Θούλη -Χρυσάνθη Σιδηροπούλου: «Η Φώφη Γεννηματά μας ενώνει ξανά»

Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, στις 12 Νοεμβρίου 2017, είναι ένας σημαντικός σταθμός για τις πολιτικές εξελίξεις στην χώρα μας, την δραστηριότητα των οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ, του ΚΙΔΗΣΟ και των άλλων κομμάτων που συμμετέχουν σε αυτήν αλλά και την αποδοτικότητα της Κεντροαριστερής αντιπολίτευσης που ασκείται  τόσο στην συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όσο και στην Νέα Δημοκρατία.

Φ. ΓεννηματάΣτον βαθμό που η ίδρυση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ρεαλιστικά υπάρχει, ως πολιτικό γεγονός πρώτου μεγέθους, στον ίδιο βαθμό και η ετυμηγορία της εκλογικής βάσης των Ελλήνων πολιτών, για την ανάδειξη του Προέδρου της, σαν προϊόν δημιουργικού προβληματισμού, ανοιχτού διαλόγου, πολιτικής δράσης, εθελοντικής συμμετοχής και απαρέγκλιτων δημοκρατικών διαδικασιών, συνταγματικά κατοχυρωμένων, μετατρέπει το κύρος της εκλογής σε ένα διαχρονικό πολιτικό και ιστορικό ντοκουμέντο με σύγχρονη σημασία και αξία, οδηγό καθημερινής πολιτικής πράξης.

Ασφαλώς και η ψήφος στην κάλπη στις 12 Νοεμβρίου σε οποιονδήποτε υποψήφιο για Πρόεδρο της ΔΗΣΥ δεν θα καταλύσει το κατεστημένο, ούτε θα παύσει  την Επιτροπεία που βρισκόμαστε. Αδιαμφισβήτητα όμως θα θέσει τον σαφή προσανατολισμό του Αγώνα των μη προνομιούχων, των νεόπτωχων και των ανέργων, για την εδραίωση της Νέας Αλλαγής προκειμένου να επαναθεμελειωθεί η νέα Ελλάδα  Ανεξάρτητη, Δημοκρατική και Σοσιαλιστική.

Η φάση που διανύουμε είναι φάση σημαντική και καθοριστική για την πορεία της Κεντροαριστεράς. Η μέχρι τώρα συσσώρευση των εμπειριών, των γνώσεων και των σκέψεων έχει διαποτίσει βαθειά την προβληματική, την λειτουργία και την αναζήτηση των πολιτών σε όλη την κοινωνική κλίμακα.

Ο πολιτικός χαρακτήρας του κάθε υποψήφιου, που αποκρυσταλλώνεται στις θέσεις, στάσεις και αποφάσεις του πρότερου πολιτικού βίου του κρίνει και αποτιμά αν πράγματι διαθέτει τις δυνάμεις και τις ικανότητες εκείνες, που είναι απαραίτητες για να συνεχιστεί αταλάντευτος ο αγώνας πολλών γενιών Ελλήνων, ώστε να μπορεί να αναγεννηθεί το όραμα της Νέας Αλλαγής με πατριωτική και σοσιαλιστική προοπτική για την Ελλάδα και τους Έλληνες καθώς και μια αξιόπιστη και πλατειά αποδεκτή, εναλλακτική, δημοκρατική πρόταση εξουσίας από τον λαό για τον λαό.

Από τις εν δυνάμει υποψηφιότητες για την Προεδρία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης δυο υποψηφιότητες, της Φώφης Γεννηματά και του Νίκου Ανδρουλάκη βρίσκονται από το διαφορετικό τους μέγεθος η κάθε μια ξεχωριστά σε συνάρτηση ανάλογη ή αναλογικότερη με την γενική πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα και με το επίπεδο ανάπτυξης του Κεντροαριστερού Κινήματος.

