Πριν από 95 χρόνια, τον Δεκέμβριο του 1929, στο κρατίδιο της Θουριγγίας στην Γερμανία ο Χίτλερ κατέγραψε την πρώτη του εκλογική νίκη και μπήκε στη Βουλή, συγκυβερνώντας με τους συντηρητικούς!
Προχθές η ιστορία ξαναγράφηκε. Στη Θουριγγία και τη Σαξονία, το ακροδεξιό AfD έκανε επίδειξη δύναμης. Βεβαίως, όλοι γνωρίζουμε ότι η ιστορία που επαναλαμβάνεται δεν είναι τίποτα περισσότερο από φάρσα, αλλά καλού κακού, ας έχουμε το νου μας. Άλλωστε και στη χώρα μας έχουμε ήδη τρία (3) τέτοια κόμματα, ομοφοβικά, αναδύοντα οσμές μούχλας και συνδεδεμένα με ρωσόφιλες δυνάμεις και συμφέροντα.
Η ουσία είναι ότι ο κυβερνητικός συνασπισμός στη Γερμανία (Σοσιαλδημοκράτες- Πράσινοι- Φιλελεύθεροι) υπέστη συντριπτική ήττα. Όλα μαζί τα συγκεκριμένα κόμματα δεν αθροίζουν περισσότερο από 10%!!!
Οι πολιτικοί αναλυτές στη Γερμανία αναφέρουν, ότι στην άνοδο των θλιβερών ακροδεξιών στα δυο κρατίδια της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, συνέβαλαν όσα συνέβησαν από την επίθεση ενός πρόσφυγα (Σύριου) και μάλιστα σε μια γιορτή … ανεκτικότητας, στο Solingen! Κι όταν ανέλαβε την ευθύνη ο ISIS, αποδείχτηκε ότι αυτή η επίθεση ήταν σχεδιασμένη. Οι δε Γερμανοί, σε συνδυασμό με άλλα σημαντικά γεγονότα, κλονίστηκαν και πάλι κι αναζητούν την χαμένη εμπιστοσύνη στο κράτος τους.
Είναι ανατριχιαστική πάντως, η νίκη της ακροδεξιάς και δη σε ένα κρατίδιο από το οποίο ξεκίνησε ο Χίτλερ! Ξυπνά εφιάλτες σε όλη την Ευρώπη! Από τον Βορρά, το Κέντρο μα και τον Νότο της. Ας μη ξεχνάμε ότι στη Γαλλία, η άνοδος της Ακροδεξιάς μα και της Αριστεράς, έχει καταστήσει τη χώρα ακυβέρνητη, με τις Κεντρώες δυνάμεις να παρακολουθούν αποσβολωμένες.
Η αλήθεια είναι ότι οι προσφυγικές πιέσεις προς την Ευρώπη, δίνουν τη δυνατότητα στις έξαλλες φωνές να ακούγονται πιο πολύ από αυτές της μετριοπάθειας και της λογικής.
Προσέξτε κι αυτό: Από τη μια υπάρχει η woke λογική και πρακτική του Κέντρου κι από την άλλη η φιλοπροσφυγική και ισλαμολαγνική προσέγγιση της Αριστεράς, που θεωρεί ότι θ’ αποκομίσει πολιτικά οφέλη από τους μετανάστες. Αυτά τα δεδομένα, κτυπάνε στο μαλακό υπογάστριο τις συντηρητικές μάζες –εν πολλοίς κι απαίδευτες-.
Πρέπει να προσθέσουμε κι αυτό, όπως το αποτυπώνουν Γερμανοί πολιτικοί αναλυτές: Στη Γαλλία, η παρουσία του Μακρόν (με όλα τα λάθη του) κι η αίσθηση αυτοσυντήρησης των Γάλλων, κράτησε την ακροδεξιά μακριά από την πρωθυπουργία. Δεν έγινε όμως το ίδιο στην Ιταλία με την Πελόνι, ούτε στη Γερμανία που έχει γεμίσει με εκατοντάδες χιλιάδες παράτυπους μετανάστες , χωρίς να τους επαναπροωθεί στις χώρες από τις οποίες έφτασαν στη Γερμανία.
Προσέξτε: Ποιες είναι αυτές οι χώρες; Είναι η Ιταλία, η Ελλάδα κι η Ισπανία.
Όμως, αν η κυβέρνηση της Γερμανίας αποφάσιζε να επιστρέψει πρόσφυγες στις χώρες εισόδου τους, θα δημιουργούνταν τεράστιες εντάσεις στο εσωτερικό της ΕΕ, με απρόβλεπτες συνέπειες. Αυτό, σε συνδυασμό με την αύξηση της εγκληματικότητας κατά 5,5% και κατά 14,5% αναφορικά με τα βίαια εγκλήματα, από πρόσωπα χωρίς Γερμανικό διαβατήριομ δημιουργούν εκρηκτικό μίγμα.
Τι μέλει γενέσθαι; Θα τρέμουμε ως πολίτες και λαοί, την «ανάσταση» του Χίτλερ; Και πόσο ο πουτινισμός της Ακροδεξιάς θα σηματοδοτήσει πολιτικές μετατοπίσεις στην Ευρώπη; Θα είναι η Θουριγγία και η Σαξονία η αρχή για τους σωσίες του Χίτλερ ανά την Ευρώπη ή είναι απλώς ένα ευκαιριακό και συγκυριακό αποτέλεσμα;
Ότι και νάναι, οφείλουμε να έχουμε εν εγρηγόρσει και με ενισχυμένα αντανακλαστικά τα δημοκρατικά –φιλελεύθερα αισθήματά μας….
