Σίγουρα θα έχετε ακούσει τη φράση «ψαρεύει στα θολά νερά της Ακροδεξιάς». Είναι από τα αγαπημένα τσιτάτα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και της Αριστεράς γενικότερα, και αναφέρεται συνήθως στη Νέα Δημοκρατία. Ειδικά αυτόν τον καιρό που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας φαίνεται να κρατά μία συνεπή στάση στο μεταναστευτικό και, κυρίως, στην τήρηση της νομιμότητας στους δημόσιους χώρους και τα πανεπιστήμια, το «η κυβέρνηση ψαρεύει στα θολά νερά της Ακροδεξιάς» πάει σύννεφο…
Η λέξη-κλειδί εδώ είναι βεβαίως το «θολά». Κάνει τη φράση πολύ εύχρηστη. Βλέπετε, αφού είναι θολά τα «ακροδεξιά» νερά, κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι ακριβώς βρίσκεται από κάτω τους: Μπορεί να βρίσκεται ο χρυσαυγίτικος φασισμός ή ο εθνικισμός κάποιων ψεκασμένων, μπορεί να βρίσκεται ο πατριωτισμός κάποιων ρομαντικών ή ο κλασικός συντηρητισμός των μεγαλύτερων ηλικιών, μπορεί να βρίσκεται ακόμα και η νομιμοφροσύνη των κανονικών ανθρώπων. Όλα αυτά η Αριστερά τα πετάει μέσα σε ένα καζάνι, επάνω στο οποίο έχει γράψει «Ακροδεξιά», και τα ανακατεύει συνεχώς με τις κουτάλες της ψευτοευαισθησίας και του ψευτοπροοδευτισμού, ώστε στη συνείδηση του κοινού της να μπερδεύονται οι φιλήσυχοι άνθρωποι με τους ακροδεξιούς ψηφοφόρους και να ταυτίζεται η Δεξιά με τον Φασισμό.
Στο μεταξύ, η ίδια αυτή Αριστερά ψαρεύει στα πεντακάθαρα νερά του μπάχαλου και της παρανομίας. Από τις καταλήψεις των λυκειόπαιδων μέχρι τους μπαχαλάκηδες των «συλλογικοτήτων» και από τους θαυμαστές του Κουφοντίνα μέχρι τους εγκληματίες του πανεπιστημιακού ασύλου, δεν υπάρχει τίποτα θολό στο πού ακριβώς στοχεύει η Αριστερά για ψηφοφόρους. Το θέμα είναι γιατί να θεωρείται από πολλούς ηθικότερο να ψαρεύεις ψηφοφόρους ενθαρρύνοντας την παρανομία από το να το κάνεις επιβάλλοντας την νομιμότητα…
Θα σας πούμε ευθύς αμέσως γιατί: Ένα από τα κακά που μας κληροδότησε η Χούντα είναι η πεποίθηση πως η δημοκρατία κινδυνεύει μόνο από την Ακροδεξιά και καθόλου από την Αριστερά. Εξ ου και τα κλισέ με τα «ακροδεξιά θολά νερά» και, εδώ που τα λέμε, εξ ου και το αριστερό «ηθικό πλεονέκτημα». Έχετε ακούσει, ας πούμε, να λένε ποτέ «ψαρεύει στα θολά νερά του σοσιαλισμού»; Όχι. Κι όμως, στο όνομα μίας πλαστής ισότητας, η δημοκρατία καταργήθηκε και άνθρωποι υπέφεραν στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Επειδή η Ελλάδα, λοιπόν, γλίτωσε από τον υπαρκτό σοσιαλισμό, οι αριστεροί πολιτευτές της έχουν την πολυτέλεια να πουλάνε ακόμα το σοσιαλιστικό όνειρο στο κοινό και, καθώς η βαρβαρότητα της Χούντας έκαψε το χαρτί που λέγεται «νόμος και τάξη», έχουν την ακόμα μεγαλύτερη πολυτέλεια να πουλάνε το μπάχαλο ως την επανάσταση που θα κάνει αυτό το όνειρο πραγματικότητα. Μισό αιώνα τώρα η Αριστερά ακολουθεί αυτόν το δρόμο, ασχέτως αν μιλάμε για ένα όνειρο που είναι πλέον πιο θολό ακόμα κι από τα νερά της Ακροδεξιάς!
