«Η συμπόρευση σήμερα με το ΚΚΕ αποτελεί στήριξη στους ανθρώπους που καθημερινά αγωνίζονται να βγάλουν τον τροχό από τον βάλτο της Ιστορίας» τονίζει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Σπύρος Τζόκας, πανεπιστημιακός-Συγγραφέας και υποψήφιος του ΚΚΕ στο Νότιο Τομέα Αθηνών.
Αναφερόμενος σε ζητήματα Αθλητισμού με τα οποία ασχολείται ιδιαίτερα, και συγεκριμένα για το Αθλητικό Κέντρο Άγιου Κοσμά και τις συνέπειες σε αυτό λόγω της «επένδυσης στο Ελληνικό» επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι «δεκάδες σύλλογοι, χιλιάδες κάτοικοι της Αττικής, σχολεία, αθλητές και πρωταθλητές θα στερηθούν τον ιστορικό αυτό χώρο για άθληση και αναψυχή. Ο λαϊκός αυτός χώρος θα μετατραπεί σε έναν χώρο για λίγους και εκλεκτούς, ένα χώρο που θα κυριαρχούν οι βίλες, τα καζίνα και τα πολυτελή θέρετρα. Οι απλοί άνθρωποι, οι τωρινοί θαμώνες δεν θα μπορούν ούτε απέξω να περάσουν. Ένα έγκλημα που δεν πρέπει να μείνει αναπάντητο».
Στη συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Σπύρος Τζόκας μιλά ακόμα για τη μεγάλη σημασία της διατήρησης της ιστορικής μνήμης σε ό,τι αφορά μορφές αθλητών που πήραν μέρος στους λαϊκούς αγώνες. Τέλος, μιλά για το ζήτημα της φοιτητικής στέγης, σημειώνοντας πως όποιος το παρακολουθεί «αντιλαμβάνεται με ευκολία ότι ζει σε μια κοινωνία βαθιά ταξική και ανάλγητη» και τονίζοντας πως για το θέμα αυτό, οι μόνοι που το αναδεικνύουν είναι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του Σπύρου Τζόκα στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και στον δημοσιογράφο Γιώργο Μηλιώνη
Ερ: Ποιοι είναι οι λόγοι που σας οδήγησαν στην απόφαση συμπόρευσης με το ΚΚΕ;
Απ: Αρχικά είναι τιμή μου να συμπορεύομαι με το ΚΚΕ και να συμπεριλαμβάνομαι στα ψηφοδέλτια του. Είμαι περήφανος που και εγώ, από το δικό μου το μετερίζι και με όποιες δυνάμεις έχω, συμμετέχω μαζί με τους αγωνιστές του ΚΚΕ σε αυτό τον δύσκολο αλλά όμορφο αγώνα.
To ΚΚΕ, παρά τον πολύ αρνητικό συσχετισμό στην Ελλάδα και παγκόσμια, παρά την υποχώρηση του κινήματος, παρά τις πρόσκαιρες νίκες της αντεπανάστασης ακόμα και τώρα, που ο τροχός της Ιστορίας φαίνεται να έχει βυθιστεί στις λάσπες, μάχεται “με γόνα και με στήθος να τον βγάλει από τη λάσπη”.
Αυτή η στάση του ΚΚΕ αποτέλεσε μεγάλη παρακαταθήκη για να μην υποσταλεί η σημαία του αγώνα στη χώρα μας, έχοντας μεγάλη συμβολή σε αυτό το καθήκον και σε διεθνές επίπεδο. Είναι μια μεγάλη απόδειξη ότι ακόμη και στις πιο δύσκολες συνθήκες της ταξικής πάλης η ακλόνητη στάση των κομμουνιστών, η -χωρίς υποχώρηση- μάχη για τον μεγάλο σκοπό αλλαγής της κοινωνίας είναι πιο πολύτιμη από ποτέ, είναι αυτή που διασφαλίζει τη νέα νίκη ενάντια στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα.
