Ο ποιητής Γιώργος Χρονάς, παίρνοντας αφορμή από μια φωτογραφία του 1977 με τους ηθοποιούς που έπαιξαν στις ”Τρωάδες” σε σκηνοθεσία Γιάννη Τσαρούχη, στο αυτοσχέδιο θέατρο της οδού Καπλανών (δυό μισογκρεμισμένα σπίτια σε παράλληλο δρόμο της Νομικής Αθηνών) καταθέτει μια διηγηματική περιγραφή:
< Τη νύχτα της 16 Σεπτεμβρίου που έσβησε στο Παρίσι η Κάλλας και η είδηση του θανάτου της συγκλόνισε τον κόσμο, ο Τσαρούχης – που την είχε ντύσει και την περιγράφει σε μιά επιστολή του στον Μόραλη, από το Τέξας, μεγάλη σαν τον Γκρέκο – πριν αρχίσει η παράσταση βγήκε τρεκλίζοντας και είπε στο γεμάτο θέατρο της οδού Καπλανών ”Η Μαρία Κάλλας είναι νεκρή. Οι Έλληνες την βρήκαν μικρή και ανεπαρκή και την έδιωξαν. Και αυτή πήγε στο εξωτερικό και έγινε η Μεγάλη Κάλλας. Ας τηρήσουμε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη της”
Και άρχισε το λεπτό της που κρατάει έως τώρα >.
Οι ποιητές αφηγούνται υπέροχα……
* Η Μαρία Κάλλας ” εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπής ” για τους ελληνάρες της εποχής εκείνης..