Η υποψηφιότητα Ανδρουλάκη

 Ο Νίκος Ανδρουλάκης στο 9ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τον Μάρτιο του 2013, επί Προεδρίας του Ευάγγελου Βενιζέλου, λειτουργώντας ως πληρεξούσιος-εγγυητής της λαϊκής βάσης του ΠΑΣΟΚ, συναίνεσε, επέτρεψε και συνέβαλε μαζί με την τότε ηγετική ομάδα στην αλλοίωση και την διαστρέβλωση της πραγματικής και αδιαφιλονίκητης βούλησης της συντριπτικής πλειοψηφίας του σώματος του Συνεδρίου, όπως αυταπόδεικτα εκφράστηκε ενώπιον χιλιάδων συνέδρων στην σχετική ψηφοφορία.

Νίκος ΑνδρουλάκηςΤο αντάλλαγμα αυτής της ιδιότυπης «συναλλαγής» ομαδοποίησης και συνωμοτισμού ήταν η εκλογή του στο αξίωμα του Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ και η τραγική οπισθοχώρηση από την δημοκρατικά και πολιτικά νομιμοποιημένη οριστική και καθολική ρήξη με τον ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΣΜΟ.

Η πρόταση Ανδρουλάκη αφορούσε στην καταστατική θέσπιση του απολύτου ασυμβιβάστου, μεταξύ της θέσης του μέλους της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής και της κατοχής θέσης στην Κυβέρνηση (Συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου) ή στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα.

  Πρόδηλο γίνεται ότι ο νέος ηλικιακά, κατά τα άλλα παλαιοκομματικός πολιτικός Νίκος Ανδρουλάκης χωρίς να προασπίσει και να υπερασπιστεί καθώς όφειλε, την πρόταση που έθεσε ο ίδιος σε ψηφοφορία, ως άλλος ρίψασπις, ευκαιριακά και συμβιβασμένα επιδίωξε την εύκολη ικανοποίηση των ατομικών του φιλοδοξιών και του πάθους του για την άσκηση της κομματικής εξουσίας.

Αυτή η περιγραφόμενη δίνη είχε στην συγκυρία εκείνη σαν αποτέλεσμα την αντικαταστατική και νοθευμένη  ανακήρυξη  στον πίνακα των εκλεγομένων μελών της ΚΠΕ, όλους όσους είχαν εκλεγεί χωρίς ασυμβίβαστα, μέχρι τον αριθμό 130, περιλαμβανομένων και των ποσοστώσεων γυναικών και αποδήμων, σύμφωνα με τις σχετικές, αναπάντητες μέχρι και σήμερα, ενστάσεις, των αποκλεισμένων, τουλάχιστον, με τυχοδιωκτισμό μελών του ανώτερου καθοδηγητικού οργάνου του ΠΑΣΟΚ.

Η ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΝΕΑΡΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΟΥΤΕ ΤΙΤΛΟΙ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΓΟΝΙΔΙΑΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΠΟΥ ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ, ΝΟΘΕΥΟΝΤΑΙ, ΔΩΡΙΖΟΝΤΑΙ Ή ΚΛΗΡΟΔΟΤΟΥΝΤΑΙ

Επιπρόσθετα επειδή οι αποφάσεις των Συνεδρίων δεν μπορούν να υπόκεινται ούτε σε εκπτώσεις, ούτε σε συστολές και διαστολές, τα προαναφερόμενα χαρακτηριστικά που είναι συνυφασμένα άρρηκτα με την φυσιογνωμία και την τύχη των αστικών κομμάτων καταδεικνύουν με τρόπο σαφή τον αστικο-φιλελεύθερο αυτοπροσδιορισμό και την κοτζαμπάσικη αντίληψη της πολιτικής λειτουργίας, μέχρι τώρα, του Νίκου Ανδρουλάκη για την δομή και την λειτουργία μιας οργάνωσης, ενός κόμματος, μιας Συμπαράταξης, της κοινωνίας, του Κράτους… της Νέας Γενιάς, της Ελλάδας, της Ευρώπης.

Θέληση και συνοχή

Τα Συνέδρια του ΠΑΣΟΚ επί Προεδρίας του Ανδρέα Παπανδρέου αποτελούν «το καταστάλαγμα μιας πολύχρονης συνθετικής διαδικασίας στους κόλπους του Κινήματος που μετουσίωσε τον αφηρημένο πολιτικό λόγο, σε συγκεκριμένη πρόταση δράσης, ζωής, δημιουργίας και συμμετοχής» με περιφρουρημένες και διαφανείς τις συλλογικές διαδικασίες. Τα ίδια ισχύουν και κατά την διάρκεια της θητείας του Γιώργου Παπανδρέου στην Προεδρία του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.

