ΕΡΩΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ
Ήμασταν κι’ εμείς που σε κάποια καλοκαίρια μοναχικά τους περιμέναμε με λαχτάρα.
Έχουν εμπνεύσει ποιητές και τραγουδοποιούς.
Έχουν εγείρει ατέρμονες συζητήσεις.
Η γιαγιά σου, η μαμά σου, η θεία σου, θα σου πουν: ”Πρόσεχε, είναι επιπόλαιοι έρωτες. Απόφυγε τους. Μόλις τελειώσει το καλοκαίρι θα ξεθυμάνουν και μπορεί εσύ να είχες πιστέψει άλλα και να πληγωθείς”.
Εγώ θα σου πω κάτι άλλο, πάντα με τη δική μου ματιά.
Αν δεν ενοχλείς κανέναν και είσαι μόνος -νη, αφέσου σε ένα ολόγιομο φεγγάρι με κάποιον που γνώρισες στις διακοπές και σου λέει ότι έχεις ωραία μάτια.
Δεν λέω, μπορεί να είναι ένας έρωτας που θα τελειώσει, αλλά μήπως οι άλλοι έρωτες – καμιά φορά και μακροχρόνιοι – δεν τελειώνουν?
Και δεν φταίει το καλοκαίρι γι’ αυτό.
Ή μπορεί και να φταίει, αλλά άξιζε τον κόπο.
Ή δεν άξιζε τον κόπο, αλλά έζησες λίγες ωραίες μέρες.
Ίσως τρυφερές, ίσως με ένταση.
Πάντως όχι σε τέλμα.
Ξέρω κοντά μου δύο έρωτες καλοκαιριού που έχουν μιά υπέροχη συνέχεια:
Ενός ζευγαριού 70 και 73 ετών, απολύτως active σε όλα τους, που γνωρίστηκαν πέρσι στην Αιδηψό σε 4ημερη εκδρομή και περνάνε υπέροχα, ένα χρόνο τώρα.
Και ενός άλλου ζευγαριού 25 και 30 ετών, που γνωρίστηκαν στη Φολέγανδρο πριν δύο καλοκαίρια και τον Οκτώβριο παντρεύονται.
Γι’ αυτό σου λέω.
Αφέσου στη ροή να σε πάει όπου θέλει.
Ξέρει αυτή.
Go with the flow….
