Τα καμπανάκια της ανησυχίας πρέπει να χτυπάνε δυνατά στα αυτιά των στελεχών της ΝΔ. Το κόμμα δείχνει να «ταβάνωσε» από πλευράς δημοφιλίας στις δημοσκοπήσεις, ενώ υπάρχουν και ενδείξεις κάποιας ανεπαίσθητης κάμψης μαζί με ελαφρά άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ.
Γράφει ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος
Το γιατί συμβαίνει αυτό, όταν η κοινωνία βρίσκεται στο μάτι ενός κυκλώνα οικονομικής καταστροφής και σε κλίμα έντονης κυβερνητικής απαξίωσης, δεν είναι πολύ δύσκολο να εντοπισθεί. Οφείλεται κατά κύριο λόγο στον μαλθακό πολιτικό της λόγο, ένα λόγο δηλαδή δίχως γωνίες μήπως και δυσαρεστηθεί κάποιος, και στην αδυναμία διατύπωσης στιβαρής πολιτικής. στρατηγικής.
Αιχμηρός πολιτικός λόγος
Και εξηγούμαι. Στην πολιτική η απήχηση σου δεν εξαρτάται μόνο από τον ενθουσιασμό των φίλων σου. Αλλά και από τις αντιδράσεις των αντιπάλων σου. Οι φίλοι σου είναι λογικά, εκτός βλακωδών η άγαρμπων χειρισμών, κατά βάση μαζί σου. Οι αντίπαλοί σου όμως, με τις επιθέσεις τους, επικοινωνούν τις απόψεις σου εκεί που δεν φθάνει ο δικός σου πολίτικος λόγος. Δηλαδή στα αυτιά των εχθρών σου.
Αυτό έχει δυο πιθανές συνέπειες. Μαθαίνουν τις θέσεις σου εκείνοι που τελείως τις αγνοούν. Και ανάμεσά τους μπορεί να υπάρχουν πολλοί που δεν ικανοποιούνται πλέον από αυτά που ακούνε από τους δικούς τους. Και έτσι ανοίγουν ευκαιρίες και πιθανές προοπτικές. Και κάτι σοβαρότερο όμως. Οι αντίπαλοί σου έχουν κι άλλους εχθρούς. Που και εκείνοι δεν μαθαίνουν τις θέσεις σου. Τις πληροφορούνται όμως τώρα από τους αντίπαλους σου. Και δυνητικά μπορεί να γίνουν δικοί σου φίλοι.
Συν (;) και μείον από χειρισμό αναβάθμισης των F-16
Ο αιχμηρός λοιπόν πολίτικος λόγος μόνο κέρδος μπορεί να φέρει. Φτάνει να μην κινείται σε όρια μακριά ή αντίθετα από τις βασικές δικές σου πατροπαράδοτες τοποθετήσεις. Κλασσικό παράδειγμα η τελευταία γκέλα της ΝΔ με τις δηλώσεις Κύρτσου για την αναβάθμιση των F-16. Ο Κύρτσος χτύπησε στην καρδιά μιας ορθόδοξης αντιπολιτευτικής τακτικής. Σε μια χώρα χρεοκοπημένη, που ζει εκλιπαρώντας για δανεικά τους δύστροπους επόπτες της οικονομίας της, είναι παράλογο να επιβάλεις συνέχεια φόρους και να ξοδεύεις αναπάντεχα κάποια δισ. για στρατιωτικές δαπάνες. Όσο κι αν χρειάζονται. Εξ άλλου η ανάγκη αυτή δεν είναι κάτι καινούργιο.
Η άποψη αυτή θα είχε λογικά τα εξής συνεπακόλουθα. Αντεπίθεση της κυβέρνησης στη λογική της «περιφρόνησης» των αναγκών της εθνικής άμυνας. Που στους οπαδούς της όμως, που μπορεί και να μην είχαν ακούσει την ερώτηση Κύρτσου, δεν θα ηχούσε και τόσο θετικά. Όσο για την αντιπέρα όχθη, των δεξιών ανησυχούντων για το επίπεδο της άμυνας, θα αντιπάλευε με την παλαιότητα του θέματος, (από πότε μιλάμε για αναβάθμιση) και με την απελπισία των φορολογικών επιδρομών, της οικονομικής καχεξίας και της συνακόλουθης δυστυχίας. Προς τα που, λέτε, θα βάραινε το ζύγι;
Ανεξάρτητα από την ατακτεί οπισθοχώρηση Κύρτσου, οι εντυπώσεις υπήρξαν αρνητικές για τη ΝΔ. Ακούσθηκαν και σχόλια για πιέσεις εξωθερμικών παραγόντων. Άλλο ένα μείον, στο σύνολο των χειρισμών! Στρογγυλός λόγος, ανεπαίσθητες πολίτικες διεμβολίσεις, τελικά ζημιά και αδιαφορία της κοινής γνώμης.
