Ξέρω ότι οι αλήθειες πολλές φορές δεν αρέσουν.
Ξέρω, επίσης, ότι όσα γράφω εδώ και χρόνια για τις πάγιες παθογένειες της κρατικίστικης ελληνικής οικονομίας, χαρακτηρίζονται από πολλούς ως… γραφικότητες.
Μα η πραγματικότητα τους διαψεύδει.
Κι όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στην αγορά και στην οικονομία, είναι πρωτάκουστα.
Δεν είναι μόνο τα λουκέτα, δεν είναι μόνο η μεταφορά ολόκληρων επιχειρήσεων στο εξωτερικό, δεν είναι το ενάμιση εκατομμύριο άνεργοι, δεν είναι η αδυναμία όλο και μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας να καταβάλλει τους υπέρογκους φόρους που επέλεξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Το σημαντικότερο όλων είναι ότι τίποτα δεν προμηνύει ότι η χώρα θα πάει έστω κι ένα χιλιοστό καλύτερα…
Όταν η ίδια η κυβέρνηση συμπεριφέρεται ως κοινός απατεώνας στην υπόθεση αποκρατικοποίησης του λιμανιού του Πειραιά, όπου άλλα συμφώνησε κι υπέγραψε με τους Κινέζους κι άλλα πήγε στη Βουλή προς ψήφιση, ποιος σοβαρός επενδυτής θα έρθει σ’ αυτόν τον τόπο για να επενδύσει έστω και δέκα λεπτά του ευρώ;
Λοιπόν, ξεκάθαρα πράγματα κι ας μη βαυκαλίζεται κανένας αναμασώντας το σανό που προσφέρουν τα κυβερνητικά παπαγαλάκια.
Όταν το ελληνικό δημόσιο έχει κάνει στάση πληρωμών προς τους προμηθευτές του και πληρώνει μόνο μισθούς και συντάξεις, είναι θέμα χρόνου αυτή η στάση να ακουμπήσει και τον πιο σκληρό πυρήνα των κρατικών δαπανών.
Όταν, μόλις προχθές, ο Κατρούγκαλος, δηλαδή η κυβέρνηση, ενέκρινε την απόφαση του Δ.Σ. του ΙΚΑ για τη χορήγηση εσωτερικού δανεισμού ταμειακής διευκόλυνσης ύψους 210 εκατ. ευρώ, τι άλλο καταδεικνύεται από το ότι τα ταμειακά ελλείμματα του δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων είναι προφανή;
Όταν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα βγαίνουν εκτός αγοράς ιδιωτικές επιχειρήσεις (Ηλεκτρονική Αθηνών, Μαρινόπουλος, ΙΜΑΣ, Athens Leedra, Πυρσός, Ατλάντικ, Neoset, Βωβός κλπ) που αποτελούσαν …ταμείο του κράτους για την είσπραξη του ΦΠΑ, τότε τι άλλο διαφαίνεται πλην της επερχόμενης λαίλαπας;
Όταν μαζί με τις μεγάλες επιχειρήσεις που βάζουν λουκέτο, συμπαρασύρονται κι όλοι οι σχεδόν οι προμηθευτές τους (με χιλιάδες εργαζόμενους), τι άλλο πρέπει να δει κάποιος για να συνειδητοποιήσει ότι στα χειρότερα υπάρχουν και χειρότερα;
Όταν εξακολουθούν να υφίστανται τα capital controls (συνέπεια των καταστροφικών …διαπραγματεύσεων Τσίπρα – Βαρουφάκη) που διέλυσαν, τότε, τις τράπεζες, οι οποίες μηδένισαν τα πάνω από 25 δισ. των ανακεφαλαιοποιήσεων που είχαν προηγηθεί, τι μπορεί να περιμένει κάποιος; Ανάπτυξη;
Όταν η δογματική Αριστερά – για να είμαστε δίκαιοι και οι προηγούμενες κυβερνήσεις- αρνούνται να κατανοήσουν ότι το ελληνικό οικονομικό μοντέλο της … ανάπτυξης μέσω της …ζήτησης που δομήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες των επιδοτήσεων και του φθηνού δανεισμού, δεν μπορεί να συνεχίζεται άλλο, τι μπορεί να περιμένει κάποιος νοήμων Έλληνας; Το αποτέλεσμα είναι βέβαιο. Η κατανάλωση ήδη μειώνεται , άρα και οι θέσεις εργασίας που στηρίζουν την κατανάλωση θα μειώνονται συνεχώς…
Όταν η αύξηση των φόρων και των εισφορών που αποφάσισε η κυβέρνηση κι ο Κατρούγκαλος, εκτοξεύονται σε δυσθεώρητα ύψη, ποιος θα μπορεί να είναι συνεπής για να τροφοδοτεί ένα δημόσιο και μάλιστα χωρίς ουσιαστική ανταπόδοση;
Όταν η κυβέρνηση, λόγω των ιδεοληψιών της, δεν κατανοεί ότι οι μισθοί δεν κρατούνται σταθεροί ή ανεβαίνουν με σχετικούς νόμους και απεργίες αλλά με τη δημιουργία των κατάλληλων προϋποθέσεων, τότε … χέσε μέσα Πολυχρόνη που δεν γίναμε ευζώνοι!
