Η Ανάσταση του Χριστού μας κάνει, για ακόμα μια φορά, κοινωνούς της «καινής κτίσης», μιας νέας ζωής που το σκοτάδι και ο θάνατος διαλύονται μπροστά στο μεγαλείο της θυσίας του Θεανθρώπου. Οι αβεβαιότητες και οι δοκιμασίες ισοπεδώνονται από το φως της ελπίδας και της προοπτικής της άλλης ζωής, της «βιωτής και της αιωνίου».
Μετά από σχεδόν δύο χρόνια που γιορτάζαμε τη μεγαλύτερη γιορτή της αγάπης «κεκλεισμένων των θυρών» και που έμοιαζαν ως μια μακρόσυρτη Μεγάλη Εβδομάδα, η διαδρομή προς το φως της αναστάσιμης εμπειρίας ταυτίζεται με την ελπίδα και την αστείρευτη επιθυμία μας για την ανάκτηση της καθημερινότητάς μας. Ταυτίζεται επίσης, με την προσπάθεια μας να υπερνικήσουμε τα εμπόδια και τις δοκιμασίες από τις οποίες όλοι μας, αλλά και συλλογικά ως έθνος, διερχόμαστε καθημερινά.
Εμπνεόμενοι από την «εκ νεκρών έγερση» του Κυρίου και στηριζόμενοι στην αλήθεια της Ανάστασης, βρίσκουμε τη δύναμη να ανακαλύψουμε τη διέξοδο από τα δικά μας πάθη, την επούλωση των δικών μας πληγών, αλλά κυρίως, τη δική μας αναγεννημένη και αναδημιουργημένη φύση μας.
