!! Η συνολική δαπάνη είναι 27% ή το 15% του ΑΕΠ!!!!
Πού πάμε έτσι;
Πολύ περισσότερο όταν η χώρα μας –ελέω κυβέρνησης και νόμου Κατρούγκαλου- είναι η μοναδική από τις χώρες του ΟΟΣΑ στην οποία αυξήθηκαν οι εισφορές εργαζομένων και των εργοδοτών τους;
Πού πάμε; Όταν οι φόροι κι οι εισφορές στεγνώνουν την οικονομία, μειώνουν την ανταγωνιστικότητα και μοιραία οδηγούν σε μεγάλες υφέσεις;
Η απόφαση του ΣτΕ, όσο κι αν κάνει χρόνια να εφαρμοστεί (κι αν) είναι μαχαιριά στις ιδεοληψίες του Κατρούγκαλου και της Αριστεράς.
Που επιχείρησαν αδίκως και στυγνά κομμουνιστικά να πλήξει όσους παράγουν κι επιτυγχάνουν. Όσους, δηλαδή, δεν είναι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς.
Προσέξτε τι έχει συμβεί.
Σήμερα διαφαίνονται πλεονάσματα των ταμείων. Τα οποία, όμως, έχουν επιτευχθεί λόγω των άγριων Αριστερών περικοπών στις συντάξεις και λόγω του νέου Αριστερού συστήματος υπολογισμού των συντάξεων και των εισφορών των επαγγελματιών.
Ταυτοχρόνως, όμως, τα χρέη προς τα Ασφαλιστικά Ταμεία είναι 31 δις ευρώ και κάθε τρίμηνο καταρρίπτουν το αρνητικό ρεκόρ του προηγούμενου, αφού ούτε η ρύθμιση των 120 δόσεων έφερε αποτέλεσμα.
Προσέξτε κάτι ακόμη.
Το γεγονός ότι ο ΕΦΚΑ έχει πλεόνασμα (200 εκ. ευρώ) έναντι προβλέψεων για έλλειμμα 1 δις, οφείλεται στην καταβολή λιγότερων και μικρότερων νέων συντάξεων. Δηλαδή, οι νέοι συνταξιούχοι πληρώνουν τα πλεονάσματα. Το ίδιο συμβαίνει και με τους παλαιότερους και φτωχότερους συνταξιούχους, που υπέστησαν δραματικές περικοπές του ΕΚΑΣ από τα μέσα του 2016. Επίσης, από την ίδια περίοδο όλα τα μερίσματα των συνταξιούχων του δημοσίου, υπέστησαν άγριες περικοπές ενώ μια στις πέντε επικουρικές συντάξεις μειώθηκαν. Κι όχι μόνο αυτά. Η έκδοση νέων επικουρικών «πάγωσε» προς όφελος των ταμείων αλλά και ζημιά των συνταξιούχων. Ενώ οι εισφορές υπέρ του επικουρικού αυξήθηκαν από 6 σε 7% και τα εφάπαξ (από τον Σεπτέμβριο του 2013 και μετά) κόπηκαν.
Έτσι, λοιπόν, το Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης κι Εφάπαξ πέτυχε το πλεόνασμα.
Ουσιαστικά, το χρηματοδότησαν οι συνταξιούχοι.
Η κυβέρνηση, όμως, δεν έμεινε σ’ αυτά. Μέσω της «προσωπικής διαφοράς» που θα εφαρμοστεί από την 1η Ιανουαρίου 2019 θα μειωθούν κι άλλο οι συντάξεις. Σε περισσότερους από 1 εκατομμύριο ανθρώπους.
Κι αν αυτά αφορούν τις συντάξεις και τους συνταξιούχους, ο νόμος Κατρούγκαλου με τα πιο επώδυνα μέτρα που σκέφτηκε ποτέ υπουργός –που κατά τα άλλα κόπτεται για την προστασία των αδυνάμων- διέλυσε ελεύθερους επαγγελματίες κι αγρότες. Ενώ απέτυχε παταγωδώς.
Η ειρωνεία είναι ότι ο Τσίπρας, ο Κατρούγκαλος κι οι λοιποί κυβερνητικοί μας έλεγαν ότι …μειώνονται οι εισφορές, την ώρα που κι ένα παιδί του δημοτικού μπορούσε ν’ αντιληφθεί την αλήθεια.
Μαζί, λοιπόν, με την αρχή της ισότηταςς που προβλέπει το Σύνταγμα και καταπάτησε ο –κατά τα άλλα Συνταγματολόγος- Κατρούγκαλος, το ΣτΕ δικαίως έκρινε το νόμο αντισυνταγματικό.
Ως επίλογο οφείλουμε να τονίσουμε κάτι.
Οι πολιτικοί ταγοί του τόπου, όλων των κομμάτων, θα πρέπει επιτέλους να σκεφθούν και να επιχειρήσουν ν’ αλλάξουν την αρχιτεκτονική του Ασφαλιστικού συστήματος.
Το αναδιανεμητικό μοντέλο απέτυχε, πέθανε.
Αν συνεχίσουμε να το στηρίζουμε μόνο και μόνο για ψηφοθηρικούς λόγους (όλα τα κόμματα), θα συμπαρασύρει και πάλι τον τόπο στην καταστροφή.
Δεν αντέχει ο τόπος να πληρώνει –και δη χωρίς δανεικά- κάθε χρόνο από 17 έως 20 δις ευρώ μόνο για να συμπληρώνει τα ποσά που δίνουν τα ταμεία για συντάξεις.
Ακούει κανείς;