Αυτό ακριβώς σημαίνει η στήριξη-συμπόρευση σήμερα στο ΚΚΕ. Αποτελεί στήριξη στους ανθρώπους που καθημερινά αγωνίζονται να βγάλουν τον τροχό από το βάλτο της Ιστορίας, στήριξη στο Κομμουνιστικό Κόμμα που σε όλες τις δύσκολες στιγμές της πατρίδας μας απέδειξε τον βαθύ και ακέραιο πατριωτισμό του με αίμα. Αποτελεί στήριξη, ακόμα και αν δεν συμφωνείς με το σύνολο των θέσεων του, της πολιτικής του που αποτελεί ασπίδα για το λαό, στήριξη στη συνέπεια, στην εντιμότητα και την αξιοπρέπεια. Στήριξη τελικά στο ΚΚΕ, γιατί, όταν ψηφίζεις ΚΚΕ σου βγαίνει ΚΚΕ και όχι κάτι άλλο παραπλανητικό.
Ερ: Ως πανεπιστημιακός και συγγραφέας έχετε ασχοληθεί ιδιαίτερα με θέματα του Αθλητισμού, μια δραστηριότητα, σημαντική για όλον τον λαό και βέβαια για τη νεολαία. Υπήρξε πρόσφατα και παρέμβασή σας για το Αθλητικό Κέντρο στον Άγιο Κοσμά. Ποιες είναι οι διαστάσεις της «επένδυσης» εκεί και ποιες οι συνέπειές της.
Απ: Από τη Δευτέρα 13-2-23 ξεκίνησε να υλοποιείται το σχέδιο για τοποθέτηση απαγορευτικών μπαρών και κιγκλιδωμάτων, προκειμένου να μην εισέρχονται στο χώρο αθλητές και αθλούμενοι και οι χιλιάδες θαμώνες. Ο χώρος που διακρίνονται τα αποτυπώματα του απλού λαού τελειώνει βίαια και “ετσιθελικά” από ανθρώπους που συχνάζουν αλλού, έχουν άλλες συνήθειες και έχουν τα μέσα να τις ικανοποιούν. Πουλήθηκε, λοιπόν, “όπως είναι επιπλωμένο”. Δεκάδες σύλλογοι, χιλιάδες κάτοικοι της Αττικής, σχολεία, αθλητές και πρωταθλητές θα στερηθούν τον ιστορικό αυτό χώρο για άθληση και αναψυχή. Ο λαϊκός αυτός χώρος θα μετατραπεί σε ένα χώρο για λίγους και εκλεκτούς, ένα χώρο που θα κυριαρχούν οι βίλες, τα καζίνα και τα πολυτελή θέρετρα. Οι απλοί άνθρωποι, οι τωρινοί θαμώνες δεν θα μπορούν ούτε απέξω να περάσουν. Ένα έγκλημα που δεν πρέπει να μείνει αναπάντητο.
Όσο και αν σιωπούν όλοι αυτοί που ευχαρίστησε ο Λάτσης (“θα ήθελα όμως να ευχαριστήσω, θερμές ευχαριστίες στις τρεις κυβερνήσεις των πρωθυπουργών Αντώνη Σαμαρά, Αλέξη Τσίπρα και Κυριάκου Μητσοτάκη”, Σπύρος Λάτσης 18-10-2022), όλοι αυτοί που κυβέρνησαν τα προηγούμενα χρόνια, όλοι αυτοί οι συνένοχοι του εγκλήματος, ο λαός θα απαντήσει, γιατί μόνο αυτός μπορεί να σώσει τον εαυτό του. Γιατί ο Άγιος Κοσμάς δεν είναι απλά ένα αθλητικό κέντρο, είναι κάτι σαν βίωμα, είναι ιστορία, είναι το αποκούμπι των ανθρώπων του καθημερινού μόχθου που έχουν τη δυνατότητα να το αξιοποιήσουν, είναι φυτώριο αθλητών, είναι μήτρα πρωταθλητών. Αυτό το αθλητικό κέντρο πυλώνας Πολιτισμού και Αθλητισμού με ανεκτίμητη οικονομική και κοινωνική αξία εκποιείται για “δεκάρες”, στο βωμό του πρόσκαιρου κέρδους, στην υπηρεσία του αδίστακτου κεφαλαίου. Να εκριζώσουν τη νεολαία και τον εργαζόμενο λαό από το δικό τους σπίτι και να το παραδώσουν βορά σε παχυλά πορτοφόλια. Να αποκλείσουν τον λαό από την περιουσία του.
