Έχουμε αναφερθεί επανειλημμένως στην ευθύνη όλων των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για την εικόνα που παρουσιάζει το κόμμα τους. Από τον Φάμελο που αρκείται να το «παίζει» αρχηγός στη Βουλή με λόγο της δεκαετίας του εβδομήντα (’70) ως τον σιωπηλό ορεσίβιο Πολάκη και τη φιλόδοξη Γεροβασίλη. Από τον αναμένοντα να πέσει το …ώριμο φρούτο Παππά, μέχρι τον Αλέξη Τσίπρα που ανακάλυψε το… φρούτο και το στήριξε για να διαλύσει ότι ήταν όρθιο, ώστε να εμφανιστεί πάλι ως μεσσίας! Εξ ου και έχει προσεταιριστεί τον μοιραίο Γιώργο Παπανδρέου, για να … φτιάξουν την Κεντροαριστερά. Χωρίς Κασσελάκη, Ανδρουλάκη και πολλούς άλλους… Συνύπαρξη εγγυημένης αποτυχίας.
Ο Κασσελάκης όμως, παίζει μπαλίτσα μόνος του. Τώρα που «τρούπωσε» ας τον κουνήσουν. Νοίκιασε κι ένα λεωφορείο, έβαλε τη φωτογραφία του χωρίς το σήμα του ΣΥΡΙΖΑ και κάνει σουλάτσα ανά την Ελλάδα, εκτοξεύοντας ασυναρτησίες… Την ίδια στιγμή, κυλιέται στα πατώματα και φωτογραφίζεται με σκυλιά, ανεβαίνει σε αναπηρικά αμαξίδια και παίζει μπάσκετ, είναι καθημερινά στις κουτσμπολίστικες εκπομπές της τηλεόρασης, δείχνει περιχαρής το Κολωνακιώτικό σπίτι που αγόρασε με σχεδόν 2 εκ. ευρώ, ενώ δεν παραλείπει να τρέχει στις μπουζουκερί και δη σ’ αυτές που διαθέτουν …σουίτες! Το λες και πολιτική ξετσιπωσιά…. Όπως αυτή που ξεστόμισε για υπουργούς… που «σκοτώνουν παιδιά».
Είτε αρέσει λοιπόν στους βολεμένους «Φαμελοπαππάδες» είτε όχι, ο Κασσελάκης έχει μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα ριάλιτι που οι αντιφάσεις σχηματίζουν κόμπο που τον πνίγει. Μαζί με τα ρετάλια του νεοκαραμανλισμού, ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε μονοπρόσωπο κόμμα, σαν της Ζωής και του Βαρουφάκη. Κόμμα που έφτασε στο σημείο να συντρίβεται στις εκλογές των μηχανικών και να μην έχει συνδυασμό στις χθεσινές φοιτητικές εκλογές, 28 ημέρες πριν τις ευρωεκλογές!
Είτε αρέσει λοιπόν στους «Γιαννουλοκαραμέρους» είτε όχι, ο Κασσελάκης τους έχει καταπιεί. Τους έχει τελειώσει κι εκείνοι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν.Βγαίνουν στα κανάλια και ψελλίζουν το …τίποτα.
Μιλάμε για θέαμα αλλά χαμηλής αισθητικής. Μιλάμε για κατάντια της Αριστεράς…
Πάρε ότι θέλεις παλιατζή, από ένα κόμμα που δεν ζει…
Μιλάμε για το τέλος που αξίζει στην παρακμιακή ουτοπία της Αριστεράς…. Ήταν δίκαιο και καθημερινά γίνεται πράξη. Ακόμη κι αν αλλάξει όνομα όπως σχεδιάζεται…
