Μπορεί ο Πάνος Καμμένος με τη στάση του να διευκόλυνε τα μάλα την ιστορία του Σκοπιανού αλλά αν κουνηθούν οι Τούρκοι θα φορέσει τη μεγάλη στολή του αρχιστράτηγου με τα παράσημα, τα γαλόνια, τις πουλάδες και τα εθνόσημα και θα τους τσακίσει, θα τους συντρίψει….
Αυτό το μήνυμα έστειλε. Κι ομολογώ ότι δεν έχω αντιληφθεί για ποιον λόγο έγιναν όλα αυτά.
Έγινε κάτι; Κάτι νέο; Κάτι συνταρακτικό;
Χρόνια τώρα οι Τούρκοι χωρίζουν το Αιγαίο στα δυο είτε με ασκήσεις είτε με άλλες προφάσεις. Χρόνια παραβιάζουν καθημερινά τον εναέριο χώρο ή κάνουν υπερπτήσεις επάνω από κατοικημένα νησιά. Χρόνια τώρα αμφισβητούν το δικαίωμά μας να βόσκουμε ακόμη και πρόβατα στις βραχονησίδες.
Για ποιον λόγο, λοιπόν, αγανάκτησε τώρα ο Πάνος Καμμένος; Κι όχι, ας πούμε, όταν ουσιαστικά του απαγόρευσαν να καταθέσει στεφάνι στα Ίμια; Τότε, που πήγε να το καταθέσει κι όταν είδε εκεί τα τουρκικά πλοία, έκοψε δρόμο μυρωμένο; Γιατί δεν είπε, τότε ο Καμμένος, ότι θα τους τσακίσει και θα τους συντρίψει;
Ομολογώ ότι δεν γνωρίζω αν η τωρινή κυβέρνηση, του πρωθυπουργού που μας έλεγε ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα, άλλαξε τη στρατηγική της χώρας. Αν όμως είχαμε αλλάξει στρατηγική δεν θα το μαθαίναμε; Δεν θα το ήξεραν, τουλάχιστον, τα κόμματα της αντιπολίτευσης;
Άρα; Άρα για μια ακόμη φορά ένα εθνικό θέμα χρησιμοποιείται για μικροπολιτικούς σκοπούς μη τυχόν κι ο συγκυβερνήτης, πουλώντας μαγκιά και καουμπολίκι, διασωθεί εκλογικά.
Εδώ, λοιπόν, προκύπτει το ερώτημα: Ήταν σε γνώση του πρωθυπουργού όσα είπε ο Πάνος Καμμένος στην εκδρομή του στα νησιά; Θα μας απαντήσει κάποιος υπεύθυνος, αφού εμείς
οι κοινοί θνητοί δεν γνωρίζουμε τι κρύβει η ξαφνική άνοδος του θερμομέτρου. Μόνο συμπεράσματα βγάζουμε κρίνοντας τα γεγονότα. Κι επειδή ο Πάνος Καμμένος δεν εμπνέει ότι είναι το πρόσωπο που μπορεί να μας διαφωτίσει (αφού έχει πει τόσα και τόσα που δεν επαληθεύθηκαν) σκέφτομαι ότι ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να μας πει κάτι. Πρέπει ν’ αποσαφηνίσει την κατάσταση.
Εκτός αν είναι σε συνεννόηση με τον Πάνο Καμμένο, να τον αφήσει να παίξει το αποσταθεροποιημένο πολιτικό του μέλλον επάνω στα ελληνοτουρκικά θέματα, μη τυχόν και διασωθεί ανεβάζοντας την εθνική μας λίμπιντο…
Λέτε να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Δεν θέλω να το πιστέψω.
Εξ ου και ισχυρίζομαι ότι ο Αλέξης Τσίπρας οφείλει ν’ αποσαφηνίσει την κατάσταση.
Πολύ περισσότερο αφού δεν μπορεί να μη γνωρίζει ότι η ελληνική κοινωνία –ακόμη κι η ψεκασμένη ακροδεξιά που απευθύνεται ο συγκυβερνήτης του – ναι μεν χρειάζεται εθνική ενθάρρυνση αλλά όχι από τις «ηρωικές» δηλώσεις Καμμένου. Η αυτοπεποίθηση ενός λαού πηγάζει από την κατάστασή του. Από την συλλογική ασφάλεια στην οικονομία, στον πολιτισμό, στην ανάπτυξη, στην εμπιστοσύνη στο κράτος και στους θεσμούς της πολιτείας κι όχι επειδή κραυγάζει ο Καμμένος, μη τυχόν και διασωθεί πολιτικά…
Από την άλλη πλευρά, με γλώσσα Καμμένου μίλησε κι ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας. Ένας άνθρωπος που είναι απολύτως ταυτισμένος με την κυβέρνηση και η φημολογία λέει ότι προαλείφεται για υπουργός Άμυνας, όταν κι αν. αποχωρήσει ο Καμμένος! Μάλιστα, χρησιμοποίησε και τη λέξη σύγκρουση.
Έχουμε πόλεμο ρε παιδιά; Και δεν το ξέρουμε;
Επιπλέον, οφείλουμε να προβληματιστούμε από το γεγονός ότι στελέχη της αντιπολίτευσης με μεγάλη πείρα σε λεπτούς χειρισμούς και θέσεις, όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος κι η Ντόρα Μπακογιάννη, στήριξαν διακριτικά τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ.
