Όταν οι Σαμαράς και Βενιζέλος παρέδωσαν την εξουσία στους ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ, η ΔΕΗ είχε αποτίμηση στο χρηματιστήριο 2,5 δις ευρώ. Σήμερα έχει 650 εκ. ευρώ!!!
Τότε, η ΔΕΗ χρωστούσε πολύ λιγότερα των 2,8 δις ευρώ που οφείλει σήμερα, κι ο τζίρος της ήταν 5,5 δις. Τώρα, με όσα έχει υπογράψει η κυβέρνηση, ο τζίρος είναι πολύ χαμηλότερος, ενώ πρέπει υποχρεωτικά να πέσει στα 3 δις (δεδομένου ότι για λόγους ανταγωνισμού θα πρέπει να πέσει το μερίδιό της στη λιανική από το 90% στο 49% της αγοράς).
Τότε, επιπλέον, η ΔΕΗ δανειζόταν απρόσκοπτα και με φερεγγυότητα από τις τράπεζες. Σήμερα για να δανειστεί και να αναχρηματοδοτήσει το δάνειο (κοινοπρακτικό) 1.3 δις ευρώ που λήγει του χρόνου, οι τράπεζες ζητούν τη διάθεση των εσόδων που θ’ αποκομίσει από την πώληση(;;;) των λιγνιτικών μονάδων.
Με αυτά τα ξεκάθαρα δεδομένα, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τη συρρίκνωση του κόστους λειτουργίας της και των υποχρεώσεών της.
Είναι, λοιπόν, σαφές ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έφερε τη ΔΕΗ στο χείλος του γκρεμού. Μόνο και μόνο η σημερινή της χρηματιστηριακή αξία, σε σχέση με το 2014, τα λέει όλα.
Η κυβέρνηση, όταν στην αντιπολίτευση, πολέμησε με κάθε τρόπο την εξυγίανση και τον εκσυγχρονισμό της ΔΕΗ. Μαζί με τους θλιβερούς συνδικαλιστές επιδίδονταν σε καθημερινή επαναστατική γυμναστική προκειμένου να μην αλλάξει τίποτα. Τα αποτελέσματα πια είναι ορατά.
Ο Τσίπρας κι οι λοιποί …επαναστάτες, εγκλημάτησαν εις βάρος της εταιρείας και της εθνικής οικονομίας. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ακύρωσαν το νόμο για τη «Μικρή ΔΕΗ», όταν όλα ήταν διαφορετικά στην αγορά Ενέργειας κι η πώληση θα έβαζε στα κρατικά ταμεία περισσότερα από 2 δις ευρώ. Από τα οποία θα μείωνε τα χρέη της, θα μπορούσε να επενδύσει και να εκσυγχρονιστεί. Χώρια το 1,5 δις ευρώ που θα έπεφτε στην Οικονομία εξ αιτίας της υποχρέωσης του αγοραστή να κατασκευάσει το εργοστάσιο στη Φλώρινα (Μελίτη ΙΙ). Χώρια τα 2 δις που, πάλι, θα έπεφταν στη ΔΕΗ και στην οικονομία, εξ αιτίας της υποχρέωσης του αγοραστή ν’ αναβαθμίσει τις μονάδες.
Μιλάμε για συνειδητό έγκλημα εξ αιτίας των ιδεοληψιών.
Τα ίδια γίνονταν κάποτε για την Ολυμπιακή Αεροπορία, για τον ΟΤΕ, για τα λιμάνια.
Και δεν είναι μόνο αυτά.
Σήμερα που «χαλάει» ο κόσμος από τους συνδικαλιστές και τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (για τους πελάτες τους κι όχι για τον τόπο) για την επικείμενη πώληση των στερεών καυσίμων (λιγνίτες), ΔΕΝ υπάρχει τέτοιο ενδιαφέρον. Ας μη ξεχνάμε ότι το 2013 -2014, υπήρχε, μικρό έστω, ενδιαφέρον, η δε τιμή στα χρηματιστήρια των δικαιωμάτων των ρύπων ήταν 7 ευρώ ο τόνος, ενώ σήμερα υπερβαίνουν τα διπλάσια.
