Λίγη μόνο ώρα μετά την ανακοίνωση των exit poll, ας επιχειρήσουμε να αναλύσουμε/προσεγγίσουμε τα δεδομένα.
Ο Μητσοτάκης ήταν μόνος εναντίον όλων. Μόνος μέσα σε τοξικό περιβάλλον, αντιμέτωπος κάθε κουταμάρας που κατέβαζε η γκλάβα καθενός αντιπάλου του.
Θρίαμβος του Μητσοτάκη , με ποσοστό σχεδόν ίδιο με του 2019 κι ας μεσολάβησε μια ολόκληρη τετραετία. Θρίαμβος σε συνθήκες απλής αναλογικής και ποσοστό σχεδόν από την περίοδο του παλιού δικομματισμού.
Θρίαμβος Μητσοτάκη που έβγαλε το κόμμα του πιο δυνατό από την εκλογική διαδικασία.
Ποιος μικρός Ναπολέων θα αμφισβητήσει τώρα το δικαίωμα Μητσοτάκη να ορκιστεί και πάλι πρωθυπουργός; Πολύ περισσότερο όταν ζήτησε καθαρή εντολή και την έλαβε;
Ναι, είναι θρίαμβος του Μητσοτάκη. Έπεισε τον ελληνικό λαό, έπεισε ότι εξακολουθητικά είναι ο ισχυρός ηγέτης της Ελλάδας, αντιστάθηκε στην αθλιότητα και τοξικότητα της Αριστεράς και κοίταξε αυτό που η κοινωνία επιθυμεί: Το μέλλον του τόπου!
Ήταν πανωλεθρία του Τσίπρα. Άλλη μια ήττα από τον Μητσοτάκη, εξ ίσου ηχηρή με τις προηγούμενες. Ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο αρχηγός του επιβεβαίωσαν ότι δεν μπορούν να έχουν απαντήσεις για το σήμερα και το μέλλον της χώρας. Με τα μάτια στον εμφύλιο και τασσόμενος ακόμη και με τους ναζιστές, με πολιτική χωρίς σχέδιο που άλλαξε τέσσερις φορές στην προεκλογική περίοδο, με κεντρικούς ήρωες τον Πολάκη, τον Αντώναρο, τον Κατρούγκαλο και διάφορους γραφικούς και αδαείς, δεν γράφεται ιστορία.
Ο Ανδρουλάκης, ούτε κρύο ούτε ζέστη. Αναμφισβήτητα δεν έλαβε το «ισχυρό διψήφιο» ποσοστό που είχε τάξει στους φίλους του κόμματός του. Όσοι ισχυρίζονταν ότι δεν μπορεί να κάνει υπερβάσεις, μάλλον δικαιώνονται. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει τόσο θορυβωδώς και το ΠαΣοΚ δεν μπορεί να μεγαλώσει, τότε υπάρχει προβληματισμός. Θα έχει ενδιαφέρον η συνέχεια…
ΤΟ ΚΚΕ και το ποσοστό του ασφαλώς προκαλεί ερωτηματικά, αναφορικά με το πόσοι άνθρωποι εξακολουθούν να υπηρετούν ένα πολιτικό σύστημα που ουσιαστικά δεν υπάρχει πουθενά. Μιλάμε για δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα κόμματα διαμαρτυρίας κι αντισυστημισμού, ως του Βαρουφάκη, του Βελόπουλου και της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Ή και τον χώρο δεξιά της ΝΔ.
Τι μέλει γενέσθαι; Θα δούμε τις επόμενες ημέρες. Το ΠαΣοΚ του 11% εξακολουθητικά επιθυμεί να μην είναι πρωθυπουργός ο πρόεδρος του κόμματος που έλαβε υπερτριπλάσιο ποσοστό από εκείνο. Το ΠαΣοΚ θέτει ήδη όρους που θέτει σε αιχμαλωσία τη ΝΔ και φυσικά δεν μπορούν να είναι αποδεκτοί, αφού υπονομεύουν τη σταθερότητα.
Κοντολογίς, είναι σαφές ότι η κοινωνία δείχνει να προτιμά μια ισχυρή και σταθερή κυβέρνηση για να οδηγήσει τη χώρα στο μέλλον της. Κι εξακολουθητικά είναι ισχυρό ζητούμενο μια σοβαρή αντιπολίτευση.
