Άκουγα προχθές σε μια τηλεοπτική εκπομπή (ΟΡΕΝ) τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΠαΣοΚ, Δημήτρη Μάντζο, να αναφέρεται στο νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια κι ήταν ως να ακούω κάποιον ιδεοληπτική πασόκο του βαθέως ήλιου, από περασμένες δεκαετίες. «Δεν μπορεί να ανοίξει η συζήτηση για το μη κρατικό πανεπιστήμιο, εάν δεν ανοίξει πρώτα για την ενίσχυση του δημόσιου»! Όσο για τις κινητοποιήσεις (όρα καταλήψεις ΑΕΙ και σχολείων, κυρίως από το ΚΚΕ και εξωκοινοβουλευτικούς), ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠαΣοΚ απλόχερα άπλωσε δίχτυ προστασίας, τονίζοντας να «μην τις υποτιμούμε και υποβαθμίζουμε, διότι πρέπει να ακούσουμε τα αιτήματα αυτών των παιδιών. Και κανείς δεν μπορεί να επιβάλει στους φοιτητές πώς θα αντιδράσουν. Οι ίδιοι θα το αποφασίσουν, δημοκρατικά».
Ώστε έτσι, ε; Δημοκρατία ονομάζει τις θλιβερές μειοψηφίες που συνεδριάζουν μόνες τους και αποφασίζουν να κλείνουν τις σχολές; Δημοκρατία είναι κατά τον Δημήτρη Μάντζο ο ξυλοδαρμός κι οι απειλές των διαφωνούντων, όπως βγαίνουν πια στο φως της δημοσιότητας;
Είπε κι άλλα: ότι το ΠαΣοΚ θέτει ως προτεραιότητα στο «να υπάρχει σωστή χρηματοδότηση, να σπάσει η οικογενειοκρατία, να υπάρχει διασύνδεση του πανεπιστημίου με τη διεθνή κοινότητα και την αγορά εργασίας, να βελτιωθεί το επίπεδο διδασκαλίας και έρευνας. Πρέπει επενδύσουμε στην έρευνα και στην καινοτομία μέσα από το δημόσιο πανεπιστήμιο που δεν πρέπει να το αφήσουμε πίσω στον ανταγωνισμό», ανέφερε.
Είπε κάποιος όχι σ’ αυτά. Άλλωστε, η συνύπαρξη κρατικού και ιδιωτικού πανεπιστημίου, από μόνη της ως γεγονός , θα ενδυναμώσει τον ανταγωνισμό και την άμιλλα στην Παιδεία μας. Κάτι που ήδη θα είχε συμβεί αν το ΠαΣοΚ (κυρίως δια των Βενιζέλου – Λοβέρδου και άλλων ιδεοληπτικών ή εκπροσώπων συντεχνιών της Παιδείας), δεν είχαν ακυρώσει την πρόθεση του Γιώργου Παπανδρέου να συναινέσει σ’ αυτή.
Κάποιοι αναρωτιούνται –ακόμη και στα ενδότερα της Χαριλάου Τρικούπη- για ποιον λόγο το ΠαΣοΚ παραμένει στάσιμο, καθηλωμένο και ανήμπορο στο πολιτικό σκηνικό. Περισσότεροι ακόμη αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν το σημερινό ΠαΣοΚ και δη μετά τόσες περιπέτειες, να μη μπορεί ν’ ακολουθήσει την κοινωνία και ο λόγος του να παραμένει πολιτικά μεσαιωνικός και βαθιά ιδεοληπτικός και συντηρητικός.
Οι απαντήσεις δίνονται από τη ζωή. Κι ο Μητσοτάκης είναι η κυρίαρχη πολιτική προσωπικότητα της χώρας. Νικά σε εκλογές, νικά σε δημοσκοπήσεις, έρευνες, παντού. Κι όσο προωθεί μεγάλες μεταρρυθμίσεις και διεισδύει ακόμη και στα ενδότερα του ΠαΣοΚ και της Αριστεράς, τόσο πιο πολύ φαίνεται το μικρό πολιτικό έρμα τους και κυρίως του ΠαΣοΚ. Όσο ο Μητσοτάκης προωθεί ατζέντες, όπως αυτές με τον γάμο ομοφύλων, την επιστολική ψήφο, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και πολλές άλλες, τόσο στριμώχνεται στη γωνιά το ΠαΣοΚ, που αντιδρά για ν’ αντιδρά. Πολύ περισσότερο αφού ο Μητσοτάκης έχει μαζί του σημαντικά πλειοψηφικά ρεύματα της κοινωνίας, όπως φαίνεται στις έρευνες.