Παραφράζοντας την μπαλάντα του έμπορα του Μ. Μπρεχτ:
“Τι είναι στ’ αλήθεια ο Άγιος Κοσμάς
Που να ξέρω ο Άγιος Κοσμάς τι είναι
Ποιος να ξέρει τάχα
Δεν ξέρω ο Άγιος Κοσμάς τι είναι
Ξέρω την τιμή του μονάχα”
Ερ: Έχετε αναδείξει, επίσης, και μορφές αθλητών που πήραν μέρος στους λαϊκούς αγώνες, μια πλευρά που μαζί με την ιστορική διάσταση εμπεριέχει και άλλα μηνύματα, ιδιαίτερα στους νέους ανθρώπους…
Απ: Λέγεται ότι αυτό που πονά περισσότερο από τον κατατρεγμό και την απώλεια είναι η λησμοσύνη. Τα πάθη μας, οι νεκροί μας, οι εκτελεσμένοι, οι ήρωες μας και, πιθανώς, τα πρότυπα μας λησμονούνται είτε από αδιαφορία, είτε από σκοπιμότητα. Ο ξεριζωμός, η τραγωδία της προσφυγιάς, η προσμονή και η νέα φωτιά, ο δεύτερος πόλεμος στα αποκαΐδια του προηγούμενου, η Κατοχή, η αντίσταση, ο δοσιλογισμός, οι φυλακίσεις, οι εξορίες και οι εκτελέσεις. Αυτά θα τα αφήσουμε να μείνουν ξεχασμένα στο καλάθι των αχρήστων;
Δεν θα τα αφήσουμε να ξεχαστούν λέει το ΚΚΕ. Και ίσως ο τρόπος αυτός να είναι μια μικρή συμβολή, ένα λιθαράκι, που σταδιακά γίνεται ογκόλιθος και ισχυρό ανάχωμα σε μια περίοδο που επιχειρείται όλο και πιο οργανωμένη αναθεώρηση της Ιστορίας. Σε τέτοιες περιόδους η καλλιέργεια της ιστορικής συνείδησης, ως αποτέλεσμα της ιστορικής κατανόησης και του ιστορικού γραμματισμού, αποτελεί προϋπόθεση για την ανάπτυξη της υγιούς συνείδησης του ενεργού πολίτη. Στην κατεύθυνση αυτή κάποιοι συνεχίζουν με επιμονή και αντοχή να αναδεικνύουν και να τιμούν τους αλύγιστους αγωνιστές του μικρού αυτού τόπου και με βιωματικούς τρόπους να καλλιεργούν το ενδιαφέρον για το ιστορικό παρελθόν.
Η τραγική ιστορία της οικογένειας του Σπύρου Κοντούλη, μεγάλου ποδοσφαιριστή της εποχής του μεσοπολέμου, που αγωνίζονταν στην ΑΕΚ και την Εθνική Ελλάδας είναι μια τέτοια περίπτωση. Ίσως αποτελεί και μια παραδειγματική προσέγγιση της επίδρασης του λαϊκού κινήματος στον αθλητισμό ή ακόμα και αντίστροφα. Αυτή η ιστορία προβάλλεται στο ιστορικό μου μυθιστόρημα “Η κραυγή της σιωπής”. Μέσα από τη σύντομη διαδρομή της ζωής του Σπύρου, που γεννήθηκε το 1917 στα Βουρλά της Μικράς Ασίας και εκτελέστηκε-δολοφονήθηκε από τους Γερμανούς το 1944, εικονίζεται καρέ-καρέ και η τραγική ιστορία της Ελλάδας του μεσοπολέμου.
