Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα τελευταία 15 χρόνια, το ΠαΣοΚ είχε υποστεί πανωλεθρία από το βόρβορο της χυδαίας και λαϊκίστικης Αριστεράς. Κι αν είχε καταφέρει να στέκεται αξιοπρεπώς στην πολιτική σκηνή, είναι επειδή ο Βενιζέλος με τη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ, υπενθύμιζε ότι αποτελεί κόμμα εξουσίας, έστω και χωρίς φτερά. Την ίδια πανωλεθρία θα υφίστατο κι η ΝΔ, αλλά αυτή λόγω Μητσοτάκη κατάφερε, όχι μόνο ν’ αποτελέσει τον πόλο του «αντισύριζα» μετώπου, μα να φτάσει στην εξουσία και να επιχειρεί βαθιές τομές που ωφελούν σταδιακά την κοινωνία.
Το ΠαΣοΚ στα «χέρια» του Ανδρουλάκη, σταθεροποιήθηκε, αλλά δεν μεγάλωσε. Έγινε κάτι σαν … ΚΚΕ της σοσιαλδημοκρατίας! Όμως, σε συνδυασμό με τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ και με προίκα την πολύχρονη προσφορά του, κυρίως σε θεσμικό επίπεδο, δηλώνει «παρών». Έστω και χωρίς ενιαία άποψη των ψηφοφόρων του, που ψήφισαν προχθές στη βάση της κομματικής πειθαρχίας.
Τώρα, πάμε σε μονομαχία Ανδρουλάκη – Δούκα! Ο πρώτος έφερε στην πολιτική ζωή τον δεύτερο κι ο δεύτερος θέλει να τον εκπαραθυρώσει. Ο πρώτος, αν επανεκλεγεί, δύσκολα μπορεί να αμφισβητήσει την πολιτική υπεροχή του Μητσοτάκη, ενώ ο δεύτερος και παρά τον «εισοδισμό» Συριζαίων ή και άλλων που υποδύθηκαν τους ψηφοφόρους και φίλους του ΠαΣοΚ για να τον ψηφίσουν, έφτασε στο σημείο να καταταγεί τέταρτος στην Αθήνα, στην οποία είναι Δήμαρχος. Πατατράκ!
Συμπέρασμα; Στο ΠαΣοΚ έπαθαν, μα δεν έμαθαν.
Πάντως, προκύπτουν βασικά ερωτήματα:
Τι θα συμβεί στο δεύτερο γύρο; Θα επανεκλεγεί ο Ανδρουλάκης ή ο καταποντισμένος στην Αθήνα Δούκας;
Προβληματίζεται ο Δούκας από την πρωτοφανή ταπείνωση που τον υπέβαλλαν οι Αθηναίοι, κατατάσσοντάς τον τέταρτο (4ο) στην πόλη που είναι δήμαρχος; Προβληματίζεται ο Ανδρουλάκης από την υστέρησή του στα αστικά κέντρα και κυρίως στην Αθήνα;
Δεν μπορούσαν άραγε να συνεργαστούν οι Γερουλάνος- Διαμαντοπούλου που ουσιαστικά απευθύνθηκαν στο ίδιο ακροατήριο και μαζί συγκέντρωσαν 40%;
Τι θα γίνει αυτό το «ορφανό» 40% των δυο υποψηφίων, που είναι σαφές ότι διαφέρει από το ποσοστό των άλλων, αφού εκφράζει μεταρρυθμιστικά/εκσυγχρονιστικά ρεύματα και αστική προσέγγιση;
Ως πότε η περιφέρεια θα έχει τόσο σημαντική πολιτισμική και πολιτική προσέγγιση με την Αθήνα (κυρίως) και τα μεγάλα αστικά κέντρα;
Θα πάνε να ψηφίσουν την Κυριακή όσοι υποστήριξαν εκείνους που αποκλείστηκαν στον δεύτερο γύρο;
Θα μπορέσουν να συνυπάρξουν την επόμενη ημέρα τέσσερις σχεδόν ισοϋψείς υποψήφιοι, που συν τους άλλοις εκπροσωπούν διαφορετικά πολιτικά δόγματα και κοινωνικές ομάδες;
Θα κατανοήσουν άραγε στην Χαριλάου Τρικούπη –όποιος κι αν εκλεγεί- ότι απέχουν από την «πολιτική απογείωση», παρά την ευνοϊκή πολιτική συγκυρία με την κόπωση της κυβέρνησης και την ουσιαστική απαξίωση του ΣΥΡΙΖΑ; Κι ότι επέστρεψαν… τόσο, όσο;
Απαντήσεις για κάποια εξ αυτών των ερωτημάτων, θα λάβουμε την Κυριακή. Για κάποια άλλα στο εγγύς κι απώτερο μέλλον.