Ζήτημα στρατηγικής
Υπάρχει όμως και ζήτημα κεντρικής στρατηγικής. Πέραν της νίκης στις εκλογές σε τι στοχεύει η παράταξη; Με τα Μητρώα Στελεχών και τα θεματικά Προσυνέδρια τεχνοκρατικών προσανατολισμών δεν συγκινείται η κοινωνία. Σε τι μελλοντική πραγματικότητα στοχεύει η Αντιπολίτευση; Με τι κίνητρο θα ξεσηκωθεί ο κόσμος για να δώσει την πολυπόθητη πλειοψηφία; Λόγω στελεχών με πλούσια βιογραφικά και επισκέψεων του Προέδρου σε καινοτόμες νέες επιχειρηματικές προσπάθειες; Το πιστεύει ειλικρινά κάνεις αυτό; Πότε κλήθηκε ο κόσμος της παράταξης σε κάποια κίνηση διαμαρτυρίας ή επίδειξη ισχύος; Με τα στελέχη της επικεφαλής. Μήπως στα δικαστήρια για ενίσχυση του καθ. Συρίγου; Μήπως σε πορεία μέσα από τα Εξάρχεια για κατάλυση του Άβατου; Μήπως έξω από το Υπ. Οικονομικών για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και τόσα άλλα…
Η ατζέντα των εξελίξεων χάνεται συνεχώς κάτω από τα ποδιά της ΝΔ. Όταν φορτώνεται η κοινή γνώμη από δυσαρέσκεια λόγω φορών και γενικότερης οικονομικής δυσπραγίας η κυβέρνηση προβάλει το θέμα των διεμφυλικών. «Είσαστε άθεοι» , υπήρξε η κορύφωση της πολιτικής επίθεσης της ΝΔ, που ξέχασε τα ζητήματα που πραγματικά ταλανίζουν την κοινωνία. Και βοήθησε την κυβέρνηση ενισχύοντας τα αριστερά αντανακλαστικά μιας κοινής γνώμης μαθημένης να ποδηγετείται από ταγούς, υποτίθεται, αριστερών/ «προοδευτικών» προδιαγραφών.
Τι κέρδισε και τι έχασε από την εμπλοκή στην αντιπαράθεση η αντιπολίτευση; Δεν χρειάζεται παραπέρα ανάλυση το σχετικό ζήτημα! «Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει» υποστηρίζει μια παροιμία. Ποια υπήρξε ακριβώς στο σημείο αυτό η πολιτική στρατηγική; Και έπονται και άλλα, όπως δείχνουν τα πράγματα. Η ευθανασία, η φαρμακευτική κάνναβης, το κάψιμο των νεκρών!! Θα ακολουθήσει πειθήνια η αντιπολίτευση την κυβερνητική εφευρετική ατζέντα; Ποια είναι ακριβώς η δική της στόχευση;
Κυβερνητική επιδίωξη
Που το πάει η κυβέρνηση φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού. Σταδιακή ρήξη με δανειστές πάνω σε φιλολαϊκές η εθνικιστικές επιλογές. Από Ιανουάριο στοχεύει να μοιράζει χιλιάρικα σε πάνω από ένα εκατ. πολίτες και να ξοδεύει για την αεροπορία (αναβάθμιση) ώστε να «συντρίψει» την Τουρκική, υποτίθεται, απειλή. Δίχως προσυνεννόηση με δανειστές. Που προφανέστατα θα αντιδράσουν. Οι «κακοί ξένοι» λοιπόν θα υπονομεύουν τις φιλολαϊκές κυβερνητικές προσπάθειες και αφήνουν τη χώρα εκτεθειμένη στη Τουρκική απειλή. Ταυτόχρονα αρχίσαμε να δεχόμαστε επιστροφές μεταναστών. Που και πάλι οι κακοί ξένοι θα φταίνε που μας τους φορτώνουν, μια και κάνεις δεν αντέδρασε όταν δεχθήκαμε την σχετική απόφαση. Εξ άλλου και ο αρμόδιος Επίτροπος από τη ΝΔ προέρχεται.
Σ’ αυτό το κλίμα η κυβέρνηση θα κινηθεί για εκλογές, πιθανότατα για την Άνοιξη. Με τη ΝΔ μουδιασμένη, δίχως στόχευση, ατζέντα δική της και στρατηγική. Η ανεργία, οι φόροι, η ανομία των μπαχαλάκηδων και των ακτιβιστών/ συλλογικοτήτων και οι χιλιάδες βέβαια μετανάστες – σχεδόν όλα κυβερνητικά επιτεύγματα – θα γίνει προσπάθεια να χωθούν στο περιθώριο. Κι αν κάπως η αντιπολίτευση προσπαθήσει να κινηθεί, έχει η κυβέρνηση όπλα (κάψιμο νεκρών, κάνναβης, ευθανασία κ.α.) για να ερεθίσει την εκκλησιά και τα απερίσκεπτα αντανακλαστικά του Τύπου η των στελεχών της.
Τι θα γίνει; Θα μείνουμε κολλημένοι σαν χώρα στα ίδια, έτοιμοι να υποστούμε πιθανή κυβερνητική ανάκαμψη που θα οδηγήσει σε εκλογές ντέρμπυ με σίγουρο αποτέλεσμα μη αυτοδυναμίας; Η θα αποφασίσει η Αντιπολίτευση να υιοθετήσει δική της πολιτική ατζέντα που θα υπακούει σε συγκροτημένη στρατηγική δίχως παρακάμψεις, διαρροές και πισωγυρίσματα; Λαμβάνοντας πάντα υπ’ όψην πως τον Αύγουστο τελειώνει η προστασία των Μνημονίων, οι αγορές μας έχουν γυρισμένη την πλάτη και πλέον η Ευρώπη – μετρά τις τελευταίες εκλογές – δεν καίγεται να μας ρίχνει σωσίβια!
Η αισιοδοξία είναι το ζητούμενο…
