Πριν από πολλά χρόνια, όταν είχα παρουσιαστεί ως νεοσύλλεκτος στο στρατόπεδο της Κορίνθου, έπεσα στα χέρια ενός λοχία που έδειξε αμέσως τις προθέσεις του:
- Πολάκι μ’, θα γμηθείς ιδού μεσ’ ! Θα κάνεις μηνς να δγεις μνι!
- Πουλάκι μου θέλετε να πείτε, τόλμησα να του πω.
- Αυτούνο είπα, απάντησε!
Λίγη ώρα μετά, ο ίδιος λοχίας μου έδωσε φόρμες, στολή εξόδου, τζόκεϊ, άρβυλα, καραβάνα και όπλο! Ένα πολυκαιρισμένο ημιαυτόματο τυφέκιο, το περίφημο Μ1, ηλικίας τότε περίπου 50 ετών. Το χάιδεψε λες κι έκανε ιεροτελεστία, και μου το παρέδωσε: «Θα του κάνς έρωτα κάθε βράδ’…. Και θα γλιες και το τραγούδ’»!
Τον κοίταξα απορημένος, μα δεν είπα τίποτα. Εκείνος συνέχισε και θυμάμαι μου έκανε εντύπωση η άψογη προσφορά των ελληνικών του την ώρα που –υποτίθεται- μου το μάθαινε:
«Την πρώτη μου τη γκόμενα τη λέγανε Μ1, τη χάιδευα, την πρόσεχα σαν νάτανε παρθένα»….
Κι ύστερα επανήλθε στις εργοστασιακές του ρυθμίσεις:
- Πολάκι μ’, θα σι ταράξ’ στην απουψίλωσ’… Ψάρακα! Στραβάδ’, Πόντικα!
Είναι σαφές ότι από τότε άλλαξαν πολλά πράγματα. Μα η ίδια συγκίνηση υπάρχει
πάντα λίγο πριν την είσοδο στο στρατόπεδο, φιλιά κι αγκαλιές με τους δικούς. Ίδιος κι ο κόμπος στο στομάχι για τη συνάντηση με το άγνωστο. Τα πάντα όλα, τα πάντα αλλιώς μα και ίδια.
Μέχρι που κι ο μπαμπάς Κασσελάκης, περήφανος προφανώς για τον γιό του, τον πήγε μέχρι την πύλη του στρατοπέδου, στην παραμεθόριο Θήβα για να τον παραδώσει στην πατρίδα. Είχε προηγηθεί η ξάπλα στην καρέκλα ενός κουρέα υπερπολυτελείας, όπου είδαμε στο ΤιΚ-ΤοΚ τον πρόεδρο της Αριστεράς, να κουρεύεται αμερικάνικα, να ξυρίζεται απαλά καθ΄ ότι έχει κι ευπαθές/απαλό δέρμα, να λούζεται πατσουλί και ν’ αγχώνει την κάμερα.
Λίγο πριν στον ΑΝΤ1, ο Παπαδάκης μιλώντας στον ενικό με τον πρόεδρο της Αριστεράς, τον είχε ρωτήσει αν με το lifestyle έχει αντικαταστήσει την πολιτική. Κι ο Κασσελάκης αρνήθηκε μετ’ επιτάσεως! Ίσως και με παράπονο, ότι ο γηραιός φίλος του τον αδικεί! Κι αμέσως, σηκώθηκε όρθιος, σήκωσε με κόπο το μπατζάκι του εφαρμοστού του παντελονιού κι έδειξε τις κάλτσες του που είχαν κεντημένους αστακούς! Ποιος μίλησε για lifestyle; Ούτε καν για προσυνεννόηση με τον γηραιό κύριο, που προφανώς ζητά απ’ όλους τους καλεσμένους του να δείχνουν τις κάλτσες τους!
Ο πρόεδρος λοιπόν της ημέτερης Αριστεράς, ο πρόεδρος του Φάμελλου, της Γεροβασίλη, του Τσίπρα, της Αυγέρη, του Πολάκη, του κατάδικου Παππά κι όλων των άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, θυμήθηκε να παρουσιαστεί και να υπηρετήσει το στράτευμα! Μόνο … «είμαι φίνο φανταράκι» δεν τραγούδησε σε ζωντανή σύνδεση με την Κατερίνα Καινούργιου ή τον Παπανώτα!
Ο Κασσελάκης λοιπόν, εδώ και λίγες ώρες μας φυλάει από τους εχθρούς. Θα το πράξει για τις επόμενες 15 ημέρες, οπότε μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι. Ο στρατός έχει στις τάξεις του νέο υπερόπλο.
Του έδωσαν Μ1; Του έδωσαν φόρμες στενές που του αρέσουν, κάλτσες με αστακούς και γαρίδες; Ποιος ξέρει; Έμαθαν από το πρώτο βράδυ τον Αριστερό πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει βήμα και να άδει «έχω μια αδελφή, κουκλίτσα αληθινή»; Ποιος ξέρει;
Ξέρουμε μόνο ότι την ώρα που έμπαινε στο στρατόπεδο, ήταν σαν να έδινε οδηγίες στο σύζυγό του: «απ’ την παραμεθόριο που βρίσκεται στη Θήβα, χίλια φιλιά θα στείλω, περίμενέ με έρχομαι και πρόσεχε τον σκύλο»….
Ύστερα, πήρε το σακ βουαγιάζ του, την τροχήλατη βαλίτσα με τα χαρτιά υγείας και τα εσώρουχα, έσφιξε στα χέρια του το νεσεσέρ με τα καλλυντικά κι έτρεξε να βρει τον λοχία να του παραδώσει τα απαραίτητα πολεμοφόδια για να μας φυλάξει!
Περνώντας την πύλη κοίταξε πίσω του μελαγχολικά, κοίταξε και τις σειρές του εκεί δίπλα κι ήταν σαν να είναι έτοιμος από καιρό να τους τραγουδήσει:
«Λίγες μέρες μείνανε μάτια μου γλυκά, σε 2 Κυριακές παίρνω το χαρτί, απολύομαι , απολύομαι μωρό μου και τρελαίνομαι»…
Σκέφτομαι ότι στα 29 Μαρτίου, όταν ο Κασσελάκης θα περνά απολυμένος την πόρτα του στρατοπέδου της Θήβας και θα δηλώνει στη Ναταλία Γερμανού …. «απολύεται ο παλιός δεν μπορεί να γίνει αλλιώς», ο στρατός μας θα είναι φτωχότερος…
