Απόψε το βράδυ, στις ΗΠΑ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θ συναντηθεί με τον πιο αλλοπρόσαλλο πρόεδρο που είχε ποτέ η εκ δυσμών υπερδύναμη. Το πόσο απρόβλεπτος και αλλοπρόσαλλος είναι ο Αμερικανός πρόεδρος καταδείχθηκε για μια ακόμη φορά από την εξόντωση του Ιρανού στρατηγού. Όχι στο Ιράν μα στο Ιράκ και στην Βαγδάτη. Εκ τούτου αλλά και πολλών άλλων δεδομένων, καθιστά την αποστολή του Έλληνα πρωθυπουργού ως την πιο δύσκολη για να πείσει τον Τραμπ να βάλει φρένο στον φίλο και συνεταίρο του Ερντογάν.
Ο Τράμπ είναι αυτός που έλυσε τα χέρια του Ερντογάν για να βάλει φωτιά στην Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο. Εκείνος του έδωσε το «πράσινο φως» για να εισβάλει στην Συρία, Ο Τράμπ είναι εκείνος που συντηρεί την χαοτική κατάσταση στο Ιράν. Υπενθυμίζω ότι αυτός ο μέγιστος λαϊκιστής ηγέτης των ΗΠΑ εξελέγη με κεντρικό σύνθημα «δεν έχουμε καμία δουλειά στο Ιράκ» και «να περιοριστούν οι πολεμικές δαπάνες»! Τώρα λοιπόν, ετοιμάζεται να ξαναστείλει εκεί χιλιάδες στρατού, έχει δημιουργήσει υπόκωφη αναταραχή στην ΕΕ (ακόμη και στον συνοδοιπόρο του Βρετανό Τζόνσον), ανησυχία σε όλη την υφήλιο, ενώ ήδη εγκατέλειψε στο έλεος του Ερντογάν τους Κούρδους. Κι όχι μόνο αυτά. Στήριξε με νύχια και με δόντια την Τουρκία στο ζήτημα των F-35 αλλά και στο φλέγον ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων! Κι αν δεν ήταν το Κογκρέσο να τον σταματήσει, θα είχε δώσει στους Τούρκους τα F-35 αλλά και θα είχε σταματήσει την αναγνώριση της αιματηρής Γενοκτονίας.
Αυτό είναι το σκηνικό πέριξ του Τραμπ. Μπορεί το Στέιτ Ντιπάρτμεντ κι ο εδώ Αμερικανός πρέσβης να έχουν εκφραστεί μεγαλοφώνως υπέρ της Ελλάδος και της προάσπισης του διεθνούς δικαίου, αλλά ο Τραμπ επισήμως δείχνει να κινείται στην ζώνη της ουδετερότητας. Κάτι, δηλαδή, που ουσιαστικά κι υπογείως στηρίζει αν όχι ενισχύει τον Ερντογάν.
Πρέπει να πούμε κι αυτό: Σε όλα τα ΜΜΕ του πλανήτη δημοσιεύματα αναφέρουν ότι οι γαμπροί Τραμπ και Ερντογάν διαθέτουν κοινές εταιρείες κερδοφόρων επιχειρήσεων και προβαίνουν σε παραγωγικές … business. Δεν έχει διαψευστεί ποτέ παρά τις επίμονες ερωτήσεις κι αναφορές.
Προσέξτε: Η Ελλάδα έχει ένα ισχυρό πλεονέκτημα προς συζήτηση. Πέραν του ότι αποτελεί παράγοντα σταθερότητας σε όλη την περιοχή, η παρουσία του αμερικανικού πετρελαϊκού κολοσσού της Exxon Mobil στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Κύπρο στο Ισραήλ και τώρα στην Ελλάδα, προσφέρει ένα ακόμη κίνητρο στην αμερικανική διπλωματία για επιδίωξη εκτόνωσης των εντάσεων.
Προσέξτε: Το ενδεχόμενο ανάφλεξης στην Λιβύη, θα θέσει σε κίνδυνο την σταθερότητα στη Βόρεια Αφρική, θα υπονομεύσει το καθεστώς Αλ Σίσι στην Αίγυπτο αλλά και την ομαλή τροφοδοσία της Ευρώπης με Λιβυκό πετρέλαιο. Ο ευαίσθητος ρόλος της Λιβύης αφορά όμως και την Κεντρική Αφρική, καθώς θα δώσει την ευκαιρία στην αναζωογόνηση του ISIS που ακόμη παραμένει ενεργό στην Αφρική. Αυτά αποτελούν δικά μας επιχειρήματα. Στα οποία συμπεριλαμβάνονται και τα μνημόνια ανάμεσα σε Τουρκία και Λιβύη. Τα οποία, εκτός του ότι είναι παράνομα κι ασύμβατα με το διεθνές δίκαιο, έχουν αποδοκιμαστεί από όλες τις χώρες της περιοχής και φυσικά από κομβικούς συμμάχους των ΗΠΑ, την Αίγυπτο ,το Ισραήλ και την Σαουδική Αραβία.
Ακούστε: Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς μέσα στην μεγάλη εικόνα της ελληνοτουρκικής κρίσης, θα είναι επιτυχία της Ελλάδας και του Κυριάκου η αποτροπή των ΗΠΑ στην Τουρκία να μη βγάλει ερευνητικά σκάφη ή γεωτρύπανο στο Αιγαίο ή και στο Λιβυκό πέλαγος κάτω από την Κρήτη. Αλλιώς αν αμφισβητηθούν τα δικαιώματά μας θα φτάσουμε σε «καυτό» επεισόδιο… Ότι κι αν αυτό σημαίνει…
Ερώτηση: Μπορεί ο Τράμπ να μαζέψει τον Ερντογάν; Σαφώς και μπορεί. Το έχει ήδη κάνει ο Κλίντον με την Τσιλέρ, στα 1996, στα Ίμια.
Ερώτηση: Μπορεί ο Κυριάκος ν’ αλλάξει το τοπίο; Πάρα, πάρα, πάρα, πάρα δύσκολο. Παρ’ ότι Ισραήλ κι ομογενείς πιέζουν τον Τραμπ και παρ’ ότι διαθέτει και θα καταθέσει πολλά επιχειρήματα.
Η ουσία είναι μπορεί να ακούσουμε και να μάθουμε κάποια σημαντικά πράγματα (από επενδύσεις ή αγορές αεροπλάνων κλπ) αλλά ίσως αυτά να μην αρκούν μπροστά στα μέγιστα ελληνοτουρκικά ζητήματα. Κι οπωσδήποτε πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι… Αν αυτό γεμίσει θα έχουμε όφελος…
