Έχω ακούσει και γυναίκες και άντρες να διαμαρτύρονται για δεσμούς ή γάμους που διαλύθηκαν και να λένε: ”Μου φέρθηκε έτσι, μου φέρθηκε αλλιώς κλπ”
Εγώ ένα έχω να πω (και πάντα μέσα από τη δική μου ματιά):
Ο σεβασμός δεν επιβάλλεται, μόνο κερδίζεται….
Τον εμπνέεις και τον κερδίζεις….
Με το σπαθί σου.
Με την συμπεριφορά σου, με την έγνοια σου, με τον σεβασμό τον δικό σου προς τον άλλον.
Με ότι θα ήθελες να απολαμβάνεις, αλλά έμαθες πρώτα να το προσφέρεις.
Θεωρώ ότι σε όποιον σταθείς απέναντι του με ενδιαφέρον ειλικρινές και αξιοπρέπεια, είναι αδύνατον να το αγνοήσει.
Άλλωστε η ζωή είναι καθρέφτης.
Σου επιστρέφει ότι βλέπει ότι προβάλεις.
Πριν ανοίξουμε λοιπόν το στόμα μας, πριν αρχίσουμε να κατηγορούμε κάποιον, ας προσπαθήσουμε να παρατηρήσουμε (και να διορθώσουμε αν χρειάζεται) ότι προλαβαίνουμε στη συμπεριφορά μας.
Δεν θεωρώ ότι είναι κάποιος κακοπροαίρετος εκ προοιμίου.
Αν όμως είναι, τότε ας ελέγξουμε το κριτήριό μας για τον άνθρωπο που διαλέξαμε.
Και ας αναρωτηθούμε τι προβάλαμε σ’ αυτόν τον άνθρωπο ή τι μας έλειπε και τον διαλέξαμε για φίλο ή για συνοδοιπόρο και θεωρούμε ότι μας πρόδωσε.
Ίσως έτσι κατανοήσουμε και την συμπεριφορά του.
Και ίσως τον συγχωρήσουμε.
Και τότε όλα θα γίνουν πιο απλά για το καλό και των δυό μας…