Ας μη ξεχνάμε κάτι ακόμη. Όταν γίνονταν οι προσπάθειες πώλησης της «μικρής ΔΕΗ» και των εργοστασίων λιγνίτη, η Κομισιόν δεν είχε ακόμη αυστηροποιήσει τους κανόνες για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Άρα, θα μπορούσαν να πουληθούν πιο εύκολα, ενώ σήμερα κάτι τέτοιο δείχνει αδύνατο κι εν πολλοίς ασύμφορο για τους υποψήφιους επενδυτές, με ότι αυτό συνεπάγεται στην τελική προσφορά του διαγωνισμού.
Είναι και κάτι άλλο. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ, με τις πολιτικές της και την ακύρωση του σχεδίου Μανιάτη για την «μικρή ΔΕΗ», έχασε την ευκαιρία να δημιουργήσει μια δεύτερη καθετοποιημένη εταιρεία (όπως προβλεπόταν), που θα κατείχε το 30% των πελατών, των δανείων κι οφειλών της ΔΕΗ μα και των υπαλλήλων. Τι σήμαινε αυτό; Σήμαινε ότι ήδη θα ήταν στη αγορά ένας δεύτερος πάροχος –εκ των σπλάχνων της ΔΕΗ- που αναγκαστικά θα επωμιζόταν και τον ανταγωνισμό και τη μείωση των τιμολογίων (ήδη το πράττουν οι ιδιωτικές εταιρείες) αλλά και μέρος των χρεών από τους απλήρωτους λογαριασμούς. Ποια θα ήταν η διαφορά; Ότι η «μικρή ΔΕΗ» δεν θα ήταν δημόσιο κι οι υπάλληλοί της δεν θα ήταν δημόσιοι υπάλληλοι… Εκεί σκάλωσε ουσιαστικά η υπόθεση, με τους συνδικαλιστές να απειλούν θεούς και δαίμονες και τους κυβερνητικούς να… υποκλίνονται μπροστά τους…
Τώρα η κυβέρνηση τρέχει και δεν φτάνει.
Φυσικά, θα κάνει άλλη μια τρύπα στο νερό αφού δύσκολα θα εμφανιστεί ισχυρό ενδιαφέρον για την πώληση των εργοστασίων λιγνίτη στη Φλώρινα και στη Μεγαλόπολη. Ή αν υπάρξει, θα πωληθούν για ένα κομμάτι ξεροκόματο.
Αν , όμως, δεν υπάρξει επενδυτικό ενδιαφέρον για τον λιγνίτη, είναι σαφές ότι μοιραία η κυβέρνηση θα πάει στο επόμενο βήμα. Θα μπουν στο τραπέζι τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια… Και τότε όλα θα γίνουν αλλιώς.
Όπως έγιναν και στον διεφθαρμένο κι αντιπαραγωγικό ΟΤΕ που ιδιωτικοποιήθηκε και σήμερα αποτελεί εταιρεία κόσμημα, που συν τοις άλλοις δεν επιβαρύνει τον ελληνικό λαό.
Κι ένα τελευταίο. Τις τελευταίες ώρες, μετά τις επιθέσεις που δέχθηκε ο αρμόδιος υπουργός Γιώργος Σταθάκης από συνδικαλιστές της ΔΕΗ και βουλευτές του κόμματός του, η κυβέρνηση προσανατολίζεται να πάει το θέμα στις καλένδες και να δώσει την καυτή πατάτα στην ερχόμενη κυβέρνηση… Προφανώς για να ξαναβρεθούν, μετά, έξω από τα εργοστάσια και να ξανακάνουν …επανάσταση, ισχυριζόμενοι ότι εκείνοι αντιστάθηκαν…
Μα δεν αντιστάθηκαν. Ότι κάνουν τώρα τα έχουν ήδη υπογράψει στο μνημόνιό τους.
Κι αν δεν το κάνουν, πώς θα κλείσει η αξιολόγηση και θα πάμε σε… καθαρή έξοδο, όπως υπόσχονται;
Δύσκολοι καιροί για επαναστάτες και … νεοπρίγκιπες….
Που, ΚΑΙ σ’ αυτό το ζήτημα, εγκλημάτησαν τόσο εις βάρος της ΔΕΗ όσο και την εθνικής οικονομίας.
