Για χρόνια εκατοντάδες άρθρα και μελέτες γραφόντουσαν και ακόμα γράφονται για τον διαμελισμό της Τουρκίας. Άλλοι υποστήριζαν ότι θα διχοτομηθεί και άλλοι ακόμα πιο προχωρημένοι ότι θα τριχοτομηθεί.
Παρουσίαζαν και πολύ σωστά διάφορες στατιστικές που αφορούσαν στην πληθυσμιακή, εθνολογική και θρησκευτική διάρθρωση της Τουρκίας. Προεξέχων στοιχείο οι Κούρδοι, οι οποίοι εκτός του ότι αυξάνονται περισσότερο από τους γηγενείς Τούρκους, διαβιούν σε συμπαγείς γεωγραφικές περιοχές (κυρίως στην ΝΑ Τουρκία). Δεύτερη πληθυσμιακή ομάδα ήταν και είναι οι Αλεβίδες μια θρησκευτική αίρεση ή δόγμα του Ισλάμ που αποκλίνει από τους Σουνίτες και ο αριθμός τους κυμαίνεται σε αρκετά εκατομμύρια (δεν έχει προσδιοριστεί ακριβώς ο αριθμός τους γιατί δεν έχουν απογραφεί, αλλά εκτιμάται ότι είναι περί τα 8-10 εκατ.). Εκτός από τους παραπάνω υπάρχουν πολλές άλλες «μειονότητες» μικρότερες σε αριθμό, όπως Άραβες, Ασσύριοι, Έλληνες κλπ. Πανεπιστημιακές μελέτες ανεβάζουν τον αριθμό των εθνοτήτων που διαβιούν στη γείτονα χώρα σε 80 με 100.
Είναι όμως δυνατόν να διαμελιστεί η Τουρκία; Από ότι φαίνεται και για το ορατό μέλλον είναι μάλλον αδύνατον. Οι λόγοι που εμποδίζουν οποιοδήποτε διαμελισμό της γειτονικής χώρας είναι οι παρακάτω:
- Ισχυρή πολιτική ηγεσία
- Σταθερή πολιτική προς τις μειονότητες και κυρίως προς τους Κούρδους
- Δυνατότητα να καταστείλουν με κάθε βίαιο μέσο την οποιαδήποτε αντίδραση στο εσωτερικό τους.
- Η διεθνής κοινότητα σε οποιαδήποτε ενέργεια της Άγκυρας εναντίον των μειονοτήτων είναι παγερά αδιάφορη, μόνο κάποιες δηλώσεις χωρίς καμία ουσιαστική σημασία.
Αλλά ακόμα και εάν υποθέσουμε ότι η σημερινή Τουρκία διαιρείτο σε 2 ή 3 κράτη τότε το ισχυρότερο και το πολυπληθέστερο θα ήταν το δυτικό στο οποίο θα διαβιούσαν συμπαγείς τουρκικοί πληθυσμοί. Ας σκεφτούμε μια Τουρκία που θα περιελάμβανε την Αν. Θράκη, την Βιθυνία, τις ανατολικές ακτές του Αιγαίου, τη Λυδία και στο εσωτερικό θα εκτεινόταν μέχρι την Άγκυρα, χωρίς να περιλαμβάνει τις αχανείς εκτάσεις της Ανατολίας. Το κράτος αυτό (στο ½ της σημερινής Τουρκίας) θα είχε πληθυσμό περίπου 50 εκατομμυρίων με ισχυρή βιομηχανία και γεωστρατηγική θέση. Μια τέτοια Τουρκία θα ήταν ίσως ακόμα πιο επικίνδυνη από τη σημερινή και με σαφέστατο δυτικό προσανατολισμό. Αλλά όλα αυτά τα σενάρια ανήκουν προς το παρόν τουλάχιστον στην σφαίρα της φαντασίας και του ανέφικτου.
Εκείνο που παρατηρούμε σήμερα είναι το ακριβώς αντίθετο. Η Τουρκία επεκτείνεται στη Συρία (ΒΑ περιοχές), στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο (Ίμια κλπ), ενώ καταστέλλει με ιδιαίτερη επιτυχία κάθε εσωτερική κίνηση. Το τραγικό για εμάς είναι ότι ένας δικός μας διαμελισμός φαίνεται πλέον πιο πιθανός από ένα τουρκικό. Στα ανατολικά μας η κατάσταση στη Θράκη και στο Αιγαίο πάει από το κακό στο χειρότερο, στα βόρεια στα Σκόπια εάν τα αναγνωρίσουμε ως Μακεδονία σε 2-3 γενιές θα έχουμε σοβαρότατο πρόβλημα και οι Αλβανοί με τους Τσάμηδες ζητούν ανεπίσημα όλη την Ήπειρο και όχι μόνο. Δηλαδή εδώ δεν μιλάμε μόνο για ανατροπή της συνθήκης της Λωζάννης, του 1923, αλλά και του Βουκουρεστίου του 1913, με την οποία καθορίστηκαν τα βόρεια σύνορά μας.
Εάν δεν συνέλθουμε, σε λίγα χρόνια θα αρχίσουμε να χάνουμε διάφορα τμήματα της πατρίδος μας (ήδη αρχίσαμε με τα Ίμια). Δυστυχώς αυτό δεν είναι κινδυνολογία, αλλά το μέλλον που έρχεται και δεν θέλουμε να το δούμε γιατί μας τρομάζει. Και όλα αυτά ενώ περιμένουμε να δούμε που και πότε οι σύμμαχοί μας οι Τούρκοι θα δημιουργήσουν το νέο σοβαρό επεισόδιο στο Αιγαίο ή και έξω από την Αθήνα μια και η τουρκική φρεγάτα «Μπαρμπαρός» πέρασε από του Σούνιο και έκανε βόλτες στην Κρήτη.
