Το 2015, μόλις ανήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, η Μελόνι έστειλε μήνυμα στον Αλέξη Τσίπρα και του ευχήθηκε …καλή τύχη. Η Μελόνι ήταν μια γυναίκα από τα σπλάχνα του φασιστικού κόμματος Ιταλίας, που ουσιαστικά έλεγε κι εκείνη για … ελεύθερη Ευρώπη για επαναστάσεις και λοιπά παρόμοια γραφικά.
Ουδείς τότε από τον ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε τις ευχές της. Ουδείς τις έστειλε πίσω ως μη αποδεκτές ή ως απαράδεκτες. Ουδείς ανέφερε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σχέση με την Μελόνι και ό,τι εκφράζει, πιστοί όλοι στο δόγμα ότι ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου… Άλλωστε αυτό ειπώθηκε στον δεύτερο Κινεζικό-Ιαπωνικό πόλεμο, με την ανίερη συμμαχία ανάμεσα σε Κινέζους κομμουνιστές και εθνικιστές.
Σήμερα λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ εξανίσταται που οι Ιταλοί ψήφισαν την Ακροδεξιά Μελόνι. Η «Αυγή» εκφράζει προβληματισμούς για την άνοδο της Ακροδεξιάς, το ίδιο και το ένα μετά το άλλο τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς αιδώ επιχειρούν να εργαλειοποιήσουν τη νίκη Μελόνι και να την παραλληλίσουν με τα καθ’ ημάς.
Προσέξτε: Κάλεσαν μέχρι και τον γνωστό Μαρατζίδη στο κομματικό ραδιόφωνό τους, ο οποίος και με αφορμή τη Μελόνι ανέφερε ότι … η ελληνική κυβέρνηση είναι… «μετα-δημοκρατία με μαφιοκρατικά χαρακτηριστικά»!
Προσέξτε κι αυτό: Η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει ότι «οι προοδευτικές δυνάμεις να βγάλουν χρήσιμα συμπεράσματα από την γειτονική Ιταλία, προκειμένου ο ακροδεξιός λαϊκισμός των δυνάμεων που πορεύτηκαν χέρι-χέρι στα συλλαλητήρια ενάντια στη συμφωνία των Πρεσπών, να μην αποτελέσουν εναλλακτική λύση διακυβέρνησης μετά τις επόμενες εκλογές στη χώρα μας».
Μπορούμε να γελάσουμε. Οι άνθρωποι ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν και όλα τα σφάζουν και τα μαχαιρώνουν συμφώνως με τα στενά κομματικά τους συμφέροντα. Για μια ακόμη φορά χαρακτηρίζουν ακροδεξιούς και νεοφασίστες όσους πατριώτες αντέδρασαν στην παραχώρηση εθνότητας και γλώσσας στους Σκοπιανούς και μαλώνουν τους Ιταλούς Αριστερούς που δεν συνασπίστηκαν για να νικήσουν την Ακροδεξιά Μελόνι.
Σοβαρά τώρα;
Όσο σοβαρό είναι και το άλλο που είπε ο Μαρατζίδης, ότι δηλαδή, «το πρόβλημα δεν είναι μη γίνουμε Ιταλία, αλλά μην γίνει Ιταλία σαν εμάς»…
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, ας μην απορούν που δεν μπορούν να συγκινήσουν και προσελκύσουν κανέναν. Οι αναλύσεις, οι προσεγγίσεις και οι προτεραιότητές τους μοιάζουν με αντίστοιχες περιθωριακών γκρουπούσκουλων, ενώ το θράσος και η υποκρισία τους περισσεύουν…