Το ΠαΣοΚ μιζεριάζει και εκφράζει θέσεις περασμένων δεκαετιών, όταν η επιστολική ψήφος τυγχάνει σχεδόν καθολικής αποδοχής (74,2%), ανεβαίνει συνεχώς η στήριξη για τον πολιτικό γάμο ομοφύλων (57,8%), ενώ το 59% λέει «ναι» στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια.
Οι βουλευτές του πολιτικού αρχηγού Ανδρουλάκη, καταψήφισαν προχθές την επιστολική ψήφο, εκφράζοντες αστείες δικαιολογίες. Συντάχθηκαν με το χθες και τον βαθύ συντηρητισμό των εκφάνσεων της Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και Νέα Αριστερά) αλλά και με την γραφική/ακραία Δεξιά.
Προσέξτε: Ο Ανδρουλάκης επέβαλε στους βουλευτές του να καταψηφίσουν μια κορυφαία δημοκρατική τομή που ισχύει πλέον σε όλες τις σύγχρονες κοινωνίες! Αρνήθηκαν από χιλιάδες συμπολίτες μας τη δυνατότητα να ψηφίσουν χωρίς φυσική παρουσία στις κάλπες. Είπαν «όχι» στην ψήφο των ξενιτεμένων, των εργαζομένων στο εξωτερικό, των φοιτητών σε ξένα πανεπιστήμια, των αρρώστων ή των γερόντων.
Μοιραίοι, άβουλοι, φοβικοί και τελικά μη χρειαζούμενοι στη συνάντηση της χώρας με το μέλλον της. Συνωμοσιολόγοι, δειλοί κι ανήμποροι. Κάνουν κριτική και χαρακτηρίζουν …. Όρμπαν τον Μητσοτάκη … που καταστρέφει τη χώρα και «επιδιώκει την κυριαρχία επί των θεσμών και των μέσων ενημέρωσης» [Ανδρουλάκης, ΕΡΤ, 25/Ιανουαρίου]. Τελικά χάνουν συνεχώς και παντού…
Θα ήταν ευχής έργο αν το ΠαΣοΚ μπορούσε πειστικά να εξηγήσει την άρνηση της επιστολικής ψήφου. Να μας πει, δηλαδή, πώς γίνεται ένας απόδημος Έλληνας να έχει δικαίωμα επιστολικής ψήφου στις ευρωεκλογές, αλλά ο ίδιος άνθρωπος να μην έχει δικαίωμα ψήφου στις εθνικές εκλογές. Τι θα πει το ΠαΣοΚ; Ότι τους αιφνιδίασε ο Μητσοτάκης και τελικά εκείνοι …. τιμώρησαν χιλιάδες Έλληνες;
Τα ίδια και στον γάμο των ομοφύλων και στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Εκεί στη Χαριλάου Τρικούπη έχουν δυσανεξία στις μεταρρυθμίσεις, στα βήματα προς της εμπρός της κοινωνίας. Εξ ου και το μεταρρυθμιστικό Κέντρο το έχει αλώσει ο Μητσοτάκης. Εξ ου και όσοι αυτοπροσδιορίζονται ως Κεντρώοι, προτιμούν κατά 41% ΝΔ και Μητσοτάκη, ενώ το ΠΑΣΟΚ ακολουθεί από μεγάλη απόσταση (17%), με τελευταίο τον ΣΥΡΙΖΑ (9%).
Είπαμε, το λέει κι η πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε: Το ΠαΣοΚ αποτελεί ένα κόμμα του λίγο απ’ όλα και … πολλά τίποτα…