Άρα; Μήπως όσα είπε ξεπερνούν τα γνωστά επικοινωνιακά τερτίπια που κάθε λίγο και λιγάκι προβαίνει ο πρόεδρος της δημοκρατίας με τα δήθεν αυστηρά του μηνύματα προς την Τουρκία;
Πρέπει να τονίσουμε και κάτι ακόμη.
Η Τουρκία βρισκεται σε φάση μεγάλης έντασης κι επιθετικότητας, Το ξέρουμε, το βιώνουμε.
Κι όπως ισχυρίζονται διπλωματικοί και στρατιωτικοί αναλυτές αυτό συμβαίνει λόγω της διεθνούς –πλην Πούτιν και Μαδούρο- απομόνωσής της Κι ότι δεν είναι απίθανο να επιχειρήσει εμπράκτως να αλλάξει το Status Quo στο Αιγαίο, γκριζάροντας –κατά το πρότυπο των Ιμίων – κι άλλες περιοχές στρατηγικού και οικονομικού ενδιαφέροντος, που άπτονται της ΑΟΖ και των ερευνών για υδρογονάνθρακες. Κι επειδή με κατάληψη κατοικήσιμου νησιού η σύρραξη είναι δεδομένη, η προσοχή της εστιάζεται σε ενδεχόμενη επιχείρηση κατάληψης κάποιας βραχονησίδας, μέσω της οποίας θα δημιουργήσει τετελεσμένα και θα θέσει επί πλέον δεδομένα. Κάτι τέτοιο, ισχυρίζονται οι διπλωματικοί και στρατιωτικοί αναλυτές είναι εύκολο για την Τουρκία. Πολύ περισσότερο αφού εμείς δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα εκατοντάδες ξερονήσια και βραχονησίδες του Αιγαίου.
Προσέξτε κι αυτό:
Πριν από μερικούς μήνες είχε διαρρεύσει στα δημοσιογραφικά γραφεία ότι οι Αμερικανοί ενημέρωσαν την κυβέρνηση πως οι Τούρκοι σχεδίαζαν να καταλάβουν μία μικρή νησίδα του Ανατολικού Αιγαίου. Πιθανότατα επρόκειτο για την νησίδα Παναγιά έξω από τις Οινούσσες, στη Χίο. Πήγαν εκεί δυνάμεις του στόλου και τελείωσε το ζήτημα…
Προσέξτε κι αυτό:
Σε λίγους μήνες, το Φεβρουάριο του 2019, στην 6η Τριμερή Σύνοδο Κορυφής Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, στην Κρήτη, θα υπογραφεί και επισήμως η συμφωνία για την κατασκευή του αγωγού East Med, που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από την Ανατολική Μεσόγειο.
Αυτό τρελαίνει τους Τούρκους αφού τους αποκλείει από την Ανατολική Μεσόγειο. Και μπορεί αυτό το γεγονός να δημιουργεί την ένταση και την επιθετικότητα που αναφέραμε. Πιθανόν οι Τούρκοι, βλέποντας τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν στην ανατολική Μεσόγειο, να θέλουν να μεταφέρουν το παιχνίδι στο Αιγαίο. Όπου το επίπεδο είναι διμερές κι οι ισορροπίες συγκεκριμένες.
Βέβαια, αν είναι έτσι, η Τουρκία παίζει με τη φωτιά. Τα προβλήματά της δεν δημιουργούνται μόνο με την Ελλάδα αλλά και με το Ισραήλ, λόγω East Med, αλλά και με την Αίγυπτο, λόγω της τουρκικής στήριξης στους «Αδελφούς Μουσουλμάνους».
Ακόμη, λοιπόν, κι αν είναι έτσι τα πράγματα, τι χρειάζονται οι κραυγές του Καμμένου και του αρχηγού ΓΕΕΘΑ; Δηλαδή, με τις κραυγές του Καμμένου θα φοβηθούν οι Τούρκοι; Αστεία πράγματα!
Χρειάζονται πολλά άλλα πράγματα. Χρειάζεται, πρωτίστως, η χώρα ν’ αποκτήσει υπεύθυνο υπουργό Εξωτερικών. Να μιλά καθημερινά με διεθνείς οργανισμούς, να δημιουργήσει επικοινωνιακό σχεδιασμό μέσω διεθνών ΜΜΕ, να δημιουργήσει λόμπι στο εξωτερικό εναντίον της τουρκικής επιθετικότητας και πολλά άλλα.
Άλλο όμως αυτό κι άλλο τ’ ανοιχτά απύλωτα στόματα που είναι ξεκάθαρο ότι επιχειρούν να εκμεταλλευτούν ένα εθνικό ζήτημα για να κάνουν μικροπολιτική πολιτικής τους διάσωσης…
Χρειάζονται λίγα λόγια και πολύ διπλωματία.
Μέχρι τώρα, στα λόγια είμαστε πρωταθλητές, προεξάρχοντος του προέδρου της Δημοκρατίας που όλο στέλνει αυστηρά μηνύματα. Κι εσχάτως έχουμε και τον συγκυβερνήτη αλλά και τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ. Μα στην πολιτική διπλωματία είμαστε ανύπαρκτοι… Χωρίς ευθύνη της διπλωματίας μας…
Θυμάμαι, πάλι, τη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα ότι στην θάλασσα δεν υπάρχουν σύνορα κι ανατριχιάζω…
