Μέσα από τα 129 θαυμάσια εκθέματα της έκθεσης με τίτλο ”Emotions ένας κόσμος συναισθημάτων” που παρουσιάζεται στο Μουσείο της Ακρόπολης, οι επιφανείς ήρωες της αρχαίας μυθολογίας, ξεδιπλώνουν τα συναισθήματα που κυριαρχούσαν στις σχέσεις των ανθρώπων εκείνης της εποχής.
Η συνέντευξη τύπου γι’ αυτή τη σπουδαία έκθεση, μ’ έβαλε πάλι στη γωνία.
Να σκεφθώ και να αποφασίσω:
Εκφράζουμε στο εύρος και στη συχνότητα που τα νοιώθουμε τα συναισθήματά μας?
Αγάπη, έρωτα, πόνο, θλίψη, φόβο, θυμό, πάθος, συναισθήματα ενοχής, απελπισίας, προσμονής?
Και αν όχι, πρέπει?
Και αν ναι, ποιά από αυτά πρέπει να εκφράζουμε και ποιά όχι?
Κάνει καλό η εκτόνωσή τους?
Υπάρχουν συναισθήματα υψηλά και θετικά και άλλα ταπεινά και αρνητικά.
Τα συναισθήματα βιώνονται, εκφράζονται και διεγείρονται, ελέγχονται και ελέγχουν, χειραγωγούνται ή αξιολογούνται.
Γιατί το αθέατο σύμπαν των συναισθημάτων στη προσωπική, κοινωνική, επαγγελματική ζωή, είναι ποικιλόμορφο και φωτίζεται μόνο όταν τα εκφράζουμε.
Μια και ο λογικός κόσμος της ψυχής, προσπάθησε αρκετές φορές να μας στερήσει χαρές.
Νομίζω όμως ότι κι’ εδώ χρειάζεται το μέτρο.
Γιατί τα ανεξέλεγκτα συναισθήματα, ακόμη και τα πιό θετικά, δεν φέρνουν πάντα τα ποθούμενα αποτελέσματα.
Από την άλλη, να θυμόμαστε ότι τα συναισθήματα και η έκφρασή τους, ήταν η αιτία να δημιουργηθούν οι τέχνες: λογοτεχνία, ποίηση, ζωγραφική, γλυπτική, μουσική κλπ.
Και μέσα από αυτές να αποκτήσει η ζωή μας ποιότητα.
