Τα αφηγήματα είναι είδη του γραπτού λόγου. Σύντομα και περιεκτικά.
Πλέον το «αφήγημα» έγινε πολιτικός όρος και περιγράφει την «αλήθεια» που θέλει να επιβάλλει, συνήθως, η εξουσία.
Τον όρο όμως τον χρησιμοποιούν οι δημοσιογράφοι για να περιγράψουν την κάθε φορά πολιτική, την ιστορία που θέλει η κυβέρνηση, ή και τα κόμματα να πλασάρουν ως τη μόνη σωστή, αληθινή και πραγματική.
Έτσι ζούμε με αφηγήματα που πολύ συχνά, ειδικά από την κυβέρνηση αν τα ακούσεις νομίζεις ότι μιλάνε για μια άλλη χώρα, μια άλλη πραγματικότητα έναν άλλο πλανήτη που όλα πάνε καλά και όλοι είμαστε υπόχρεοι στον ηγέτη που τόσο μας φροντίζει και προσέχει μη και πάθουμε τίποτα.
Είμαστε η χώρα που τα επιδόματα και τα αφηγήματα βγάζουν κυβέρνηση και διατηρούν την εξουσία της …εξουσίας ακόμη κι όταν ο κόσμος μας καταρρέει σε μια επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ ή όταν ανοίξεις τον λογαριασμό του ρεύματος.
Το τελευταίο κυβερνητικό«αφήγημα» ήταν ότι στην πορεία μνήμης για τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου τα ΜΑΤ απάντησαν σε μολότοφ… (για το ξύλο και τα δακρυγόνα που άρχισαν να ρίχνουν Μπενάκη και Πανεπιστημίου το βράδυ του Σαββάτου)
Το αφήγημα το αφηγείται η εξουσία και μετά το παίρνουν αμάσητο καλοζωισμένα ΜΜΕ και δημοσιογράφοι, που το αφηγούνται ως διαπρύσιοι αφηγητές… και τότε γίνεται η κρατούσα άποψη.
Πώς λεμε την ιστορία τη γράφουν οι νικητές/ισχυροί; Ε το αυτό ισχύει και για τα αφηγήματα.
Λοιπόν το αφήγημα για το ξύλο και τα χημικά που άρχισαν να ρίχνουν τα ΜΑΤ μετά από τις μολότοφ των διαδηλωτών είναι ένα μεγάλο ψέμα. Ήμουν εκεί. Τα είδα με τα μάτια μου.
Οι βομβίδες κρότου λάμψης, τα χημικά από τα ψεκαστήρια των ΜΑΤ έφευγαν χωρίς να πέσει καμία μολότοφ. Άλλωστε πού είναι σχετικές φωτογραφίες; Πουθενά γιατί δεν υπήρχαν (τουλάχιστον εκεί στην αρχή των επεισοδίων) Και ξύλο. Τα παλικάρια της εξουσίας έριξαν πολύ ξύλο όπως μου είπαν παθόντες. Γιατί; Για να μάθουν πώς να το κάνουν, γιατί μπορούν, γιατί αυτές τις οδηγίες έχουν και αυτές τις εντολές εκτελούν.
Ευτυχώς εκτός από την ενσωματωμένη (στην κάθε εξουσία) δημοσιογραφία υπάρχουν και οι άλλοι δημοσιογράφοι, υπάρχουν οι πολίτες, οι αυτόπτες μάρτυρες που καταγράφουν με τα κινητά τους. Να και μια καλή χρήση των κινητών και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (όσο μας επιτρέπουν να μην ακολουθούμε την καθεστωτική αλήθεια…τους!)
Αυτό λοιπόν είναι ένα «αφήγημα». Υπάρχουν δεκάδες «αφηγήματα» για κάθε πτυχή του αβίωτου βίου μας προκειμένου να βγάλει λάδι (που κι αυτό είναι πανάκριβο) την κυβερνησάρα των αρίστων που δεν μπορεί να βγάλει 100 τροχονόμους να μην κάνουμε δυο ώρες να κινηθούμε σε διαδρομές του δεκάλεπτου και του μισάωρου.
Γιάννης Καφάτος
