Θέλω να κουβεντιάσουμε σήμερα το ζήτημα των συντάξεων.
Εδώ και καιρό η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει ένα ποτάμι διαρροών αναφορικά ότι αυτές δεν θα περικοπούν αφού έχει ήδη κερδίσει από τους δανειστές την μη εφαρμογή όσων έχει υπογράψει.
Μακάρι να είναι έτσι.
Αν και το σωστό θα ήταν για την κυβέρνηση να μπορούσε να είχε κερδίσει τη μάχη της ανάπτυξης και των επενδύσεων ούτως ώστε να είναι ασφαλείς μονίμως οι συντάξεις. Όμως, όπως αναφέρουν όλοι οι «παροικούντες την Ιερουσαλήμ των Βρυξελλών» τίποτα δεν έχει αποφασισθεί από την Τρόικα ή το Eurogroup για το ζήτημα. Συμφώνως. Μάλιστα με τις ενδείξεις, δεν υπάρχει περίπτωση να μην πραγματοποιηθεί η μείωση. Έστω κατά ένα μέρος, όπως διαφάνηκε και από τις δηλώσεις του Klaus Regling, την Τρίτη. Όπου, εμμέσως πλην σαφώς, ο επικεφαλής του ESM έδειξε πως οι Θεσμοί προτιμούν να κατευθυνθεί ο υπάρχων δημοσιονομικός χώρος σε άλλα, πολύ πιο σημαντικά και αποδοτικά για την οικονομία, μέτρα (π.χ. μείωση φορολογικών συντελεστών).
Το εντυπωσιακό σε όλη αυτήν την ιστορία των συντάξεων, είναι άλλο.
Ότι κυβέρνηση, αντιπολίτευση και συντριπτικό μέρος της κοινωνίας τάσσονται κοντόφθαλμα και με τα μάτια στις κάλπες υπέρ ενός μέτρου που θα επιφέρει πολλά δεινά στην οικονομία συνολικά. Κι αν για τους πολίτες που κοιτούν τα πορτοφόλια τους και σκέφτονται πως θα τα βγάλουν πέρα είναι κατανοητή και θεμιτή η κοντόφθαλμη προσέγγιση ή κι η άγνοια για τις πραγματικές ανάγκες της οικονομίας, αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει με τους πολιτικούς και τα κόμματα.
Γνωρίζω ότι αυτά που σας γράφω αυτή τη στιγμή δεν είναι διόλου αρεστά, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
Προσέξτε όμως:
Για να υπάρξει δημοσιονομικός χώρος και να μην περικοπούν οι συντάξεις, η κυβέρνηση δίνει στην τρόικα:
- Την περικοπή του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, ύψους περίπου 1 δις!
Δηλαδή στερούν την αγορά από χρήματα που είναι προγραμματισμένα να εισρεύσουν σ’ αυτή.
- Τη μη καταβολή εφάπαξ επιδομάτων, ύψους 800 εκ. ευρώ.
Δηλαδή, από απλά επιδόματα μέχρι τα επιδόματα θέρμανσης και σχεδόν όλα. Ποιος θα την πληρώσει πλην των ασθενών τάξεων;
- Την καθυστέρηση καταβολής εκατοντάδων χιλιάδων νέων κύριων συντάξεων, «παρακρατώντας» περίπου 450 εκ. ευρώ!
Δηλαδή, δεν παίρνει σύνταξη προς το παρόν εκείνος που βγήκε σ’ αυτή και δεν έχει άλλο εισόδημα να ζήσει.
Αν τα βάλετε κάτω αυτά και προσθέσετε πως σημαίνοντα ρόλο στην παγωμένη ρευστότητα της αγοράς παίζουν οι ήδη υπάρχουσες οφειλές του κράτους και η μη επιστροφή φόρων προς τον ιδιωτικό τομέα, ύψους 1,8 δις ευρώ αλλά και τα φέσια προς προμηθευτές του κράτους, ύψους σχεδόν 2 δις ευρώ, κατανοείτε τι λέμε.
Κατανοείτε, επίσης, για ποιον λόγο δεν μπορεί ν’ αναπνεύσει άλλος τομέας της Οικονομίας πλην του Τουρισμού.
Επί της ουσίας. Ουδείς είναι αλήθεια ότι θέλει να περικοπούν οι συντάξεις που λαμβάνουν οι πατεράδες μας κι οι παππούδες μας. Όμως, αυτό αποτελεί ΜΟΝΟ ένα μπάλωμα που θα το βρούμε μπροστά μας.
Ξαναλέμε ότι το πράγμα δεν βγαίνει έτσι. Κι ούτε είναι αδικία και δη με χαζά επιχειρήματα από την εποχή της επανάστασης του 2014, του τύπου «οι συνταξιούχοι συντηρούν τις οικογένειες των ανέργων» και άλλα παρόμοια. Αφού ακόμη κι ένας πρωτοετής φοιτητής γνωρίζει ότι το σύστημα δεν βγαίνει έτσι και πως το καίριο πρόβλημά βρίσκεται ακριβώς στο γεγονός πως υπάρχουν πολύ λίγοι εργαζόμενοι και πάρα πολλοί συνταξιούχοι.
Κι όταν ανάπτυξη δεν εμφανίζεται για ν’ αλλάξουν οι συσχετισμοί αυτοί, ακόμη κι αν δεν περικοπούν τώρα οι συντάξεις, θα περικοπούν λίγο αργότερα. Κι ίσως πολύ περισσότερο σε μεγέθη…
