Για κάθε μία γνώμη υπάρχει και η αντίθετή της. Όπως υποστήριζε και ο πατέρας των σοφιστών Πρωταγόρας, «για κάθε ζήτημα υπάρχουν δύο πλευρές». Σε επίπεδο φιλοσοφικό, διαλεκτικό, πολύ χρήσιμη θέση… Επειδή, όμως, το «παν μέτρον άριστον» είναι πιο χρήσιμη, όταν το παραξηλώνουμε με τον σχετικισμό, πέφτουμε για ύπνο σε έναν σχετικά ήρεμο πλανήτη και ξυπνάμε με ηγέτη της Δύσης τον Ντ. Τραμπ.
Με άλλα λόγια, τον καιρό του διαδικτύου, που όσο πιο παράλογος είναι ένας ισχυρισμός τόσο πιο πολλούς κοινωνούς έχει, καλό είναι να αντιμετωπίζουμε τα ζητήματα λαμβάνοντας υπόψη μας τον αληθινό κόσμο πιο σοβαρά. Και ο αληθινός κόσμος αυτή τη στιγμή έχει πανδημία και έναν παγκόσμιο στρατό επιστημόνων να προσπαθεί να την αντιμετωπίσει.
Όσοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό έχουν το δικαίωμα να λένε ελεύθερα την άποψή τους επί του ζητήματος, αλλά τούτη η άποψη δεν μπορεί να είναι ισότιμη των υπολοίπων. Ο λόγος είναι πως γνώμες όπως αυτές που αρνούνται τη σοβαρότητα της πανδημίας αντίκεινται στα επιστημονικά θεμέλια πάνω στα οποία υποτίθεται πως έχουμε όλοι συμφωνήσει, προκειμένου να δημιουργήσουμε το σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε.
Πιο συγκεκριμένα, αυτοί οι επιστήμονες που πολεμούν τον κορωνοϊό και τη μετάδοσή του εκπαιδεύτηκαν κυρίως με δικά μας λεφτά για να κάνουν αυτό ακριβώς που κάνουν τώρα: Να μας προστατεύσουν. Κάποιοι λένε ότι είναι υπερβολικοί με τα μέτρα που συστήνουν κατά της πανδημίας. Ενδεχομένως και να είναι… Αφού ο κορωνοϊός είναι καινούργιος και δεν έχουν όλα τα δεδομένα ακόμα. Στο κάτω κάτω, αν δεν ήταν και υπερβολικοί, δεν θα μιλούσαμε για «προστασία» αλλά για «τζόγο» στις πλάτες όλων μας. Το μόνο σίγουρο είναι πως με 904 χιλιάδες θανάτους σε 8 μήνες δεν μιλάμε για μια γριπούλα, για αυτό και όλος ο ιατρικός και νοσηλευτικός τομέας παγκοσμίως έχει χάσει τον ύπνο του.
Και ποια είναι η αντίδραση απέναντι σε αυτά τα δεδομένα; Ένα μεγάλο μέρος των πιο ανεπτυγμένων κοινωνιών βγαίνει στο δρόμο και διαμαρτύρεται, από τις ΗΠΑ μέχρι τη Γερμανία, για την καραντίνα, για τις χάρτινες μάσκες, για τις αποστάσεις, για τον κορωνοϊό τον ίδιο, λες και είναι στο χέρι των κυβερνήσεών τους να τον γυρίσουν στο “off”. Γενικά, αρκεί να πουν κάτι οι καθ’ ύλην ειδικοί και αρμόδιοι και θα εμφανιστεί κόσμος στους δρόμους για να το αμφισβητήσει. Μόνο για το πλύσιμο των χεριών και την προσωπική υγιεινή δεν έχει γίνει ακόμα διαδήλωση και αυτό είναι λίγο οξύμωρο… Αφού, σύμφωνα με τους διαμαρτυρόμενους, τα μέτρα περιορισμού εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα, κάποιοι πλουτίζουν σε βάρος μας κτλ. κτλ., σωστά; Ε, ολόκληρος ο πλανήτης έχει σταματήσει να κινείται οικονομικά και οι μόνοι που βγάζουν πολλά χρήματα είναι αυτοί που παράγουν σαπούνια και αντισηπτικά μαντηλάκια. Για αυτούς ούτε μία συγκέντρωση; Ούτε ένα …«έξω το σαπούνι από τα σχολεία», ένα …«καταστρέφουν το δέρμα μας οι πολυεθνικές»;
Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς απ’ έξω τι υπάρχει μέσα σε αυτά τα μυαλά…
Σε ό,τι αφορά ειδικά την Ελλάδα, μόλις την προηγούμενη εβδομάδα γράφαμε για την υποκρισία αυτών που λένε «Όχι μάσκες στα σχολεία» και τις αμέσως επόμενες μέρες το κίνημά τους φούντωσε, με μαζικές διαμαρτυρίες σε διάφορες πόλεις της χώρας. To αναλύσαμε περισσότερο το φαινόμενο ακόμα νωρίτερα, είπαμε για την κόπωση του κόσμου απέναντι στην τήρηση των μέτρων, μετά γράψαμε για την αμυντική του στάση απέναντι στις τρομερές αλλαγές που περνά η ζωή του, πιο μετά χαρακτηρίσαμε εξευγενισμένα τη στάση του ως «ανοησία», αλλά ας μην το κουράζουμε άλλο… Στο τέλος τέλος, μιλάμε για αγνή βλακεία.
Και επειδή, όπως έχει υποστηρίξει και ο Ιταλός ιστορικός Κ. Τσίπολα, η ανθρώπινη βλακεία έχει τη δική της δυναμική, το δεύτερο κύμα της είναι ήδη εδώ, στη χώρα μας. Στο πρώτο κύμα της είχαμε μόνο την ανυπακοή, τώρα έχουμε και την αντίσταση, η οποία προαναγγέλλει και το δεύτερο, ενδεχομένως ακόμα χειρότερο κύμα της πανδημίας. Για την ακρίβεια, αυτές οι διαμαρτυρίες είναι που πιθανότατα θα προκαλέσουν το δεύτερο κύμα της πανδημίας: Συνωστίστηκαν κάμποσοι «μασκομάχοι» σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και αλλού με πλήρη άγνοια κινδύνου, για να πετάξουν στο δρόμο μάσκες και να τις κάψουν ή να τις πατήσουν, δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο εστίες υπερμετάδοσης του ιού και αυξάνοντας τις πιθανότητες να δούμε στο μέλλον πιο αυστηρά μέτρα στην κοινωνία και μεγαλύτερες ζημιές στην οικονομία μας και, κάπως έτσι, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος, όπου όσο περισσότερο πασχίζουμε να απαλλαγούμε από την πανδημία, τόσο περισσότερο μεγαλώνει και η βλακεία που την τροφοδοτεί.
Όλη αυτή η καταστροφική αλυσίδα μπορεί να σπάσει μόνο μ’ ένα εμβόλιο. Δυστυχώς, όμως, δεν υπάρχει καμία πρόοδος σε αυτόν τον τομέα. Μερικοί από τους καλύτερους επιστήμονες και ερευνητές έχουν ξεκαθαρίσει πως δεν υπάρχει εμβόλιο κατά της βλακείας. Υπάρχει βέβαια και η έρευνα για το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού… Πρόκειται για ημίμετρο, αλλά, τουλάχιστον, εκεί κάτι φαίνεται να προχωράει…
