Στην τελευταία συνέντευξη που έδωσε ο Σόιμπλε, ως υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας στον Skai, έγινε εκτενής αναφορά στην πρότασή του που κατατέθηκε δυο φορές στην Ελλάδα για προσωρινή έξοδό της από την Ευρωζώνη. Αυτό που αποκαλέστηκε time out.
Την πρώτη φορά η πρόταση Σόιμπλε έγινε στον Βενιζέλο το 2011.
Η δεύτερη φορά έγινε στον Τσίπρα το καλοκαίρι του 2015.
Το 2011, η κυβέρνηση συνασπισμού τότε, υπό τον Λουκά Παπαδήμο, προχώρησε στο PSI, που κράτησε την Ελλάδα όρθια. Αν προχωρούσε στο time out, η Ελλάδα θα έμπαινε στην περιδίνηση συνεχών υποτιμήσεων, με σαφή μείωση του πραγματικού εισοδήματος και του επιπέδου ζωής των Ελλήνων σε ποσοστό άνω του 70%. Αν προχωρούσε στο time out, θα είχαμε ανεξέλεγκτη διόγκωση του δημοσίου χρέους που οφείλαμε σε ευρώ, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ. Αν προχωρούσε στο time out, θα είχαμε ανεξέλεγκτες επιπτώσεις στο τραπεζικό και κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα.
Το 2015, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ, αφού πρώτα είχε εγκλωβιστεί με τις παλινωδίες Τσίπρα – Βαρουφάκη, αρνήθηκε το time out υπό το βάρος της ευθύνης να πεινάσει όλη η Ελλάδα. Και από τα μνημόνια που θα έσκιζε, κατέληξε να ψηφίσει το πιο επώδυνο από όλα.. Με δυσβάσταχτα μέτρα, υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια αλλά και υποθηκευμένο το εγγύς μέλλον της οικονομίας (υποχρεωτικά πλεονάσματα 3,5%, κόφτης, μειώσεις συντάξεων το 2019 κλπ).
Ο Σόιμπλε στη συνέντευξή του είπε για πρώτη φορά αυτό που ψιθύριζαν όλοι όσοι έχουν σχέση με την πραγματικότητα και την αλήθεια.
Ότι, δηλαδή, αυτή η πρόταση για το time out της Ελλάδας, ειδικά το 2015, δεν ήταν δική του, αλλά ομόφωνη των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης.
Η επιχειρηματολογία τους ήταν ότι η Ελλάδα πρέπει να διορθώσει το έλλειμμα παραγωγικότητας κι ανταγωνιστικότητας που έχει σε σχέση με τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Κι αφού δεν θέλει ή δεν μπορεί να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις που θα καλύψουν αυτά τα ελλείμματά της στο πλαίσιο του ενιαίου νομίσματος, η προσωρινή έξοδος θα της έδινε τη δυνατότητα να κάνει μεταρρυθμίσεις για να βελτιώσει τις ελλείψεις της. Φυσικά, με όλες τις επιπτώσεις των αναπόφευκτων (εκτός Ευρωζώνης) υποτιμήσεων να τις υφίστανται οι Έλληνες πολίτες. Κι ύστερα θα μπορούσε να επιστρέψει στη ζώνη του ευρώ.
Αυτή η λογική του Σόιμπλε και των άλλων υπουργών Οικονομικών, είναι βέβαιο ότι προήλθε από αγανάκτηση απέναντι σε μια χώρα που όλο ήθελε χρήματα αλλά δεν έκανε το παραμικρό για ν’ αλλάξει και να γίνει κανονική. Από μια χώρα που όλο ζητούσε κι έπαιρνε δανεικά κι εν συνεχεία εξαπέλυε μύδρους εναντίον εκείνων που τη δάνειζαν.
Κι αν ο Βενιζέλος κυρίως κι ο Τσίπρας αργότερα, έπεφταν στην παγίδα, σήμερα η χώρα θα ήταν κυριολεκτικά τριτοκοσμική.
Γιατί; Να τα πούμε.
Κατ’ αρχάς στις μεταρρυθμίσεις. Εδώ δεν τις κάνουμε μέσα στην Ευρωζώνη που είμαστε υποχρεωμένοι, θα τις κάναμε εκτός αυτής και μάλιστα με χαλαρό καθεστώς που θα επέφεραν οι συνεχείς υποτιμήσεις του εθνικού νομίσματος;
Κατά δεύτερο, σε τεχνικό –οικονομικό επίπεδο η οποιαδήποτε έξοδος από την Ευρωζώνη απαιτεί χρόνο σταθεροποίησης που μπορεί αν φτάσει από δυο μέχρι δέκα χρόνια. Μόνο η εκτύπωση και κυκλοφορία νέου νομίσματος απαιτεί σχεδόν ένα χρόνο. Κι αν όλα πάνε καλά μετά πέντε – έξι χρόνια, η επιστροφή στην Ευρωζώνη θα απαιτεί άλλα δυο. Δηλαδή, η χώρα θα βρισκόταν για πολλά πολλά χρόνια στο περιθώριο ακόμη κι αν είχε την πιο χρηστή διαχείριση κι η δυστυχία της κοινωνίας της θα ήταν ανείπωτη.
Όμως, γιατί θα γινόταν το time out;
Για να γίνει παραγωγική κι ανταγωνιστική η Ελλάδα και να ορθοποδήσει. Ή να αποτύχει.
Μα αν γινόταν παραγωγική κι ανταγωνιστική η Ελλάδα γιατί να ξαναγυρίσει στην Ευρωζώνη;
Αν αποτύγχανε, που είναι σχεδόν βέβαιο, τότε για ποιον λόγο η Ευρωζώνη να ξαναδεχτεί την Ελλάδα;
Συνεπώς, όλοι γνωρίζουν πια ότι η έννοια της προσωρινής εξόδου από την Ευρωζώνη δεν υφίσταται. Ούτε υφίστατο. Την πέταξε ο Σόιμπλε δις, μη τυχόν και «τσιμπήσουν» οι Έλληνες, φύγουν κι ησυχάσει κι εκείνος κι η Ευρωζώνη…
Είπε πολλά και διάφορα ο Σόιμπλε στην ομολογουμένως εξαιρετική συνέντευξη που του πήρε ο Παπαχελάς.
Κι είναι, προς … ψυχιατρική διερεύνηση, πού στο καλό ήταν όλοι τούτοι που χθες και σήμερα γεμίζουν με κολακευτικά σχόλια για τον Σόιμπλε σελίδες εφημερίδων και «αέρηδες» ραδιοφωνικών εκπομπών, ενώ καταθέτουν ένα σωρό θαυμαστικά σε ότι τον αφορά στα social media.
Αυτοί οι ίδιοι δεν το έλεγαν «κανίβαλο», «εχθρό» της Ελλάδας κι ένα σωρό άλλα. Αυτοί οι ίδιοι δεν τον εξύβριζαν χυδαία, ακόμη και για την αναπηρία του;
Τι να πω; Αρχέγονη επιθυμία καθυστερημένης συνείδησης που λέει κι ένας φίλος ψυχίατρος… Έχει δρόμο μπροστά του ο συνοικισμός «Ελλάς»!
Πλην όλων των άλλων, κρατώ τούτο απ’ όσα είπε: «Δεν είναι σωστό να καταφέρεσαι και να βρίζεις τους άλλους, για τα δικά σου προβλήματα, που εσύ δημιούργησες»…