Όταν η κυβέρνηση δεν κατανοεί το πιο απλό για την επιζητούμενη ανάπτυξη, τότε τι ψάχνουμε; Ότι, δηλαδή, για να επιτευχθεί αυτή απαιτείται η ζήτηση θέσεων εργασίας να είναι μεγαλύτερη από την προσφορά. Αν δεν συμβεί αυτό, ουδείς θα σταματήσει και με κανένα νόμο τη… Βιετναμοποίηση της Ελλάδας…
Όταν δεν αντιλαμβάνονται ότι το πρώτο και κορυφαίο που πρέπει να γίνει για να μη «σκάσει» η χώρα είναι η μείωση των κρατικών δαπανών με τη παράλληλη μείωση της φορολογίας και των ασφαλιστικών εισφορών και ταυτοχρόνως η εξασφάλιση όρων πολιτικής και φορολογικής σταθερότητας, τότε… μαύρη είν’ η νύχτα στα βουνά…
Αντί αυτών, ο πρωθυπουργός, κοιτάζει πώς θα κοροϊδέψει τους επενδυτές (Cosco) και αποπροσανατολίζει το πόπολο με … εκλογικούς νόμους και… Συντάγματα…
Και μάλιστα σε ακόμη πιο καταστροφική κατεύθυνση για τη χώρα. Κάτι που μαθηματικά θα συμβεί με την απλή αναλογική που ετοιμάζεται να φέρει προς ψήφιση, που θα κάνει την Ελλάδα… απολύτως ξέφραγο αμπέλι και ακυβέρνητη πολιτεία…
Και για να μην ισχυρίζονται κάποιοι ότι όλα αυτά είναι κριτική χωρίς προτάσεις, πάμε και λίγο παρακάτω, παρακάμπτοντας το γεγονός ότι ο δημοσιογράφος απλώς καταγράφει και δεν είναι δουλειά του να προτείνει.
Πιστεύει κάποιος σοβαρός άνθρωπος ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που μπορεί να προσελκύσει επενδύσεις; Και δη με αυτό το περιβάλλον και την υφέρπουσα ρετσινιά ότι το κέρδος είναι ποινικό αδίκημα;
Όμως, δεν υπάρχει άλλη λύση. Κίνητρα, κίνητρα, κίνητρα, κίνητρα!
Όπως, επί παραδείγματι, η απαλλαγή φόρου για 20 -30 χρόνια σε επενδυτές που θα φέρουν χρήματα επάνω από ένα συγκεκριμένο ποσό και θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας επάνω από ένα συγκεκριμένο αριθμό που θα καθοριστεί. Ακόμη και με μηδενική φορολογία τα οφέλη από τη μείωση της ανεργίας και τους παράπλευρους φόρους θα έφεραν έσοδα στο κράτος.
Αλλά αυτά δεν μπορούν ούτε να τα σκεφτούν ούτε να τα υλοποιήσουν ανεπάγγελτοι και κρατικοδίαιτοι είτε της Αριστεράς είτε της επίσης … Αριστεράς… Λαϊκής και ρουσφετολογικής Δεξιάς…
Ξαναλέω όμως.
Οι αλήθειες δεν αρέσουν. Τα ωραία λόγια του λαϊκισμού ανέκαθεν είχαν μεγαλύτερο ακροατήριο…
Αλλά καιρός γαρ εγγύς…
Όλα δείχνουν ότι θα μπει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Από την ίδια τη ζωή, από τις ίδιες τις αναπόφευκτες εξελίξεις. Κι ας ελπίσουμε ότι θα κλάψουν λιγότερες μανούλες…
