Η είδηση είναι γνωστή: Ο γιός του Αλέξη Τσίπρα έδωσε εξετάσεις για να φοιτήσει σε πρότυπο σχολείο. Ασφαλώς με τη συγκατάθεση του πατέρα του ο οποίος για το παιδί του επέλεξε τον άριστο δρόμο.
Κι εδώ υπεισέρχεται στη συζήτηση και στις πράξεις ο παράγων υποκρισία. Δεν γνωρίζουμε αν ρώτησε περί τούτου τον Φίλη ή το κόμμα του, αλλά είναι αδιανόητο, είναι αισχρό ν’ αναζητά για το παιδί του ότι αρνείται για τα άλλα ελληνόπουλα. Είναι αισχίστως υποκριτικό να δίνει ο ίδιος ψήφο εμπιστοσύνης στα πρότυπα σχολεία αναφορικά με το παιδί του και να μη τη δίνει για το παιδί του κυρ Μαθιού και της κυρά Καλιόπης από τα Πετράλωνα ή το Πλατύ Ημαθίας.
Πόσο αστεία υπόθεση είναι τελικά η Αριστερά; Πόση υποκρισία κρύβει στα σπλάχνα της; Και πόσο χυδαία κοροϊδεύει την ελληνική κοινωνία;
Θυμάμαι την ανακοίνωση του τμήματος Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ (δεν έχει περάσει ένας χρόνος) με την οποία τα πρότυπα σχολεία ξορκίστηκαν ως «εργαλείο διχασμού των τοπικών κοινωνιών και δημιουργίας αντιπαραθέσεων μεταξύ των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας», ενώ καταγγέλθηκαν ως «οάσεις “αριστείας” σε εκπαιδευτική έρημο».
Θυμάμαι τους διάφορους ιδεοληπτικούς Αριστερούς βρικόλακες να κραυγάζουν ότι τα πρότυπα σχολεία είναι «ελιτίστικα» σχολεία, υπονομεύουν τη δημόσια εκπαίδευση, ενισχύουν τις εκπαιδευτικές ανισότητες, την κοινωνική αδικία και αποτελούν «πεδίο πειραματισμού για την προαγωγή και καθιέρωση αντιδραστικών πρακτικών, με σημείο αιχμής την καθιέρωση μεθόδων τιμωρητικής αξιολόγησης».
Κοντολογίς, θυμάμαι τις ανοησίες της Αριστεράς. Που εξακολουθητικά κάνει τα ίδια στην Παιδεία, στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και φυσικά στην τριτοβάθμια. Ακόμη και την άρνηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων που ο ανταγωνισμός των κρατικών μ’ αυτά θα έδινε σε όλα φτερά. Μίζερη, φέουδο ανάδειξης δικών της στελεχών. Κι όχι Παιδεία ελεύθερων ανθρώπων, στην οποία θα μπορούν να σπουδάσουν, να μάθουν, να μορφωθούν, να προοδεύσουν όλα τα παιδιά όλων των Ελλήνων.
Προσέξτε: Ο Αλέξης Τσίπρας δεν καυτηριάζεται, δεν εγκαλείται επειδή το παιδί του θέλει να πάει σε πρότυπο σχολείο κι εκείνος συναινεί. Καλά κάνει, άριστα κάνει ως γονιός ν’ αναζητά το καλύτερο για το παιδί του. Μα είναι φριχτός λαοπλάνος και ιδεοληπτικός λαϊκιστής επειδή αυτό το αρνείται σε άλλους γονείς, συμφώνως με τις θέσεις του κόμματός του κι όσα λέει στη Βουλή και στα πεζοδρόμια.
Ο Αλέξης Τσίπρας εμπιστεύεται το «προϊόν» που ζητά από την κοινωνία ν’ απορρίψει. Πόσο είναι αυτό πολιτικά έντιμο;