Ερ: Με την ίδια ιδιότητα έχετε ασχοληθεί και με το σοβαρό ζήτημα της φοιτητικής στέγης. Τι πρέπει να γίνει για το θέμα αυτό που πραγματικά «καίει» όχι μόνο φοιτητές αλλά και χιλιάδες νέους ανθρώπους και νέα ζευγάρια;
Απ: Παρακολουθώντας κάποιος το θέμα της φοιτητικής στέγης, αντιλαμβάνεται με ευκολία ότι ζει σε μια κοινωνία βαθιά ταξική και ανάλγητη. Όταν η κυβέρνηση έχει το θράσος να μιλάει για “αριστεία”, εννοεί προφανώς ότι οι φοιτητές που εισάγονται σε κάποια πανεπιστημιακή σχολή μακριά από την πόλη τους όχι μόνο πρέπει να πληρώνουν τα πανάκριβα νοίκια για “τρύπες” ή “ερείπια”, αλλά να είναι και ευχαριστημένοι αν βρουν στέγη για να μείνουν. Σύμφωνα με τα μεσιτικά γραφεία μπορεί και να μην βρουν, άρα θα πρέπει να έχουν πακέτο να μείνουν σε ξενοδοχείο ή να εγκαταλείψουν!!
Αναφορικά δε με τις φοιτητικές εστίες μόνον κλαυσίγελο προκαλούν. Οι ελάχιστες και υποβαθμισμένες φοιτητικές εστίες μετά βίας επαρκούν για το 9% των φοιτητών που σπουδάζουν σε άλλη πόλη. Το δε ετήσιο φοιτητικό στεγαστικό επίδομα που αντιστοιχεί σε 83 ευρώ το μήνα, αποκλείει φοιτητές με άδικα κριτήρια και καταβάλλεται… του χρόνου! Αν προσθέσει και τις αυξήσεις-φωτιά στο ηλεκτρικό ρεύμα, στα καύσιμα, στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, τότε διαπιστώνει ότι δεν φτάνει ένας μισθός! Αν είσαι βέβαια τυχερός και βρεις σπίτι!!!
Και ενώ οι καταγγελίες πέφτουν βροχή για ακατάλληλα διαμερίσματα, που κοστίζουν χρυσάφι, εξώσεις φοιτητών γιατί δεν μπορούν να πληρώσουν το νοίκι ή για την “τουριστική αξιοποίηση” της οικίας, τα κόμματα και οι νεολαίες περί άλλων τυρβάζουν, εκτός από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, που αξίζει κάποιος να διαβάσει σωρεία καταγγελιών και συγκεκριμένες προτάσεις, όπως και αισιόδοξα αγωνιστικά μηνύματα, όπως το παρακάτω απόσπασμα: “Κανένας φοιτητής δεν είναι μόνος του στην προσπάθεια να στεγάσει τα όνειρά του για σπουδές! Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες έχουν δίπλα τους το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, που καταθέτουν προτάσεις και πρωτοστατούν στη διεκδίκηση για σύγχρονη, δωρεάν φοιτητική στέγη για όλους. Έχουν δίπλα τους τους συμφοιτητές τους, τους φοιτητικούς συλλόγους, που οργανώνουν τον αγώνα και την αλληλεγγύη, τη φιλοξενία όποιου φοιτητή έχει ανάγκη! Εκατοντάδες φοιτητές μέσα από τέτοιους αγώνες κατάφεραν να πάρουν δωμάτιο στην εστία ή βοηθήθηκαν να βρουν σπίτι, ανάγκασαν το υπουργείο και τις διοικήσεις των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων να διαθέσουν δωμάτια σε ξενοδοχεία για τη στέγαση φοιτητών! Με διεκδίκηση και αλληλεγγύη θα τα καταφέρουμε!”.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
