Βρε κορίτσια όμορφα, γιατί χάσαμε τη θηλυκότητα μας?
Γιατί απεμπολήσαμε ότι πιο ωραίο μας χάρισε ο Θεός και η φύση?
Ποιός σας είπε ότι η επιμονή σε κάτι ανεδαφικό, ο τσαμπουκάς, τα μούτρα, η εκδικητικότητα, η ισχυρογνωμοσύνη είναι προσόντα?
Γιατί τους ευνουχίσαμε τους άνδρες?
Θεωρείται επιτυχία αυτό?
Γιατί δεν πρέπει να έχει εκείνος πρωτοβουλίες σε αρκετά θέματα και σε άλλα τόσα εμείς βεβαίως?
Που χάθηκε το χαμόγελο, το νάζι, το ”έχεις δίκιο”, η φροντίδα για τον άνθρωπό μας?
Ποιός σας είπε ότι τα πτυχία και η εξυπνάδα, δεν πηγαίνουν με τη θηλυκότητα?
Ποιός σας έπεισε ότι ένας άνδρας δεν τα εκτιμάει αυτά τα προσόντα, αλλά μαζί τους θέλει και το κορίτσι -γυναίκα ολοκληρωμένη?
Γιατί ξαναθυμηθήκαμε το αμπέχονο και τους κοθόρνους στο ντύσιμό μας?
Που πήγαν οι συμβουλές της μάνας μας περί αποδοχής του άλλου και περιποίησης του?
Γιατί ένα χάδι, ένα ”πως πέρασες σήμερα στη δουλειά”, ένα ”σου έφτιαξα το φαγητό που σου αρέσει”, ένα ”σε περίμενα να φάμε μαζί” μας φαίνεται περιττό πλέον?
Πόσο δύσκολο είναι να δεχθούμε τις συνήθειες και τα χόμπι του, ένα ποδόσφαιρο, μιά έξοδο με τους φίλους του?
Πως διεκδικούμε να έχουμε την ελευθερία μας στο χρόνο μας και στον χώρο μας, όταν δεν αναγνωρίζουμε τη δική του?
Πως θέλουμε να σεβαστεί την μητέρα μας, όταν δεν σεβόμαστε τη δική του? Και τα παιδιά του, αν έχει από προηγούμενο γάμο.
Ας μη διαμαρτυρόμαστε λοιπόν και ας μην αναρωτιόμαστε γιατί μένουμε μόνες. Και εκείνοι μόνοι τους. Κάτι φταίει.
Τέλος, ας καταλάβουμε ότι όσες ΕΓΕΣ και όσα γυναικεία κινήματα κι’ αν επινοηθούν, οι ρόλοι είναι ΥΠΕΡΟΧΟΙ και δεν αλλάζουν: ΑΡΣΕΝΙΚΟ – ΘΗΛΥΚΟ. Έτσι ορίστηκαν και έτσι θα μείνουν για πάντα.
Και ποτέ δεν υποτιμήθηκε γυναίκα από κανένα άνδρα, όταν αυτή στάθηκε με σοβαρότητα και αξιοπρέπεια απέναντι του.
Και αυτό το δίδυμο ΑΝΔΡΑΣ – ΓΥΝΑΙΚΑ λειτουργεί απολύτως εποικοδομητικά, όταν του δώσουμε την ευκαιρία.
Ας απλώσουμε λοιπόν πρώτες το χέρι της συμφιλίωσης.
Κι’ ας απολαύσουμε το αποτέλεσμα της δημιουργικής συμπόρευσης.
