ΑΧ!! ΑΥΤΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ
Όταν είσαι παιδί, ατενίζεις το μέλλον αφηρημένα, αόριστα…
Ο χρόνος μοιάζει με αιωνιότητα.
Η κάθε δεκαετία μοιάζει αιώνας και νομίζεις πως έχεις πολλούς αιώνες μπροστά σου.
Μεγαλώνοντας, αρχίζεις να σπαταλάς τον χρόνο σου, αφού είναι ακόμη νωρίς για να τον εκτιμήσεις.
Και κάποια στιγμή κάνεις τη θλιβερή διαπίστωση: Είναι αργά.
Γιατί ο χρόνος μετράει ανάποδα από την πρώτη στιγμή.
Από την στιγμή της γέννησης σου.
Ο χρόνος δεν δίνει ευκαιρίες και δεν χαρίζεται.
Σε αναλώνει, δεν τον αναλώνεις.
Σε ελέγχει απόλυτα και εξουσιαστικά.
Είναι κλέφτης.
Κλέβει τα εφηβικά σου όνειρα και σφυρίζει υπαινικτικά για όσα δεν θέλησες να κάνεις την ώρα που έπρεπε.
Του ζητάς μια δεύτερη ευκαιρία και δεν στη δίνει.
Γι’ αυτό γίνε φίλος με τον χρόνο.
Δώστου εσύ την ευκαιρία να συμφιλιωθείτε, γιατί μόνο τότε σε προφυλάσσει από την φθορά.
Και μάθε να ζεις το σήμερα, το τώρα, τις στιγμές.
Και να τις απολαμβάνεις πριν γίνουν παρελθόν.
Κλάψε, γέλασε, συγχώρεσε, αγάπησε, ζήσε…
