Κάθομαι με δέος και παρακολουθώ τον συνταξιουχοκαυγά για τα αναδρομικά! Δίνουμε τόσα στους συνταξιούχους λέει η κυβέρνηση, όχι πρέπει να δώσετε πιο πολλά λέει ο Τσίπρας κι η αντιπολίτευση.
Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει σ’ αυτή τη χώρα. Την ώρα που οι νέοι που έχουν μεταπτυχιακά και διδακτορικά μοιράζουν σουβλάκια και καφέδες, την ώρα που περίπου τρία εκατομμύρια εργαζόμενοι (συμπεριλαμβανομένων των δημοσίων υπαλλήλων) συντηρούν όλους τους άλλους, εμείς ασχολούμαστε αποκλειστικά με τις συντάξεις και ενίοτε με τα επιδόματα!
Ρεκόρ Γκίνες! Η χώρα που θέλει να επιζήσει τη στιγμή που έχει τόσους εργαζόμενους όσους και συνταξιούχους.
Η φαυλότητα της δεκαετίας του ’80 ολημερίς κι ολονυκτίς μπροστά μας. Η κάλπικη αλλαγή του Παπανδρέου στη χώρα με στατιστικά ποσοστά χειρότερα κι από την Ουγκάντα! Κι οι επιμένοντες σε προσφυγές για …. συνταξιοδοτικά κεκτημένα που εξασφάλισαν ακόμη και στα 45 χρόνια τους είναι όλο και πιο συχνά στο προσκήνιο απ’ ότι ο νέος κι η νέα που δεν βρίσκουν δουλειά και ξενιτεύονται. Ανατριχιαστικό! Όπως το γεγονός ότι εταιρείες σαν την Ολυμπιακή ή άλλες μεγάλες κρατικές όπως ο ΟΤΕ ιδιωτικοποιήθηκαν με την προϋπόθεση ότι το Κράτος –όλοι εμείς- θα αναλάβει την συνταξιοδότησή του προσωπικού τους!!! Ανατριχιαστικό! Νοσηρό! Αντεθνικό! Άδικο!
Μια κοινωνία ολόκληρη, μα και κυβέρνηση κι αντιπολίτευση ασχολούνται με τις συντάξεις αντί την ανάπτυξη και την προοπτική. Ασχολούνται με το παρελθόν αντί το μέλλον.
Με την υποκρισία του Τσίπρα να κτυπά κόκκινο αφού ο ίδιος είχε κόψει τις συντάξεις, μετά είχε βάλει «φραγή» στην επιστροφή των αναδρομικών και τώρα παριστάνει τον Ρομπέν των Δασών! Αρρωστημένη κατάσταση!
Ας είμαστε ρεαλιστές και προ πάντων ειλικρινείς. Έτσι δεν πάμε πουθενά ως χώρα. Θέλουμε και τη συνταξούλες ψηλά, θέλουμε και τ’ αναδρομικά, και τα επιδοματάκια, μα θέλουμε κι ανάπτυξη μεγάλη αλλά και να κατατροπώσουμε τον Τούρκο! Πόθεν πώς;
Οι αριθμοί στην Οικονομία δεν λένε ποτέ ψέματα. Η πανδημία δεν ανοίγει μόνο λάκκους αλλά διαλύει και ζωές.
Όμως έχουμε κι ένα πλεονέκτημα. Η πραγματικότητα που λέει ότι η ελληνική οικονομία μπορεί να κάνει άλματα επειδή είναι ρηχή! Ναι μπορεί ν’ ακούγεται αντιφατικό αλλά είναι γεγονός.
Άρα; Τι κάνουμε; Πώς πορευόμαστε;
Όσο πορευόμαστε με το νου στις συντάξεις δεν κάνουμε τίποτα, Θα βράζουμε εσαεί στο ζουμί μας… ΜΟΝΟ μ’ ένα μεταρρυθμιστικό σχέδιο θα ξεκολλήσουμε! Μπορούμε;
Ναι, μ’ αυτή την κυβέρνηση μπορούμε. Για ν’ ακριβολογούμε μπορούμε με τον συγκεκριμένο πρωθυπουργό.
Ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να κάνει την Ελλάδα βιομηχανική δύναμη. Κανείς δεν το μπορεί. Μπορεί όμως να στηρίξει ότι υπάρχει όρθιο. Την όποια βιομηχανία και τον τουρισμό με αύξηση του επιπέδου των υπηρεσιών του. Ή άλλες μεταρρυθμίσεις.
Ποιοι θα τα κάνουν αυτά; Όταν υπάρχουν υπουργοί με παλαιοκομματικές λογικές που έχουν το νου τους στις παροχές και στις συνταξούλες; Κι όταν ο Μητσοτάκης καταλαβαίνει από Οικονομία περισσότερο από όλους τους υπουργούς του μαζί;
Μόνος του θα προχωρά; Η κυβέρνηση δεν είναι ρόλος του ενός. Κι όποιος δεν μπορεί μένει στην άκρη… Για να δοκιμάσουν κι άλλοι που σίγουρα αντιλαμβάνονται καλύτερα τι σημαίνει μια απαιτητική μεταρρυθμιστική φιλελεύθερη ατζέντα με κοινωνικό πρόσημο.
Ανασχηματισμός έρχεται άλλωστε…
