Μιλούσα με μια κοπέλα γύρω στα 38.
Άνευ εργασίας, εδώ και ένα χρόνο.
Έτοιμη κάθε τόσο, για ένα δικό της ξεκίνημα, του οποίου ποτέ δεν κάνει την αρχή, με τον φόβο μήπως δεν έχει το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορεί να μην έχουμε το αποτέλεσμα που περιμένουμε σε κάτι που σκεφθήκαμε και θέλουμε να πετύχει.
Άλλοτε πήραμε πολλή φόρα, δεν προσέξαμε και ”τρακάραμε”.
Άλλοτε το εμπνευστήκαμε και πάνω που αρχίσαμε να το οργανώνουμε, μας φάνηκε βουνό και παραιτηθήκαμε πριν την ώρα μας, χωρίς να κάνουμε τον απαιτούμενο αγώνα.
Άλλοτε πάλι δεν πιστέψαμε στον εαυτό μας και έτσι τελικά δεν πιστέψαμε στην επιτυχία του σχεδίου μας.
Άλλοτε βλέπαμε παντού εχθρούς που θέλουν να μας κατασπαράξουν.
Άλλοτε μας έπιασε γερά η ”ασθένεια” της αναβλητικότητας και συνεχώς μεταθέταμε την έναρξη, με αποτέλεσμα να χάσουμε την εποχή.
Όμως εδώ πρέπει να ξέρουμε:
Κάθε στόχος για να επιτευχθεί, θέλει θυσίες.
Το εύκολο πέθανε.
Τα περισσότερα πράγματα δεν είναι τύχη.
Είναι το επίτευγμα μιάς απόφασης, που την συνοδεύει σκληρή δουλειά και πολλές θυσίες.
Αν βάλεις στο μυαλό σου αυτά, τότε ξεκίνα.
Όχι αύριο.
Τώρα.
Και η επιτυχία θα είναι δική σου…