Η εκλογή της Φώφης Γεννηματά, ως Προέδρου του ΠΑΣΟΚ από την λαϊκή βάση του Κινήματος αποτελεί και την μοναδική ανόθευτη δημοκρατική διαδικασία του ΠΑΣΟΚ από το 2012 μέχρι και σήμερα.

Η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά σηματοδότησε ξανά την συνέχεια και την συνέπεια της στρατηγικής, των στόχων και των δράσεων του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Παράταξης και Συμπαράταξης. Αρνήθηκε τον εύκολο και βολικό καθορισμό της φυσιογνωμίας και της δράσης του μικρού κόμματος που παρέλαβε, μια ανάμνηση του άλλοτε κραταιού Κινήματος των μη προνομιούχων, των εργαζομένων, των αγροτών, των εργατών, της νεολαίας, των εμποροβιοτεχνών, των μικρομεσαίων, των συνταξιούχων, της νέας γενιάς, των γυναικών, των επιστημόνων από τις μυθοποιημένες αντικειμενικές συνθήκες της στιγμής.

Η Φώφη Γεννηματά αμφισβήτησε ευθέως και ριζικά την ιδεολογική κυριαρχία τόσο των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων όσο και της λαϊκίστικης Αριστεράς. Δημιούργησε την Δημοκρατική Συμπαράταξη και πρόταξε την ενότητα και την συνοχή των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων. Την κοινή θέληση και την συλλογική λειτουργία. Την σύνδεση με τα προβλήματα και την επαφή με το λαϊκό κίνημα. Την ενιαία δράση. Ανασύνθεσε το όραμα της διαχρονικής Αλλαγής σε Νέα Αλλαγή κι αυτό το μετέτρεψε σε ένα δημοκρατικό, πατριωτικό, ριζοσπαστικό στρατηγικό σχέδιο για το κοινωνικά αναγκαίο και το ιδεολογικά επιθυμητό για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Για την ταυτότητα των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων, την μοναδική διαζευκτική λύση στην πολύμορφη και πολυμέτωπη κρίση που μας ισοπεδώνει.

 Η ψήφος στην Φώφη Γεννηματά στις 12 Νοέμβρη σημαίνει αισιοδοξία και ελπίδα για το δημιουργικό μέλλον του λαού και του τόπου. Η ψήφος στην Φώφη Γεννηματά σημαίνει επίγνωση των δυσκολιών αλλά εμπιστοσύνη στις αρχές και τις αξίες του δημοκρατικού σοσιαλισμού, στους αγώνες των λαϊκών δυνάμεων που πρέπει να καθοδηγήσουν και την πορεία της Νέας Αλλαγής.

Γιατί η ανανέωση και η πρωτοπορία δεν είναι ιδιότητες της νεαρής ηλικίας… δεν είναι τίτλοι τιμής ή γονιδιακά χαρακτηριστικά που είτε πουλιούνται, είτε νοθεύονται, είτε δωρίζονται, είτε κληρονομούνται. Η ανανέωση και η πρωτοπορία καταχτιούνται και επαληθεύονται στην ζωή και στην πολιτική με αγώνες, με θέσεις και δράσεις.

Η Φώφη Γεννηματά μας ενώνει ξανά.-

  • Το άρθρο αυτό δημοσιεύεται στο πολιτικό περιοδικό «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» του Εκδοτικού Οργανισμού Λιβάνη στο τεύχος Νο 383 που κυκλοφορεί.
Προηγούμενο άρθροΗμερήσια Διαταγή του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας, Αντιστράτηγου Κωνσταντίνου Τσουβάλα, για την 28η Οκτωβρίου
Επόμενο άρθροΙσπανία- Καταλονία: Ο πρωθυπουργός Ραχόι ανακοίνωσε την αποπομπή του προέδρου της Καταλονίας Πουτζντεμόν και της κυβέρνησής του