Γνωρίζουμε όλοι ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν διστάζει να κάνει το άσπρο –μαύρο, δεν έχει πρόβλημα να αντιστρέψει την πραγματικότητα, δεν έχει πρόβλημα να κάνει επίδειξη θράσους, προκειμένου να καρπωθεί, κατά τη γνώμη του, οφέλη.
Το ίδιο πράττει και στην περίπτωση του πλειστηριασμένου σπιτιού της Ιωάννας Κολοβού, εξ αιτίας μη καταβεβλημένων δόσεων δανείων.
«Η πιο καλή πόρτα ασφαλείας είναι η αλληλεγγύη των ανθρώπων», ήταν μια φράση του. Αν ο ίδιος δεν ήταν εκείνος που είχε ψηφίσει το νόμο με τον οποίο εκπλειστηριάστηκε το σπίτι, όλα θα ήταν καλά και ο ίδιος θα ήταν συνεπής.
Μα ποιον δουλεύει ο Τσίπρας; Νομίζει ότι όλοι έχουμε μνήμη χρυσόψαρου; Ότι δεν θυμόμαστε τότε τι γινόταν με τον Λαφαζάνη και άλλους κάθε Τετάρτη που γίνονταν πλειστηριασμοί; Νομίζουν ότι δεν θυμόμαστε ότι άλλαξαν τους τόπους των πλειστηριασμών και από τα πρωτοδικεία που διεξάγονταν, τους έκαναν ηλεκτρονικούς; Νομίζουν ότι δεν θυμόμαστε ότι επί Τσίπρα έγιναν 30 χιλιάδες πλειστηριασμοί ; Νομίζουν ότι δεν θυμόμαστε τι έλεγε κυνικά ο Τσακαλώτος, δηλαδή ότι «οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί είναι σημαντικοί όχι μόνο για να έχουμε καλές τράπεζες αλλά και για αναπτυξιακούς και κοινωνικούς λόγους». Τέλος, νομίζουν ότι δεν θυμόμαστε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο Τσίπρας ήταν που έδωσαν στον κάθε Πάτση την ευκαιρία ν’ αγοράζει «κόκκινα» δάνεια από τις τράπεζες, όπως έδωσαν τη δυνατότητα στις τράπεζες να μην ενημερώνουν τους δανειολήπτες 12 μήνες πριν από τη μεταβίβαση του δανείου.
Πρέπει να πούμε και κάτι ακόμη: Η συγκεκριμένη ιστορία με το σπίτι της δημοσιογράφου, μάλλον δεν είναι έτσι. Δεν της το πήραν επειδή δεν πλήρωνε τις δόσεις του στεγαστικού της δανείου, αλλά επειδή δεν πλήρωνε κάποια πιστωτική κάρτα. Χώρια που από την επιχείρηση που της έσπασαν τη πόρτα για να της πάρουν το σπίτι, ΔΕΝ υπάρχει κανένα πειστήριο. Πώς είναι δυνατόν μια έμπειρη δημοσιογράφος να βλέπει να της σπάνε την πόρτα και να μη σηκώνει το κινητό της τηλέφωνο να μαγνητοσκοπήσει τη σκηνή; Και σε τελική με ποιον εισαγγελέα έγινε ότι έγινε; Ουδείς άλλος πήρε έστω μια φωτό την ώρα της εισβολής;
Να πούμε κάτι επιπλέον: Ακόμη κι αν επρόκειτο για πλειστηριασμό του σπιτιού, ακόμη κι αν ήταν πρώτη κατοικία, με ποια λογική δεν θα μπορούσε να γίνει, όπως ισχυρίζεται η Αριστερά και η γνωστή συμπορευόμενη συνιστώσα του;
Αν η πρώτη κατοικία δεν πλειστηριάζεται, τότε για ποιον λόγο να δώσει δάνειο η τράπεζα για ν’ αποκτηθεί; Και πόσο μπορούμε πια να πορευόμαστε με τις ανοησίες και τον οικονομικό αναλφαβητισμό της Αριστεράς και της κομμουνιστικής Δεξιάς; Πόσο επιτέλους θα επιβάλλεται η Αριστεροδέξια μπουρδολογία στην κοινωνία, που στο τέλος σκοντάφτει στον τοίχο της πραγματικότητας;
Να το πω κι αλλιώς. Πόσο δίκαιο είναι εσύ να πληρώνεις το δάνειό σου για να μη χάσεις το σπίτι σου κι ο άλλος που για οιονδήποτε λόγο δεν το πληρώνει, επίσης να μη το χάνει;
Να πω κι αυτό: Ένα σπίτι που δεν έχει αποπληρωθεί το δάνειό του, δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, πλην της τράπεζας. Μόλις καταβληθεί και το τελευταίο τίμημα, τότε ναι, ανήκει σ΄ εκείνον που το αποπλήρωσε. Τα σπίτια που δεν έχουν αποπληρωθεί δεν είναι του λαού.
Όλα τα άλλα αποτελούν ανοησία, λαϊκισμό και φτηνή προπαγάνδα. Δεν θα πληρώνει όλη η κοινωνία –ακόμη κι εκείνη που δεν διαθέτει ακίνητο- το σπίτι κάποιοι/ας που δεν πληρώνει τις δόσεις της. Δεν είναι δίκαιο αυτό.
Φυσικά, το παραμύθι Αριστεράς και κομμουνιστικής Δεξιάς είναι κλασσικό.
Πετάνε ένα κοινότυπο … είσαι ανάλγητος … νεοφιλελεύθερος.
Λες και δεν είναι αναλγησία να μη πληρώνει κάποιος τις δόσεις του και να απαιτεί να του πληρώσουν το σπίτι όλοι οι άλλοι….
