Με ότι καταπιάνονται τα κάνουν μούσκεμα. Όποιο αφήγημα αρχίζουν να πουλάνε στο πόπολο, στο τέλος τους γυρίζει μπούμερανγκ…
Τα λέμε και τα γράφουμε σχεδόν καθημερινώς.
Έπιασαν ως αφήγημα το χρέος κι αντί να κάνουν ότι κάνουν (αν μπορούν να κάνουν) με σύνεση και μεθοδικότητα, σήκωσαν ένα μπαϊράκι και το περιέφεραν ως επαναστατικό λάβαρο. Ήθελαν να «πάρουν» το χρέος και τα έβαλαν με το ΔΝΤ, τον μόνο οργανισμό που έχει την ίδια άποψη μ’ εμάς! Βρίζουν τον έναν, τα βάζουν με το άλλον, μονίμως εφευρίσκουν εχθρούς, δαίμονες και τέρατα.
Τα ίδια και στο εσωτερικό. Διχάζουν την κοινωνία, την εμποτίζουν με μίσος εναντίον όσων –κατά την άποψή τους – δεν είναι μαζί τους…
Και τώρα, τώρα που βρίσκονται πάλι μπροστά στα αδιέξοδα που ο ίδιος ο Τσίπρας κι οι συν αυτώ δημιούργησαν, αναζητούν εθνική συνεννόηση και συναίνεση!
Βγήκε ο λαγός του Τσίπρα, ο Παπαδημούλης και ζήτησε συμβούλιο πολιτικών αρχηγών..
Ποιοι; Οι άνθρωποι που προκάλεσαν εκλογές με αφορμή μια συναινετική διαδικασία όπως είναι η εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας.
Είναι να τρελαίνεται κανείς.
Ζητούν συναίνεση αυτοί που αποκαλούσαν μέχρι προχθές τους αντιπάλους τους «τρόικα εσωτερικού» ή «γερμανοτσολιάδες»…
Ζητούν συναίνεση όπως έκαναν το καλοκαίρι του 2015, όταν την έλαβαν για να σωθεί η χώρα. Κι ύστερα, μόλις ο Τσίπρας σταθεροποίησε τη θέση του, προκήρυξε εκλογές!
Ποιος μπορεί να εμπιστευθεί και πάλι τον Τσίπρα; Ο οποίος εννοεί τη συναίνεση με τη φράση «ή εμείς ή αυτοί»; Και θέλει να καταστήσει όλους τους άλλους συνένοχους των αδιεξόδων που ο ίδιος δημιούργησε;
Ναι, η συναίνεση είναι ιδεατό χαρακτηριστικό της δημοκρατίας και της ίδιας της ζωής.
Μα γι αυτήν χρειάζονται τουλάχιστον δυο ισοβαρείς οργανισμοί.
Κι αν υποθέσουμε ότι ο Τσίπρας είναι η μια πλευρά, δεν είναι φερέγγυος κι έχει εξαντλήσει κάθε όριο αξιοπιστίας και «καυσίμου». Ο ίδιος, οι υπουργοί κι οι βουλευτές του απλώς απολαμβάνουν τα επταχίλιαρα της βουλευτικής αποζημίωσης μηνιαίως κι ουδέν άλλο πράττουν.
Άρα, συναίνεση γίνεται ΜΟΝΟ με εκλογές κι άλλη κυβέρνηση.
Και τότε, αφού τώρα τη ζητά ο Αλέξης Τσίπρας, ασφαλώς θα την προσφέρει στην επόμενη κυβέρνηση, για να προχωρήσει εκείνη χωρίς ιδεοληψίες, αυταπάτες και καθυστερήσεις.
Εκλογές λοιπόν. Και συναίνεση αμέσως μετά.
Αυτές είναι οι επιλογές του πρωθυπουργού.
Και μάλιστα από τη θέση του ανίσχυρου στην οποία έχει περιέλθει, είτε από την ανικανότητα της «Πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνησής του είτε από το double score δημοσκοπικό προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας.
Φυσικά υπάρχει κι άλλη λύση αλλά αυτή παραπέμπει σε ταραγμένες περιόδους της ιστορίας… Και καλό είναι να πάψουν να τη σκέφτονται…
