Οι περισσότεροι έχουμε μαζέψει έστω ένα κοχύλι περπατώντας στην αμμουδιά, ως ανάμνηση των θερινών διακοπών μας. Για κάποιους όμως, η συλλογή κοχυλιών δεν είναι απλά και μόνο αναμνήσεις ανέμελων στιγμών, αλλά ένα ιδιαίτερο χόμπι. Ένα χόμπι που δεν είναι τόσο διαδεδομένο στην Ελλάδα, όσο σε άλλες χώρες.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί ο αριθμός των συλλεκτών κοχυλιών, γεγονός που επιβεβαιώνει, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού/Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, «Πρακτορείο 104,9 FM», ο Γιώργος Μπάζιος, κάτοχος μιας από τις μεγαλύτερές συλλογές κοχυλιών στη χώρα μας, η οποία περιλαμβάνει ένα από τα δέκα πιο σπάνια κοχύλια στη Μεσόγειο. Όπως εξηγεί ο κ.Μπάζιος, οι επιπλέον βόλτες στις παραλίες, ως αποτέλεσμα των περιοριστικών μέτρων που ίσχυσαν λόγω κορονοϊού, έφεραν περισσότερους ανθρώπους πιο κοντά στο θαυμαστό κόσμο των κοχυλιών.
«Είναι μια διαδικασία που σε φέρνει σε επαφή με τη φύση, σου δίνει τη δυνατότητα να αντιληφθείς πόσο μεγάλη είναι η βιοποικιλότητα των οικοσυστημάτων μας. Η συλλογή γίνεται είτε με τον απλούστερο τρόπο, δηλαδή περπατώντας στην παραλία, όπου βρίσκεις ό,τι έχει βγάλει το κύμα είτε -σε πιο προχωρημένη φάση- βρίσκοντας υλικό από επαγγελματίες αλιείς, το οποίο ελέγχεις μακροσκοπικά.
Οι ακόμη πιο προχωρημένοι μελετούν είδη που δεν φαίνονται με γυμνό μάτι, είναι μεγέθους μόνο λίγων χιλιοστών, τα οποία εντοπίζουν με ειδικά όργανα και τα φωτογραφίζουν και κάπως έτσι ξεκινά μια συζήτηση ωρών και με άλλους συλλέκτες» σημειώνει ο κ. Μπάζιος. Οι συλλέκτες κοχυλιών δηλώνουν λάτρεις της φύσης και για αυτό συγκεντρώνουν, όπως λένε, αποκλειστικά νεκρά άδεια όστρακα, καθώς δεν υπάρχει κανένας λόγος να μαζέψει κάποιος ένα ζωντανό οργανισμό.
1350 είδη κοχυλιών στη Μεσόγειο, μεγάλο ενδιαφέρον για τα ενδημικά όστρακα στην Ελλάδα
«Στη Μεσόγειο υπάρχουν περίπου 1350 είδη κοχυλιών, κυρίως μικρά σε μέγεθος, που μοιάζουν πολύ μεταξύ τους. Για να βρει κάποιος τις διαφορές τους απαιτούνται γνώσεις, κάτι δύσκολο για το κοινό, ωστόσο υπάρχουν άρθρα που δημοσιεύουν υδροβιολόγοι, όπου αναφέρονται με λεπτομέρειες στα χαρακτηριστικά τους. Φυσικά, απαιτείται να κατέχεις ένα ειδικό λεξιλόγιο για να διαβάσεις το κείμενο, κάτι βατό για εμάς που έχουμε μια εμπειρία. Ωστόσο υπάρχουν είδη που δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε εύκολα, γιατί το ίδιο όστρακο σε διαφορετική θάλασσα έχει άλλα χαρακτηριστικά» συμπληρώνει.
Το χόμπι «συλλέκτης κοχυλιών» δεν έχει ηλικία. Ασχολούνται γυναίκες και άνδρες, μικροί και μεγάλοι, από 13 έως 85 ετών. Ένας 85χρονος μάλιστα, μάζεψε το πρώτο του κοχύλι στα παιδικά του χρόνια, στις πρώτες διακοπές του, και έκλεισε πρόσφατα οκτώ δεκαετίες ενασχόλησης με τα κοχύλια.
Στην Ελλάδα έχουμε, όπως λένε οι ειδικοί, ενδημικά όστρακα, δηλαδή τα συγκεκριμένα υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα και πουθενά αλλού. ‘Ετσι, είναι μεγάλο το ενδιαφέρον των ανθρώπων που ασχολούνται όχι μόνο ως χόμπι αλλά και επιστημονικά με τα κοχύλια της θάλασσας και των ελληνικών ακτών. Οι ομάδες στο Facebook είναι ιδιαίτερα ενεργές και γίνονται μέχρι και ανταλλαγές κοχυλιών με συλλέκτες άλλων χωρών, ακόμη και στην άλλη άκρη της Γης.
«Πλέον, τα δικά μου κοχύλια δεν τα μετρώ. Είναι κάποιες χιλιάδες και έχω και την τύχη να έχω στη συλλογή μου το σπανιότερο είδος της Μεσογείου, το Heliacus jeffreysianus. Είναι ένα είδος που ζει σε βάθος 80 μέτρων, έχουν βρεθεί περίπου 10 άτομα- οργανισμοί από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα. Το πρώτο ανακαλύφθηκε το 1867 από τον βιολόγο που του έδωσε και το όνομα του. Από τότε έχουν βρεθεί γύρω στα δέκα και ένα από αυτά είναι στην κατοχή μου» δηλώνει με περηφάνεια ο κ. Μπάζιος.
Σε λίγες ημέρες, όπως σημειώνει ο συλλέκτης, θα κυκλοφορήσει η δεύτερη έκδοση ενός δίγλωσσου βιβλίου, με τίτλο «Τα κοχύλια της Ελλάδας/ The Sea Shells of Greece, με αντικείμενο τα κοχύλια των ελληνικών θαλασσών. Τη συγγραφή του βιβλίου ολοκλήρωσε μετά από αρκετά χρόνια προσπάθειας και μελέτης ο Θεσσαλονικιός Δρ Θανάσης Μανούσης. Το βιβλίο περιέχει φωτογραφίες και στοιχεία για τη βιολογία περισσότερων από 1.200 είδη κοχυλιών, που συναντούμε στις θάλασσές μας.
ΑΠΕ-ΜΠΕ / Αναστασία Τελιανίδου
